| Dawkowanie |
Preparat powinien być stosowany wyłącznie przez odpowiednio przeszkolony personel medyczny, mający doświadczenie w opiece, reanimacji i utrzymywaniu stabilnego stanu wcześniaków. Preparat podawany jest dotchawiczo i dooskrzelowo u noworodków, u których stale monitorowana jest praca serca oraz stężenie tlenu lub nasycenie tlenem krwi tętniczej, jak to ma miejsce na oddziałach neonatologicznych. Leczniczo. Zaleca się podanie 1 dawki 100-200 mg/kg mc. (1,25-2,5 ml/kg mc.), najszybciej jak to możliwe po rozpoznaniu RDS. U dzieci, u których RDS jest uważany za przyczynę utrzymującego się lub pogorszającego się stanu dróg oddechowych, może być konieczne dodatkowe podanie dawek po 100 mg/kg mc. każda (1,25 ml/kg) w odstępach co najmniej 12 h (maksymalna dawka całkowita wynosi 300-400 mg/kg mc.). Profilaktycznie. Pojedynczą dawkę 100-200 mg/kg mc. należy podać jak najwcześniej po urodzeniu (najlepiej w ciągu 15 min). Kolejne dawki 100 mg/kg mc. można podać 6-12 h po podaniu pierwszej dawki, a następnie w odstępach 12 h w przypadku wystąpienia RDS wymagającego zastosowania mechanicznej wentylacji (maksymalna dawka całkowita: 300-400 mg/kg mc.).
1. Podanie preparatu odłączając niemowlę od respiratora: należy odłączyć niemowlę na chwilę od respiratora i podać 1,25-2,5 ml/kg (100-200 mg/kg) zawiesiny w pojedynczym szybkim wstrzyknięciu przez rurkę intubacyjną bezpośrednio do dolnego odcinka tchawicy. Przez ok. 1 min należy prowadzić ręczną wentylację za pomocą worka samorozprężalnego, a następnie należy ponownie podłączyć dziecko do respiratora, którego parametry ustawione są tak samo jak przed podaniem zawiesiny. W razie konieczności, kolejne dawki (1,25 ml/kg mc.) należy podać w taki sam sposób. 2. Podanie preparatu bez konieczności odłączania niemowlęcia od respiratora: należy podać 1,25-2,5 ml/kg (100-200 mg/kg) zawiesiny w pojedynczym szybkim wstrzyknięciu bezpośrednio do dolnego odcinka tchawicy, wprowadzając cewnik przez port ssania do rurki intubacyjnej. W razie konieczności, kolejne dawki (1,25 ml/kg mc.) należy podać w taki sam sposób. 3. Podanie preparatu przez rurkę dotchawiczą w sali porodowej zanim rozpocznie się mechaniczną wentylację: w tym przypadku stosuje się wentylację manualną za pomocą worka samorozprężalnego, a jej przerwanie i zastosowanie aparatu CPAP (ang. Continuous Positive Airway Pressure) jest możliwe na sali porodowej jak i później, po przeniesieniu na oddział neonatologiczny (ang.: INtubation SURfactant Extubation - INSURE). 4. Mniej Inwazyjne Podanie Surfaktantu przez cienki cewnik (LISA – ang. Less Invasive Surfactant Administration): u spontanicznie oddychających wcześniaków, lek może być również podany w pojedynczym bolusie w ciągu 0,5 - 3 minut, przez cienki cewnik wprowadzony do tchawicy pod kontrolą laryngoskopową. Po podaniu leku cewnik jest natychmiast usuwany, a w trakcie całej procedury należy nieprzerwanie stosować CPAP. Po podaniu leku, podatność płuc (rozszerzenie klatki piersiowej), może ulec gwałtownej poprawie, co wymaga szybkiego dostosowania ustawień parametrów respiratora. Poprawa wymiany gazowej w pęcherzykach płucnych może doprowadzić do gwałtownego zwiększenia stężenia tlenu we krwi tętniczej: dlatego, aby zapobiec hiperoksji, należy szybko dostosować stężenie wdychanego tlenu. |
