| Dawkowanie |
Lek należy podawać pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w chemioterapii nowotworów i wyłącznie w warunkach szpitalnych. Docetaksel podaje się w postaci jednogodzinnego wlewu, raz na 3 tygodnie. W przypadku raka piersi, niedrobnokomórkowego raka płuc, raka żołądka oraz raka głowy i szyi może być zastosowana premedykcja (doustnie kortykosteroid, np. deksametazon 16 mg/dobę przez 3 dni, od 1-szego dnia przed rozpoczęciem podawania docetakselu). W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia objawów toksyczności hematologicznej, można profilaktycznie podać G-CSF. W przypadku opornego na kastrację raka gruczołu krokowego z przerzutami, przy równoczesnym podawaniu prednizonu lub prednizolonu zalecanym schematem premedykacji jest doustnie podawany deksametazon w dawce 8 mg na 12 h, 3 h i 1 h przed wlewem docetakselu. W przypadku raka gruczołu krokowego wrażliwego na hormony z przerzutami, niezależnie od jednoczesnego stosowania prednizonu lub prednizolonu, zalecanym schematem premedykacji jest doustny deksametazon w dawce 8 mg 12 h, 3 h i 1 h przed infuzją docetakselu. Rak piersi: leczenie uzupełniające operacyjnego raka piersi z przerzutami i bez przerzutów do węzłów chłonnych: 75 mg/m2 pc. w 1 h po podaniu doksorubicyny w dawce 50 mg/m2 i cyklofosfamidzie w dawce 500 mg/m2 pc., co 3 tyg. przez 6 cykli (schemat TAC); miejscowo zaawansowany rak piersi lub rak piersi z przerzutami: 100 mg/m2 w monoterapii w leczeniu pierwszego rzutu docetaksel podaje się w dawce 75 mg/m2 pc. w skojarzeniu z doksorubicyną (50 mg/m2 pc.); w skojarzeniu z trastuzumabem: docetaksel w dawce 100 mg/m2 pc. co 3 tyg., z trastuzumabem podawanym raz na tydzień; w skojarzeniu z kapecytabiną: docetaksel w dawce 75 mg/m2 pc. co 3 tyg., (kapecytabina 1250 mg/m2 pc. 2 razy na dobę w ciągu 30 min po jedzeniu, przez 2 tyg., następnie tydzień przerwy). Niedrobnokomórkowy rak płuc: u pacjentów niepoddawanych dotychczas chemioterapii - 75 mg/m2 pc. jednocześnie z cisplatyną w dawce 75 mg/m2 przez 30-60 min.; po niepowodzeniu uprzednio stosowanej chemioterapii preparatami platyny: 75 mg/m2 pc. w monoterapii. Rak gruczołu krokowego: oporny na kastrację rak gruczołu krokowego z przerzutami: 75 mg/m2 pc., równocześnie podaje się doustnie 5 mg prednizonu lub prednizolonu, 2 razy na dobę; hormonowrażliwy rak gruczołu krokowego z przerzutami: 75 mg/m2 co 3 tyg. przez 6 cykli. Prednizon lub prednizolon 5 mg doustnie 2 razy na dobę można podawać w sposób ciągły. Gruczolakorak żołądka: 75 mg/m2 pc. we wlewie 1-godzinnym, następnie cisplatyna w dawce 75 mg/m2 pc. podawana w 1-3 godzinnym wlewie, (oba leki podaje się wyłącznie w 1-szej dobie); następnie 5-fluorouracyl podawany w dawce 750 mg/m2, w ciągłym wlewie trwającym 24 h, przez 5 dni, po zakończeniu podawania cisplatyny w dawce dobowej; cykl terapii powtarza się co 21 dni. Rak głowy i szyi: pacjenci muszą otrzymać leki przeciwwymiotne jako premedykację. Konieczne jest także odpowiednie nawodnienie (przed i po podaniu cisplatyny). Wskazane jest profilaktyczne stosowanie G-CSF w celu zmniejszenia ryzyka działania toksycznego na układ krwiotwórczy. Wszyscy pacjenci uczestniczący w badaniach klinicznych TAX 323 i TAX 324 otrzymywali profilaktycznie antybiotyki. Chemioterapia indukcyjna, a następnie radioterapia (TAX 323): zalecana dawka leku docetakselu w leczeniu indukcyjnym nieoperacyjnego miejscowo zaawansowanego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi (SCCHN) wynosi 75 mg/m2 pc. w postaci wlewu trwającego 1 h, a następnie podanie cisplatyny w dawce 75 mg/m2 pc. w pierwszej dobie cyklu terapii. Następnie podaje się 5-fluorouracyl w postaci ciągłego wlewu, w dawce 750 mg/m2 pc. na dobę, przez 5 dni. Ten schemat podaje się co 3 tyg., przez 4 kolejne cykle. Po chemioterapii pacjenci powinni otrzymywać radioterapię. Chemioterapia indukcyjna, a następnie chemioradioterapia (TAX 324): w leczeniu indukcyjnym miejscowo zaawansowanego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi (SCCHN), zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc. w postaci wlewu trwającego 1 h w pierwszej dobie, a następnie cisplatyna w dawce 100 mg/m2 pc. we wlewie trwającym od 30 min do 3 h. Następnie podaje się 5-fluorouracyl w postaci ciągłego wlewu, w dawce 1000 mg/m2 pc. na dobę, od pierwszej do czwartej doby. Ten schemat podaje się co 3 tyg., przez 3 kolejne cykle. Po chemioterapii pacjenci powinni otrzymywać chemioradioterapię. Zmiany dawek cisplatyny oraz 5-fluorouracylu przedstawiono w odpowiednich charakterystykach produktu leczniczego. Dostosowanie dawki w trakcie leczenia. Pacjentów, u których w czasie stosowania leku wystąpi gorączka w przebiegu neutropenii, liczba neutrofili jest mniejsza niż 500 komórek/mm3 przez okres dłuższy niż tydzień, występują ciężkie lub masywne odczyny skórne lub objawy ciężkiej neuropatii obwodowej, dawkę leku należy zmniejszyć ze 100 mg/m2 pc. do 75 mg/m2 pc. lub z 75 mg/m2 pc. do 60 mg/m2 pc. Jeżeli mimo zmniejszenia dawki leku do 60 mg/m2 pc. powyższe objawy utrzymują się, docetaksel należy odstawić. U pacjentów otrzymujących docetaksel, doksorubicynę i cyklofosfamid (TAC) w leczeniu uzupełniającym raka piersi, należy rozważyć zastosowanie pierwotnej profilaktyki G-CSF. U pacjentów, u których wystąpiła gorączka neutropeniczna i (lub) zakażenie z neutropenią, należy zmniejszyć dawkę docetakselu do 60 mg/m2 pc. we wszystkich kolejnych cyklach. U pacjentów, u których występowało zapalenie jamy ustnej w stopniu 3. lub 4. należy zmniejszyć dawkę leku do 60 mg/m2 pc. U pacjentów, którym podano początkową dawkę docetakselu 75 mg/m2 pc. w skojarzeniu z cisplatyną i u których najmniejsza liczba płytek krwi oznaczona podczas poprzedniego kursu chemioterapii wynosiła poniżej 25000 komórek/mm3 lub u pacjentów, u których wystąpiła gorączka w przebiegu neutropenii lub u pacjentów z ciężką niehematologiczną toksycznością w późniejszych cyklach, dawkę docetakselu należy zmniejszyć do 65 mg/m2 pc. W leczeniu skojarzonym z kapecytabiną: u pacjentów, u których wystąpił po raz pierwszy 2. stopień toksyczności, który utrzymywał się w czasie następnego cyklu leczenia docetaksel/kapecytabina, należy opóźnić leczenie do momentu powrotu do stopnia 0-1 i kontynuować leczenie dawkami początkowymi; u pacjentów, u których wystąpił po raz drugi 2. stopień toksyczności lub po raz pierwszy 3. stopień toksyczności, należy opóźnić leczenie aż do powrotu do stopnia 0-1, a następnie kontynuować leczenie docetakselem w dawce 55 mg/m2 pc.; w przypadku wystąpienia po raz kolejny któregokolwiek stopnia toksyczności lub w przypadku wystąpienia 4. stopnia toksyczności, należy przerwać podawanie docetakselu. W leczeniu skojarzonym z cisplatyną i 5-fluorouracylem w razie wystąpienia neutropenii z gorączką, przedłużającej się neutropenii albo zakażenia z neutropenią, pomimo podawania G-CSF, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 75 do 60 mg/m2 pc. Gdyby pojawiały się kolejne epizody neutropenii z powikłaniami, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 60 do 45 mg/m2 pc. W razie stwierdzenia małopłytkowości 4. stopnia, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 75 do 60 mg/m2 pc. W następnych cyklach nie należy pacjentom podawać docetakselu do czasu, aż liczba neutrofilów nie zwiększy się do >1500/mm3 a płytek do >100 000/mm3. W razie utrzymywania się działania toksycznego na układ krwiotwórczy, należy całkowicie zakończyć stosowanie docetakselu. W leczeniu skojarzonym z cisplatyną i 5-fluorouracylem w razie wystąpienia biegunki 3. stopnia: przy pierwszym epizodzie należy zmniejszyć dawkę 5-FU o 20%, przy drugim epizodzie należy zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%; biegunki 4. stopnia: przy pierwszym epizodzie należy zmniejszyć dawkę docetakselu i 5-FU o 20%, przy drugim epizodzie przerwać terapię; w razie wystąpienia zapalenia jamy ustnej/zapalenia błony śluzowej 3. stopnia: przy pierwszym epizodzie należy zmniejszyć dawkę 5-FU o 20%, przy drugim epizodzie przerwać jedynie podawanie 5-FU we wszystkich kolejnych cyklach, przy trzecim epizodzie zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%; w razie wystąpienia zapalenia jamy ustnej/zapalenia błony śluzowej 4. stopnia przy pierwszym epizodzie przerwać jedynie podawanie 5-FU we wszystkich kolejnych cyklach, przy drugim epizodzie zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%. U pacjentów z neutropenią z powikłaniami (w tym długo utrzymującą się neutropenią, z gorączką neutropeniczną lub zakażeniem), zaleca się stosowanie G-CSF w celu uzyskania najlepszego działania ochronnego (np. w dobach 6–15), we wszystkich kolejnych cyklach. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w wieku ≥60 lat leczonych docetakselem w skojarzeniu z kapecytabiną, zaleca się zmniejszenie dawki początkowej kapecytabiny do 75% dawki zalecanej (patrz: ChPL zawierającego kapecytabinę). U pacjentów, u których aktywność aminotransferaz we krwi przekracza 1,5-krotnie wartości GGN i aktywność fosfatazy alkalicznej we krwi przewyższa 2,5-krotnie wartości GGN, zalecana dawka leku wynosi 75 mg/m2 pc. Stosowanie leku jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w chemioterapii skojarzonej w innych wskazaniach. Zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby; w trakcie leczenia docetakselem należy często kontrolować morfologię krwi oraz czynność wątroby i w zależności od wyników tych badań modyfikować dawki w trakcie leczenia. W monoterapii u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby - ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) >1,5-krotnej wartości GGN jednocześnie ze zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej >2,5-krotnej wartości GGN, zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc., a parametry czynności wątroby należy oznaczać przed rozpoczęciem leczenia docetakselem oraz przed rozpoczęciem każdego kolejnego cyklu leczenia. U pacjentów ze zwiększonym stężeniem bilirubiny w surowicy >GGN i (lub) ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) >3,5-krotnej wartości GGN oraz ze zwiększoną aktywnością fosfatazy zasadowej >6-krotnej wartości GGN, nie zaleca się zmniejszania dawki leku i nie należy stosować docetakselu, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. U pacjentów stosujących docetaksel w skojarzeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem w leczeniu gruczolakoraka żołądka, ze zwiększeniem aktywności aminotransferaz >1,5-krotnej wartości GGN, z jednoczesnym zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej >2,5-krotnej wartości GGN oraz zwiększeniem stężenia bilirubiny >GGN, nie zaleca się zmniejszenia dawki i nie należy podawać leku, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to ściśle wskazane. |
