| Dawkowanie |
Dożylnie. Leczenie powinno być rozpoczynane wyłącznie przez lekarza doświadczonego w stosowaniu leków przeciwnowotworowych i być ograniczone do ośrodków wyspecjalizowanych w podawaniu cytotoksycznej chemioterapii. Przed rozpoczęciem każdego cyklu leczenia należy przeprowadzić pełne badanie morfologiczne krwi. Aby rozpocząć leczenie (pierwsze podanie) początkowa ANC musi wynosić ≥ 1 500/mm3, liczba płytek krwi ≥ 100 000/mm3. Zalecana dawka winfluniny wynosi 320 mg/m2 pc. co 3 tyg. W przypadku kiedy stan sprawności (PS) wg WHO/ECOG wynosi 1 lub wynosi 0 i wcześniej naświetlano miednicę, leczenie należy rozpocząć od dawki 280 mg/m2 pc. W przypadku niewystępowania jakiejkolwiek toksyczności hematologicznej w 1. cyklu leczenia powodującej opóźnienie leczenia lub zmniejszenie dawki, dawkę można zwiększyć do 320 mg/m2 co 3 tyg. w kolejnych cyklach. Opóźnienie podawania dawki w kolejnych cyklach z powodu toksyczności. U pacjentów z ANC < 1 000/mm3 lub płytkami krwi < 100 000/ mm3 w dniu infuzji, leczenie należy odroczyć do czasu uzyskania poprawy (ANC ≥ 1 000/mm3 oraz płytki krwi ≥ 100 000/mm3) oraz dostosować dawkę w razie konieczności; jeśli poprawa nie nastąpiła w ciągu 2 tygodni, leczenie należy przerwać. Jeśli w dniu przewidzianej infuzji występuje toksyczność narządowa umiarkowana, ciężka lub zagrażająca życiu, leczenie należy odroczyć do czasu odzyskania umiarkowanej toksyczności lub jej braku lub do uzyskania początkowego stanu pacjenta oraz w razie konieczności dostosować dawkę; jeśli poprawa nie nastąpiła w ciągu 2 tygodni, leczenie należy przerwać. Jeżeli wystąpi niedokrwienie mięśnia sercowego u pacjentów z zawałem serca lub dławicą piersiową w wywiadzie, należy przerwać leczenie. Dostosowanie dawki w zależności od toksyczności. Jeśli u pacjenta wystąpi: neutropenia stopnia 4. (ANC < 500/mm3) > 7 dni lub gorączka neutropeniczna (ANC < 1000/mm3 i gorączka ≥ 38,5 st.C) lub zapalenie błon śluzowych lub zaparcie stopnia 2. ≥ 5 dni lub ≥ stopnia 3. trwające dowolnie długo lub inny rodzaj toksyczności stopnia ≥ 3. (z wyjątkiem wymiotów lub nudności stopnia 3.), przy pierwszym takim zdarzeniu niepożądanym dawkę winfluniny należy zmniejszyć do 280 mg/m2 pc. (w przypadku dawki początkowej 320 mg/m2 pc) lub do 250 mg/m2 pc. (w przypadku dawki początkowej 280 mg/m2 pc.); przy 2. zdarzeniu, dawkę winfluniny należy zmniejszyć do 250 mg/m2 pc. (w przypadku dawki początkowej 320 mg/m2 pc.) lub definitywnie odstawić leczenie (w przypadku dawki początkowej 280 mg/m2 pc.); przy 3. zdarzeniu, należy definitywnie odstawić leczenie (w przypadku dawki początkowej 320 mg/m2 pc.). Dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z czasem protrombinowym > 70% prawidłowej wartości (PW) oraz wykazujących przynajmniej jedno z następujących kryteriów: [Górna Granica Normy (GGN) < bilirubina ≤ 1,5 x GGN i (lub) 1,5 x GGN < aminotransferazy ≤ 2,5 x GGN i (lub) GGN < GGT ≤ 5 x GGN]; u pacjentów z aminotransferazami ≤ 2,5 x GGN (< 5 x GGN wyłącznie w przypadku wystąpienia przerzutów do wątroby). Dawka 250 mg/m2 pc. raz na 3 tyg. jest zalecana u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (A wg Child-Pugh) lub u pacjentów z czasem protrombinowym ≥ 60% PW oraz 1,5 x GGN < bilirubiną ≤ 3 x GGN oraz wykazujących przynajmniej jedno z następujących kryteriów: [aminotransferazy > GGN i (lub) GGT > 5 x GGN]. Dawka 200 mg/m2 pc. raz na 3 tyg. jest zalecana u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (B wg Child-Pugh) lub u pacjentów z czasem protrombinowym ≥ 50% PW oraz stężeniem bilirubiny > 3 x GGN i z aminotransferazami > GGN oraz GGT > GGN. Winflunina nie była badana u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (C wg Child-Pugh), ani u pacjentów z czasem protrombinowym < 50% PW, ani u pacjentów ze stężeniem bilirubiny > 5 x GGN, ani z wyizolowanymi aminotransferazami > 2,5 x GGN (≥ 5 x GGN wyłącznie w przypadku wystąpienia przerzutów do wątroby) lub z aktywnością GGT > 15 x GGN. Dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. CCr (klirens kreatyniny) >60 ml/min - nie jest konieczne dostosowanie dawki. Umiarkowane zaburzenia czynności nerek (40 ml/min ≤ CCr ≤ 60 ml/min) - 280 mg/m2 pc. raz na 3 tyg. Ciężkie zaburzenia czynności nerek (20 ml/min ≤ CCr ≤ 40 ml/min) - 250 mg/m2 pc. co 3 tyg. W przypadku wystąpienia toksyczności, w dalszych cyklach leczenia dawkę należy dostosować, jak podano poniżej. Dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Nie ma potrzeby dostosowywania dawek u pacjentów w wieku < 75 lat. U pacjentów w wieku ≥75 - < 80 lat - 280 mg/m2 co 3 tyg. U pacjentów w wieku ≥ 80 lat - 250 mg/m2 co 3 tyg. W przypadku wystąpienia toksyczności, w dalszych cyklach leczenia dawkę należy dostosować, jak podano poniżej. Dostosowanie dawki w zależności od toksyczności u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub w podeszłym wieku. Neutropenia stopnia 4. (ANC < 500/mm3) > 7 dni lub gorączka neutropeniczna (ANC <1 000/mm3 i gorączka ≥ 38,5 st.C) lub zapalenie błon śluzowych lub zaparcie stopnia 2. ≥ 5 dni lub ≥ stopnia 3. trwające dowolnie długo lub inny rodzaj toksyczności stopnia ≥ 3. (z wyjątkiem wymiotów lub nudności stopnia 3.), przy pierwszym takim zdarzeniu niepożądanym dawkę winfluniny należy zmniejszyć do 250 mg/m2 pc. (w przypadku dawki początkowej 280 mg/m2 pc) lub do 225 mg/m2 pc. (w przypadku dawki początkowej 250 mg/m2 pc.); przy 2. zdarzeniu, należy definitywnie odstawić leczenie (niezależnie od dawki początkowej winfluniny). Sposób podania. Koncentrat należy rozcieńczyć przed podaniem (używając 0,9% roztwór NaCl do infuzji lub 5% roztwór glukozy do infuzji). Podawać wyłącznie dożylnie, w 20-minutowym wlewie. Nie podawać w szybkim bolusie dożylnym. Podanie dokanałowe może prowadzić do zgonu. Lek można podawać zarówno z wkłucia do żył obwodowych, jak i z dostępu centralnego. W przypadku podawania wlewu do żyły obwodowej, winflunina może powodować podrażnienie żyły; w przypadku drobnych lub stwardniałych żył, obrzęku limfatycznego lub ostatnio wykonywanego nakłucia tej samej żyły, korzystniejsze może być podawanie leku przy użyciu centralnego cewnika żylnego. Aby zapobiec wynaczynieniu, przed rozpoczęciem podawania wlewu, należy upewnić się, że igła została prawidłowo umieszczona w świetle żyły. W celu przepłukania żyły, po podaniu leku w postaci rozcieńczonej należy zawsze podać co najmniej taką samą objętość 0,9% roztworu NaCl do infuzji lub 5% roztworu glukozy do infuzji. |
