| Dawkowanie |
Podskórnie w brzuch, ramię lub udo bądź dożylnie. Podawanie podskórne jest preferowane u pacjentów, u których nie są wykonywane hemodializy, w celu uniknięcia nakłuwania żył obwodowych. Leczenie preparatem należy rozpoczynać pod kontrolą lekarza doświadczonego w prowadzeniu pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zaleca się kontrolowanie stężenia hemoglobiny co 2 tyg., aż do uzyskania stabilnego stężenia, a następnie okresowo. Ze względu na zmienność międzyosobniczą, u poszczególnych pacjentów sporadycznie można obserwować wahania stężenia Hb, którym należy przeciwdziałać przez korygowanie dawek, z uwzględnieniem docelowych stężeń Hb: 10 g/dl (6,21 mmol/l)-12 g/dl (7,45 mmol/l). Należy unikać utrzymywania stężenia Hb >12 g/dl (7,45 mmol/l) oraz zwiększenia stężenia Hb o ponad 2 g/dl (1,24 mmol/l) w okresie 4 tyg. Pacjentów należy uważnie obserwować w celu upewnienia się, że stosowana jest najniższa dawka preparatu zapewniająca odpowiednią kontrolę objawów niedokrwistości. Należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki leki u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, ponieważ skumulowane duże dawki epoetyny mogą mieć związek ze zwiększoną śmiertelnością, ciężkimi zdarzeniami sercowo-naczyniowymi i mózgowo-naczyniowymi. U pacjentów, u których zwiększenie stężenia hemoglobiny podczas leczenia epoetynami jest niewystarczające, należy rozważyć inne czynniki wpływające na słabą odpowiedź na leczenie. Pacjenci nieleczeni środkiem stymulującym erytropoezę (ESA). W celu podwyższenia stężenia hemoglobiny do poziomu powyżej 10 g/dl (6,21 mmol/l) zalecana dawka początkowa u pacjentów niedializowanych wynosi 1,2 µg/kg mc., podawana raz w miesiącu w postaci pojedynczego wstrzyknięcia podskórnego. Alternatywnie, u pacjentów poddawanych lub niepoddawanych dializie można stosować dawkę początkową wynoszącą 0,6 µg/kg mc., podawaną w odstępach 2-tygodniowych w postaci pojedynczego wstrzyknięcia dożylnego lub podskórnego. Dawkę można zwiększyć o ok. 25% wcześniej stosowanej dawki, jeśli zwiększenie stężenia Hb w ciągu miesiąca jest <1 g/dl (0,621 mmol/l). Kolejne zwiększenia dawki o ok. 25% mogą być dokonywane w odstępach miesięcznych, aż do uzyskania docelowego stężenia Hb. Jeśli zwiększenie stężenia Hb jest większe niż 2 g/dl (1,24 mmol/l) w ciągu miesiąca lub jeśli stężenie Hb zwiększa się i osiąga wartość 12 g/dl (7,45 mmol/l), dawkę należy zmniejszyć o ok. 25%. Jeśli stężenie Hb nadal się zwiększa, leczenie należy przerwać do czasu, aż stężenie Hb zacznie się zmniejszać. W tym momencie należy wznowić leczenie, rozpoczynając od dawki mniejszej o 25% od poprzednio podawanej. Po przerwaniu leczenia można oczekiwać, że stężenie Hb będzie się zmniejszało z szybkością 0,35 g/dl (0,22 mmol/l) na tydzień. Korygowanie dawki nie powinno się odbywać częściej niż raz w miesiącu. Jeśli u danego pacjenta zostanie osiągnięte stężenie Hb >10 g/dl (6,21 mmol/l), preparat może być podawany raz w miesiącu w dawce równoważnej dwóm dawkom podawanym wcześniej w odstępach 2-tygodniowych. Pacjenci otrzymujący środki stymulujące erytropoezę (ESA). Pacjenci otrzymujący środek stymulujący erytropoezę mogą być przestawieni na glikol metoksypolietylenowy epoetyny beta podawany raz w miesiącu w postaci pojedynczego wstrzyknięcia dożylnego lub podskórnego. Dawka początkowa glikolu metoksypolietylenowego epoetyny beta, podawana raz w miesiącu, powinna być obliczona na podstawie wcześniej podawanej dożylnie lub podskórnie tygodniowej dawki darbepoetyny alfa lub epoetyny w momencie zmiany leku: <40 µg/tydz. darbepoetyny alfa lub <8000 j.m./tydz. epoetyny odpowiada 120 µg/mies. glikolu metoksypolietylenowego epoetyny beta; 40-80 µg/tydz. darbepoetyny alfa lub 8000-16000 j.m./tydz. epoetyny odpowiada 200 µg/mies. glikolu metoksypolietylenowego epoetyny beta; >80 µg/tydz. darbepoetyny alfa lub >16000 j.m./tydz. epoetyny odpowiada 360 µg/mies. glikolu metoksypolietylenowego epoetyny beta. Pierwsze wstrzyknięcie powinno być wykonane zgodnie z terminem kolejnej zaplanowanej wcześniej dawki darbepoetyny alfa lub epoetyny. Jeśli konieczne jest dostosowanie dawki w celu utrzymania docelowego stężenia Hb >10 g/dl (6,21 mmol/l), dawka miesięczna może być zwiększona o ok. 25%. Jeśli zwiększenie stężenia Hb jest większe niż 2 g/dl (1,24 mmol/l) w ciągu miesiąca lub jeśli stężenie Hb zwiększa się i osiąga wartość 12 g/dl (7,45 mmol/l), dawkę należy zmniejszyć o ok. 25%. Jeśli stężenie Hb nadal zwiększa się, leczenie należy przerwać do czasu, aż stężenie Hb zacznie się zmniejszać. W tym momencie należy wznowić leczenie, rozpoczynając od dawki mniejszej o 25% od poprzednio podawanej. Po przerwaniu leczenia można oczekiwać zmniejszenia stężenia Hb z szybkością 0,35 g/dl (0,22 mmol/l) na tydzień. Korygowanie dawki nie powinno się odbywać częściej niż raz w miesiącu. Pominięcie dawki. W przypadku pominięcia jednej dawki preparatu pominiętą dawkę należy podać jak najszybciej. Podawanie kolejnych dawek powinno być od tego momentu wznowione z ustaloną częstością. Przerwanie stosowania leku. W razie konieczności leczenie można przerwać w każdej chwili. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku lub z zaburzeniami czynności wątroby. Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania leku u pacjentów dializowanych otrzewnowo jest ograniczone - należy zachować ostrożność (regularnie kontrolować stężenie hemoglobiny). Nie zaleca się stosowania u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności. |
