| Substancja czynna |
Methylprednisolone acetate |
| Nazwa preparatu |
Depo-Medrol zaw. do wstrz.(40 mg/ml) - fiolka 1 ml |
| Producent |
Pfizer Europe |
| Zawartość opakowania |
fiolka 1 ml |
| Kod EAN |
5909990154814 |
| Refundowany |
tak |
| Bepłatny dla seniorów 65+ |
tak, we wskazaniach objętych refundacją. |
| Bepłatny dla kobiet w ciąży C |
tak |
| Bepłatny dla pacjentów do ukończenia 18 roku życia Dz |
tak |
| Recepta |
produkt wydawany z apteki na podstawie recepty |
| Poziom odpłatnosci |
50% |
| Cena pełnopłatna |
15,23 PLN |
| Wysokość dopłaty (50%) |
7,62 PLN |
| Zakres wskazań objętych refundacją (50% i S) |
We wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji |
| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Glikokortykosteroidy powinny być traktowane jedynie jako terapia objawowa, oprócz przypadków zaburzeń endokrynologicznych, kiedy są stosowane jako leczenie substytucyjne. A. Podanie domięśniowe. W przypadku, kiedy leczenie doustne nie może być zastosowane, lek podawany domięśniowo stosuje się w wymienionych poniżej wskazaniach. Zaburzenia endokrynologiczne. Pierwotna lub wtórna niedoczynność kory nadnerczy (hydrokortyzon lub kortyzon są lekami z wyboru; w razie konieczności syntetyczne analogi mogą być stosowane jednocześnie z mineralokortykosteroidami; u niemowląt i dzieci uzupełniające podawanie mineralokortykosteroidów jest szczególnie istotne). Ostra niedoczynność kory nadnerczy (hydrokortyzon lub kortyzon są lekami z wyboru; leczenie uzupełniające mineralokortykosteroidami może być konieczne, szczególnie w przypadku stosowania syntetycznych analogów). Pierwotna lub wtórna niedoczynność kory nadnerczy. Ostra niedoczynność kory nadnerczy. Wrodzony przerost nadnerczy. Nieropne zapalenia tarczycy. Hiperkalcemia w przebiegu choroby nowotworowej. Choroby reumatyczne. Leczenie wspomagające do krótkotrwałego stosowania (w czasie epizodu zaostrzenia lub pogorszenia stanu zdrowia) w przebiegu: pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów, zapalenia nadkłykcia, zapalenia błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów, ostrego nieswoistego zapalenia pochewki ścięgna, reumatoidalnego zapalenia stawów, w tym młodzieńczego reumatoidalnego zapalenia stawów (w niektórych przypadkach może być wymagane podawanie małych dawek jako leczenie podtrzymujące), łuszczycowego zapalenia stawów, ostrego dnawego zapalenia stawów, zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, ostrego i podostrego zapalenia kaletki maziowej. Układowe choroby tkanki łącznej. W okresie zaostrzenia lub jako leczenie podtrzymujące w przebiegu: tocznia rumieniowatego układowego, układowego zapalenia wielomięśniowego i zapalenia skórno-mięśniowego, ostrego reumatycznego zapalenia mięśnia sercowego. Choroby dermatologiczne: pęcherzyca, pęcherzowe opryszczkowate zapalenie skóry, ciężka odmiana rumienia wielopostaciowego (zespół Stevensa-Johnsona), ciężka postać łojotokowego zapalenia skóry, złuszczające zapalenie skóry, ziarniniak grzybiasty, ciężka postać łuszczycy. Choroby alergiczne. Leczenie ciężkich lub uniemożliwiających normalne funkcjonowanie chorób alergicznych, w przypadku, kiedy tradycyjne metody leczenia są nieskuteczne: astma oskrzelowa, reakcja nadwrażliwości na leki, wyprysk kontaktowy (kontaktowe zapalenie skóry), reakcje pokrzywkowe po transfuzji, atopowe zapalenie skóry, ostry nietowarzyszący infekcji obrzęk krtani (lekiem pierwszego wyboru jest adrenalina), choroba posurowicza. Choroby oczu. Ostre i przewlekle procesy alergiczne i zapalne obejmujące oko i jego przydatki, takie jak: półpasiec oczny, reakcja nadwrażliwości na leki, zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego, zapalenie w obrębie przedniego odcinka oka, zapalenie naczyniówki i siatkówki, alergiczne zapalenie spojówek, rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka, alergiczne brzeżne owrzodzenia rogówki, zapalenie nerwu wzrokowego, zapalenie rogówki. Choroby przewodu pokarmowego. Wspomagająco w ostrej fazie choroby, w przebiegu: wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (leczenie układowe), choroby Crohna (leczenie układowe). Choroby układu oddechowego: piorunująca lub rozsiana gruźlica płuc, jednocześnie z odpowiednim chemioterapeutycznym leczeniem przeciwgruźliczym, objawowa sarkoidoza płuc, beryloza (pylica berylowa), zespół Loefflera niepoddający się leczeniu innymi lekami, zachłystowe zapalenie płuc. Choroby krwi: wtórna małopłytkowość u dorosłych; niedobór erytroblastów w szpiku (erytroblastopenia); nabyta (autoimmunologiczna) niedokrwistość hemolityczna; wrodzona niedokrwistość hipoplastyczna. Choroby nowotworowe. Leczenie paliatywne: białaczki i chłoniaków u dorosłych, ostrej białaczki u dzieci. Obrzęki. W celu wywołania diurezy albo remisji proteinurii (białkomoczu) w zespole nerczycowym: bez mocznicy, idiopatycznym, w przebiegu tocznia rumieniowatego. Inne: gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych przy obecności bloku podpajęczynówkowego lub w sytuacji zagrożenia blokiem podpajęczynówkowym z odpowiednim leczeniem przeciwgruźliczym. Włośnica z zajęciem układu nerwowego lub mięśnia sercowego. B. Podanie dostawowe. Podanie do kaletki maziowej. Podanie okołostawowe. Lek jest wskazany do krótkotrwałego podawania, jako terapia uzupełniająca w: zapaleniu błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów; zapaleniu nadkłykcia; reumatoidalnym zapaleniu stawów; ostrym nieswoistym zapaleniu pochewki ścięgna; ostrym i podostrym zapaleniu kaletki maziowej; pourazowej chorobie zwyrodnieniowej stawów; ostrym dnawym zapaleniu stawów. C. Podanie na zmianę chorobową. Lek jest wskazany do iniekcji bezpośrednio do zmian chorobowych w następujących stanach: keloidy; ograniczone miejscowo, przerostowe, nacieknięte, zapalne zmiany w przebiegu: liszaja płaskiego, łuszczycy plackowatej, ziarniniaka obrączkowatego, przewlekłego liszaja prostego (ograniczonego neurodermitu); toczeń rumieniowaty krążkowy (ogniskowy); łysienie plackowate; obumieranie tłuszczowate skóry. Lek może mieć również zastosowanie w leczeniu guzów torbielowatych, zapaleń rozcięgien lub zapaleń ścięgien (ganglionów). D. Podanie doodbytnicze: wrzodziejące zapalenie jelita grubego. |
| Dawkowanie |
Domięśniowo (w celu uzyskania działania ogólnoustrojowego). Dawkowanie musi być dostosowane indywidualnie do ciężkości choroby, rokowania i oczekiwanego czasu trwania choroby oraz reakcji pacjenta na leczenie. Czas leczenia powinien być jak najkrótszy. Gdy pożądane jest długotrwałe działanie, tygodniową dawkę oblicza się poprzez pomnożenie doustnej dawki dobowej przez 7 i podaje się ją w postaci pojedynczego wstrzyknięcia. U niemowląt i dzieci należy zmniejszyć zalecane dawki, jednak dawkowanie powinno raczej zależeć od ciężkości choroby niż od przeliczenia z dokładnym uwzględnieniem wieku lub masy ciała. Terapia hormonalna stanowi uzupełnienie leczenia konwencjonalnego, ale go nie zastępuje. Po podawaniu leku przez więcej niż kilka dni zmniejszenie dawki i (lub) odstawienie leku powinno przebiegać stopniowo. W przypadku decyzji o zakończeniu przewlekłego leczenia konieczny jest ścisły nadzór lekarski. Ze względu na wysoką częstość występowania zaniku tkanki podskórnej, należy unikać podawania wstrzyknięć do mięśnia naramiennego. Podstawowymi czynnikami, na podstawie których należy ustalać dawkowanie są: ciężkość choroby, rokowania i oczekiwany czas trwania choroby, a także reakcja pacjenta na lek. Jeżeli podczas przewlekłego schorzenia rozpocznie się okres samoistnej remisji, leczenie należy przerwać. W trakcie leczenia przewlekłego należy regularnie wykonywać rutynowe badania laboratoryjne, takie jak badanie ogólne moczu, oznaczenie stężenia glukozy we krwi 2 h po posiłku, pomiar ciśnienia tętniczego i masy ciała, oraz prześwietlenie klatki piersiowej. Pożądane jest wykonanie przeglądowego badania radiologicznego górnego odcinka przewodu pokarmowego u pacjentów z chorobą wrzodową w wywiadzie lub z nasilonymi objawami dyspeptycznymi. U pacjentów z zespołem nadnerczowo-płciowym może wystarczyć podanie pojedynczego wstrzyknięcia domięśniowego 40 mg co 2 tyg. W leczeniu podtrzymującym u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów tygodniowa dawka domięśniowa 40-120 mg. U pacjentów ze zmianami skórnymi, które ustępują pod wpływem ogólnego podawania kortykosteroidów, zazwyczaj stosuje się 40-120 mg octanu metyloprednizolonu podawanego domięśniowo w czasie od 1 do 4 tyg. U pacjentów z ostrym, ciężkim zapaleniem skóry wywołanym przez sumaka jadowitego złagodzenie objawów można uzyskać w czasie 8-12 h po podaniu domięśniowym pojedynczej dawki 80-120 mg. W leczeniu przewlekłego kontaktowego zapalenia skóry może być niezbędne wielokrotne wykonanie wstrzyknięć w odstępach 5-10 dni. W leczeniu łojotokowego zapalenia skóry do opanowania tego stanu może być konieczne zastosowanie tygodniowej dawki 80 mg. U pacjentów chorych na astmę, po podaniu domięśniowym 80-120 mg można uzyskać zmniejszenie objawów w czasie 6-48 h. Działanie leku może się utrzymywać w okresie od kilku dni do 2 tyg. Jeżeli z leczonym stanem wiążą się objawy stresu, dawkowanie zawiesiny należy zwiększyć. Jeżeli konieczne jest szybkie uzyskanie działania hormonalnego o maksymalnym natężeniu, wskazane jest podanie dożylne wysoce rozpuszczalnej soli sodowej bursztynianu metyloprednizolonu. Miejscowo (w celu uzyskania działania miejscowego). Leczenie octanem metyloprednizolonu nie eliminuje potrzeby zastosowania środków konwencjonalnych. Chociaż ta metoda leczenia prowadzi do złagodzenia objawów, nie zapewnia pod żadnym względem pełnego wyleczenia i hormon nie wpływa na przyczynę zapalenia. Reumatoidalne zapalenie stawów i choroba zwyrodnieniowa stawów. Wielkość dawki zależy od wielkości stawu i ciężkości choroby. W przypadkach choroby przewlekłej wstrzyknięcia można powtarzać w odstępach 1-5 tyg. lub dłuższych, zależnie od stopnia zmniejszenia objawów uzyskanego po podaniu pierwszego wstrzyknięcia. Orientacyjne dawki: staw duży (kolanowy, skokowy, barkowy) - 20-80 mg; staw średni (łokciowy, nadgarstkowy) - 10-40 mg; staw mały (śródręcznopaliczkowy, międzypaliczkowy, mostkowo-obojczykowy, barkowo-obojczykowy) - 4-10 mg. Wstrzyknięcie należy wykonać do przestrzeni maziówkowej. Można rozważyć zastosowanie znieczulenia nasiękowego prokainą. Stawy niedostępne anatomicznie, takie jak stawy kręgosłupa i stawy krzyżowo-biodrowe, w których brak jest przestrzeni maziówkowej, nie są odpowiednim miejscem do wykonania wstrzyknięcia. Niepowodzenia leczenia najczęściej wynikają z tego, że nie udało się podać leku do przestrzeni stawowej. Wstrzyknięcia do otaczających tkanek są mało skuteczne lub nieskuteczne. W przypadku niepowodzenia leczenia, gdy wstrzyknięcie było wykonane do przestrzeni stawowej (co wiadomo na podstawie aspiracji płynu), następne podania leku na ogół okazują się nieskuteczne. Leczenie miejscowe nie wpływa na podstawowy proces chorobowy, w związku z czym zawsze, gdy jest to możliwe, należy je uzupełnić fizykoterapią i korekcją ortopedyczną. Po dostawowym podaniu kortykosteroidu należy zwracać uwagę, aby nie przeciążać stawów, w których uzyskano zmniejszenie dolegliwości. Zaniedbanie może doprowadzić do pogorszenia funkcji stawu w stopniu przewyższającym korzyść osiągniętą dzięki leczeniu steroidem. Nie należy wykonywać wstrzyknięć do niestabilnych stawów. Powtarzane wstrzyknięcia dostawowe mogą w niektórych przypadkach prowadzić do niestabilności stawu. W wybranych przypadkach wskazana jest kontrola radiologiczna umożliwiająca wykrycie narastającego uszkodzenia stawu. Zapalenie kaletki maziowej. Należy podać do miejsca wstrzyknięcia 1% roztwór chlorowodorku prokainy, tworząc pęcherzyk z płynem. Do kaletki stawowej wprowadzić jałową igłę o rozmiarze od 20 do 24, założoną na suchą strzykawkę, po czym aspiruje się płyn. Igłę należy pozostawić w miejscu a strzykawkę wymienić na kolejną, zawierającą pożądaną dawkę leku. Po wykonaniu zastrzyku należy wyjąć igłę i nałożyć niewielki opatrunek. Ganglion, zapalenie ścięgna, zapalenie nadkłykcia. Wprowadzić zawiesinę do pochewki ścięgna, a nie do samej jego tkanki. W przypadku leczenia zapalenia nadkłykcia, należy ostrożnie wyznaczyć granice obszaru największej bolesności i wstrzyknąć zawiesinę do tej okolicy. W przypadku ganglionów pochewek ścięgna zawiesinę należy wstrzyknąć bezpośrednio do torbieli. W wielu przypadkach pojedyncze wstrzyknięcie leku znacznie zmniejsza wielkość torbieli stawowej, a nawet może spowodować jej zniknięcie. Zależnie od ciężkości leczonego stanu, stosuje się dawkę 4-30 mg. W leczeniu stanów nawracających lub przewlekłych konieczne może być powtórne wykonanie wstrzyknięcia. Każde wstrzyknięcie należy wykonywać w warunkach jałowych. W celu uzyskania działania miejscowego w leczeniu chorób skórnych: Po oczyszczeniu skóry właściwym preparatem antyseptycznym, takim jak 70% alkohol, do zmiany wstrzykuje się 20-60 mg leku. W przypadku większych zmian może być konieczne podanie dawek 20-40 mg, podzielonych na kilka kolejnych wstrzyknięć miejscowych. Należy unikać wstrzykiwania ilości, które mogą spowodować zmianę barwy skóry, ponieważ po ich podaniu może powstać niewielkie ognisko martwicy. Na ogół lek podaje się w 1 do 4 wstrzyknięć. Długość okresów pomiędzy wstrzyknięciami zależy od rodzaju zmiany oraz od czasu trwania poprawy uzyskanej po pierwszym wstrzyknięciu. Doodbytniczo. Podawanie octanu metyloprednizolonu w dawkach 40-120 mg w postaci wlewek doodbytniczych lub ciągłego wlewu doodbytniczego, 3-7 razy tygodniowo przez okres co najmniej 2 tyg., stanowi leczenie uzupełniające w terapii niektórych pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. U wielu pacjentów udaje się opanować objawy po podaniu 40 mg octanu metyloprednizolonu w objętości 30-300 ml wody. Należy zastosować również inne uznane środki terapeutyczne. |
| Kompletny opis preparatu na pharmindex.pl
|
Charakterystyka
Produktu Leczniczego |
Otwórz ChPL |
