| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Reumatoidalne zapalenie stawów - RZS. W skojarzeniu z metotreksatem (MTX): leczenie dorosłych pacjentów z czynnym, postępującym reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS) o ciężkim nasileniu, nieleczonych dotychczas za pomocą MTX oraz leczenie dorosłych pacjentów z czynnym RZS o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, u których stwierdzono niewystarczającą odpowiedź na leczenie lub nietolerancję dotychczasowego leczenia jednym lub kilkoma lekami przeciwreumatycznymi modyfikującymi przebieg choroby (ang. DMARDs) lub inhibitorami czynnika martwicy nowotworu (ang. TNF). Lek może być podawany w monoterapii w przypadku nietolerancji MTX lub u pacjentów, u których kontynuacja leczenia MTX nie jest wskazana. Wykazano, że lek zmniejsza szybkość postępu uszkodzenia stawów mierzonego radiologicznie oraz powoduje poprawę sprawności fizycznej przy podawaniu łącznym z MTX. Choroba koronawirusowa. Leczenie choroby koronawirusowej 2019 (COVID-19) u dorosłych pacjentów otrzymujących kortykosteroidy o działaniu układowym i wymagających tlenoterapii uzupełniającej lub wentylacji mechanicznej. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów o początku uogólnionym - uMIZS. Leczenie czynnego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów o początku uogólnionym (uMIZS) u pacjentów w wieku co najmniej 2 lat, u których stwierdzono niewystarczającą odpowiedź na leczenie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) i kortykosteroidami systemowymi. Lek może być podawany w monoterapii (w przypadku nietolerancji MTX oraz u pacjentów, u których leczenie MTX nie jest wskazane) lub w skojarzeniu z MTX. Wielostawowe młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów - wMIZS. W skojarzeniu z metotreksatem (MTX): leczenie czynnego wielostawowego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (wMIZS; czynnik reumatoidalny pozytywny lub negatywny oraz postać nielicznostawowa, rozszerzająca) u pacjentów w wieku co najmniej 2 lat, u których stwierdzono niewystarczającą odpowiedź na wcześniejsze leczenie MTX. Lek może być podawany w monoterapii w przypadku nietolerancji MTX lub u pacjentów, u których kontynuowanie leczenia MTX nie jest wskazane. Leczenie ciężkiego lub zagrażającego życiu zespołu uwalniania cytokin (CRS) indukowanego terapią komórkami T zawierającymi chimeryczny receptor antygenowy (CAR) u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku co najmniej 2 lat. |
| Dawkowanie |
Leczenie powinno być rozpoczynane przez lekarza doświadczonego w rozpoznawaniu i leczeniu RZS, COVID-19, uMIZS, wMIZS lub CRS. Pacjenci leczeni tocilizumabem powinni otrzymać kartę ostrzegawczą dla pacjenta. Podczas podawania leku należy zapewnić dostęp do odpowiedniego sprzętu i leków, na wypadek wystąpienia reakcji anafilaktycznej. Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS). Dorośli: 8 mg/kg mc. raz na 4 tyg., pacjentom z masą ciała >100 kg, nie zaleca się dawki większej niż 800 mg na infuzję. W badaniach klinicznych nie oceniano dawek powyżej 1,2 g. Nieprawidłowe aktywności enzymów wątrobowych: >1 do 3 x górna granica normy (GGN) - zmodyfikować dawkę podawanego równolegle MTX w przypadkach, gdy jest to właściwe, w przypadku utrzymywania się zwiększonych wartości w tym zakresie należy zmniejszyć dawkę tocilizumabu do 4 mg/kg mc. lub przejściowo przerwać jego podawanie do czasu powrotu do prawidłowych wartości AlAT lub AspAT, w przypadku, gdy stan kliniczny pacjenta na to pozwala, można ponownie podać tocilizumab w dawce 4 mg/kg mc. lub 8 mg/kg mc.; >3 do 5 x GGN (potwierdzone w kolejnych oznaczeniach): przejściowo przerwać podawanie tocilizumabu do czasu, gdy wartości osiągną stężenie <3 x GGN i postępować jw. (>1 do 3 x GGN), w przypadku utrzymywania się podwyższonych wartości >3 x GGN należy przerwać leczenie; >5 x GGN - przerwać leczenie. Mała bezwzględna liczba granulocytów obojętnochłonnych: ANC >1 x 109/l - utrzymać dotychczasową dawkę; ANC 0,5-1 x 109/l - przejściowo przerwać podawanie tocilizumabu, gdy wartość ANC zwiększy się >1 x 109/l, należy wznowić podawanie tocilizumabu w dawce 4 mg/kg mc., którą następnie można zwiększyć do 8 mg/kg mc. w przypadku, gdy stan kliniczny pacjenta na to pozwala; ANC <0,5 x 109/l - przerwać leczenie. Nie zaleca się rozpoczynać leczenia u pacjentów nieleczonych wcześniej tocilizumabem z bezwzględną liczbą granulocytów obojętnochłonnych (ANC) <2 x 109/l. Mała liczba płytek krwi: 50-100 x 103/µl - przejściowo przerwać podawanie tocilizumabu, gdy liczba płytek krwi zwiększy się >100 x 103/µl, należy wznowić podawanie tocilizumabu w dawce 4 mg/kg mc., którą następnie można zwiększyć do 8 mg/kg mc. w przypadku, gdy stan kliniczny pacjenta na to pozwala; <50 x 103/µl - przerwać leczenie. Czynne młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów o początku uogólnionym (uMIZS). Dzieci ≥2 rż.: 8 mg/kg mc. raz na 2 tyg. u pacjentów o mc. ≥30 kg lub 12 mg/kg mc. raz na 2 tyg. u pacjentów o mc. <30 kg. Przed każdym podaniem należy obliczyć dawkę w oparciu o masę ciała pacjenta. Dawka może być zmieniana wyłącznie w oparciu o stałe zmiany masy ciała pacjenta wraz z upływem czasu. Nieprawidłowe aktywności enzymów wątrobowych: >1 do 3 x GGN - zmodyfikować dawkę podawanego równolegle MTX w przypadkach, gdy jest to właściwe, w przypadku utrzymywania się zwiększonych wartości w tym zakresie należy przerwać podawanie tocilizumabu do czasu powrotu do prawidłowych wartości AlAT lub AspAT; >3 do 5 x GGN: zmodyfikować dawkę podawanego równolegle MTX w przypadkach, gdy jest to właściwe, przejściowo przerwać podawanie tocilizumabu do czasu, gdy wartości osiągną stężenie <3 x GGN i postępować jw. (>1 do 3 x GGN); >5 x GGN - przerwać leczenie. Mała bezwzględna liczba granulocytów obojętnochłonnych: ANC >1 x 109 l - utrzymać dotychczasową dawkę; ANC 0,5-1 x 109/l - przejściowo przerwać podawanie tocilizumabu, gdy wartość ANC zwiększy się >1 x 109/l, należy wznowić podawanie tocilizumabu; ANC <0,5 x 109/ l - przerwać leczenie. Mała liczba płytek krwi: 50-100 x 103/µl - zmodyfikować dawkę podawanego równolegle MTX w przypadkach, gdy jest to właściwe, przejściowo przerwać podawanie tocilizumabu, gdy liczba płytek krwi zwiększy się >100 x 103/µl, należy wznowić podawanie tocilizumabu; <50 x 103/µl - przerwać leczenie. Dane sugerują, że poprawa stanu klinicznego jest obserwowana w ciągu 6 tyg. od rozpoczęcia leczenia tocilizumabem. W przypadku pacjentów niewykazujących w tym okresie żadnej poprawy należy jeszcze raz dokładnie rozważyć kontynuację terapii. Czynne wielostawowe młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (wMIZS). Dzieci ≥2 rż.: 8 mg/kg mc. raz na 4 tyg. u pacjentów o mc. ≥30 kg lub 10 mg/kg mc. raz na 4 tyg. u pacjentów o mc. <30 kg. Przed każdym podaniem należy obliczyć dawkę w oparciu o masę ciała pacjenta. Dawka może być zmieniana wyłącznie w oparciu o stałe zmiany masy ciała pacjenta wraz z upływem czasu. Nieprawidłowe aktywności enzymów wątrobowych: >1 do 3 x GGN - zmodyfikować dawkę podawanego równolegle MTX w przypadkach, gdy jest to właściwe, w przypadku utrzymywania się zwiększonych wartości w tym zakresie należy przerwać podawanie tocilizumabu do czasu powrotu do prawidłowych wartości AlAT lub AspAT; >3 do 5 x GGN: zmodyfikować dawkę podawanego równolegle MTX w przypadkach, gdy jest to właściwe, przejściowo przerwać podawanie tocilizumabu do czasu, gdy wartości osiągną stężenie <3 x GGN i postępować jw. (>1 do 3 x GGN); >5 x GGN - przerwać leczenie. Mała bezwzględna liczba granulocytów obojętnochłonnych: ANC >1 x 109/l - utrzymać dotychczasową dawkę; ANC 0,5-1 x 109/l - przejściowo przerwać podawanie tocilizumabu, gdy wartość ANC zwiększy się >1 x 109/l, należy wznowić podawanie tocilizumabu; ANC <0,5 x 109/l - przerwać leczenie. Mała liczba płytek krwi: 50-100 x 103/µl - zmodyfikować dawkę podawanego równolegle MTX w przypadkach, gdy jest to właściwe, przejściowo przerwać podawanie tocilizumabu, gdy liczba płytek krwi zwiększy się >100 x 103/µl, należy wznowić podawanie tocilizumabu; <50 x 103/µl - przerwać leczenie. Dane sugerują, że poprawa stanu klinicznego jest obserwowana w ciągu 12 tyg. od rozpoczęcia leczenia tocilizumabem. W przypadku pacjentów niewykazujących w tym okresie żadnej poprawy należy jeszcze raz dokładnie rozważyć kontynuację terapii. Nie przeprowadzono badań nad zmniejszeniem dawki tocilizumabu w związku z nieprawidłowymi wynikami badań laboratoryjnych u pacjentów z uMIZS lub wMIZS. Decyzja o przerwaniu podawania tocilizumabu u pacjenta z uMIZS lub wMIZS w związku z nieprawidłowymi wynikami badań laboratoryjnych powinna opierać się na badaniu lekarskim danego pacjenta. COVID-19. Zalecane dawkowanie to pojedynczy 60-minutowy wlew dożylny w dawce 8 mg/kg mc. u pacjentów otrzymujących kortykosteroidy o działaniu układowym i wymagających tlenoterapii uzupełniającej lub wentylacji mechanicznej. Jeśli kliniczne objawy przedmiotowe lub podmiotowe nasilą się lub nie ulegną poprawie po podaniu pierwszej dawki, może zostać podany 1 dodatkowy wlew leku w dawce 8 mg/kg mc. Odstęp pomiędzy dwoma wlewami powinien wynosić co najmniej 8 h. U osób o mc. większej niż 100 kg nie zaleca się podawania dawek przekraczających 800 mg na wlew. Nie zaleca się podawania leku pacjentom z COVID-19, u których występuje którekolwiek z wymienionych niżej odchyleń w wynikach badań laboratoryjnych: enzymy wątrobowe >10 x GGN; bezwzględna liczba glanulocytów obojętnochłonnych <1 x 109/l; liczba płytek krwi <50 x 103/µl. Zespół uwalniania cytokin (CRS). Dorośli oraz dzieci i młodzież: 8 mg/kg u pacjentów o mc. ≥30 kg lub 12 mg/kg u pacjentów o mc. <30 kg w 60-minutowym wlewie dożylnym. Preparat może być podawany w monoterapii lub w skojarzeniu z kortykosteroidami. Przy braku klinicznej poprawy w zakresie przedmiotowych i podmiotowych objawów CRS po podaniu pierwszej dawki, można podać maksymalnie 3 dodatkowe dawki roztworu. Odstęp pomiędzy kolejnymi dawkami powinien wynosić co najmniej 8 h. Dawki przekraczające 800 mg na wlew nie są zalecane u pacjentów z CRS. Pacjenci z ciężkim lub zagrażającym życiu CRS mają często cytopenie lub charakteryzują się podwyższoną aktywnością AIAT lub AspAT z powodu zasadniczego procesu nowotworowego, przebytej chemioterapii limfodeplecyjnej lub CRS. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów ≥65 lat oraz u pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności nerek. Preparat nie został przebadany u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, u tych pacjentów należy ściśle kontrolować czynność nerek. Preparat nie został przebadany w grupie pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby (brak zaleceń dotyczących dawkowania). Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności leku podawanego dożylnie u dzieci <2 lat. Sposób podania. Po rozcieńczeniu, we wlewie dożylnym trwającym 1 h. Chorzy na RZS, uMIZS, wMIZS, CRS i COVID-19 o mc. ≥30 kg: rozcieńczyć do objętości 100 ml za pomocą jałowego, apirogennego roztworu NaCl (0,9 %); chorzy na uMIZS, wMIZS i CRS o mc. <30 kg: rozcieńczyć do końcowej objętości 50 ml za pomocą jałowego, apirogennego roztworu NaCl (0,9%). |
