| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Leczenie sztywności mięśniowej, drżenia i spowolnienia ruchowego w przebiegu choroby Parkinsona. Leczenie zaburzeń motorycznych w zespołach pozapiramidowych: parkinsonowskich i dystonicznych, wywołanych przez neuroleptyki i podobnie działające leki, np. wczesnych dyskinez, akatyzji i objawów parkinsonowskich. Leczenie innych pozapiramidowych zaburzeń ruchowych, w tym dystonii uogólnionej i odcinkowej, zespołu Meigea, kurczu powiek (Blepharospasmus) lub spastycznego kręczu karku (Torticollis spasmodicus). Zatrucie nikotyną. Zatrucie organicznymi związkami fosforu. Uwaga: preparat jest szczególnie wskazany w sytuacjach, gdy wymagane jest szybkie działanie leku albo w terapii wstępnej w ciężkich przypadkach parkinsonizmu. |
| Dawkowanie |
Dożylnie lub domięśniowo. Dawkowanie ustala się indywidualnie. Leczenie należy rozpoczynać od najmniejszej skutecznej dawki, a następnie zwiększać ją stopniowo do uzyskania dawki najkorzystniejszej dla pacjenta, w zależności od efektu terapeutycznego i działań niepożądanych. Choroba Parkinsona. W ciężkich przypadkach oraz w przypadku kurczu powiek, w leczeniu początkowym można podać w dawkach podzielonych, domięśniowo lub powoli dożylnie nawet 10-20 mg mleczanu biperydenu (2-4 ml) na dobę. Objawy pozapiramidowe wywołane przez inne leki, oraz inne pozapiramidowe zaburzenia ruchowe. Dorośli: w celu osiągnięcia szybkiego efektu terapeutycznego podaje się jednorazowo 2,5-5 mg mleczanu biperydenu (0,5-1 ml) domięśniowo lub powoli dożylnie. W razie potrzeby taką samą dawkę można powtórzyć po 30 min. Maksymalna dawka dobowa mleczanu biperydenu wynosi 10-20 mg (2-4 ml). Dzieci i młodzież. Dzieci do 1 rż.: 1 mg mleczanu biperydenu (0,2 ml); dzieci do 6 lat: 2 mg (0,4 ml); dzieci do 10 lat: 3 mg (0,6 ml). Preparat podaje się w powolnym wstrzyknięciu dożylnym. Jeśli w trakcie wstrzykiwania preparatu objawy ustępują, podawanie należy przerwać. W razie potrzeby taką samą dawkę można powtórzyć po 30 min. Zatrucie nikotyną. Domięśniowo 5-10 mg (1-2 ml) mleczanu biperydenu. W ciężkich stanach, oprócz standardowego postępowania podaje się dożylnie 5 mg (1 ml) mleczanu biperydenu. Do długotrwałego leczenia zaleca się biperyden w postaci tabletek. Zatrucie wywołane organicznymi związkami fosforu. Dawkę należy ustalać indywidualnie. W zależności od stopnia zatrucia podaje się powoli dożylnie 1 ampułkę (5 mg) mleczanu biperydenu, powtarzając tę dawkę kilka razy, aż do ustąpienia objawów zatrucia. Sposób podania. Podawać domięśniowo, powoli dożylnie lub w infuzji dożylnej. Czas stosowania zależy od rodzaju i przebiegu choroby. Leczenie może mieć przebieg krótkotrwały (szczególnie u dzieci) lub długotrwały, do momentu, gdy możliwe będzie kontynuowanie leczenia przy użyciu doustnych postaci preparatu albo do czasu, gdy leczenie będzie można zakończyć. |
