| Dawkowanie |
Doustnie. Jeżeli obliczona dawka lamotryginy (np. w leczeniu dzieci z padaczką lub pacjentów z niewydolnością wątroby) nie zawiera się w określonej liczbie całych tabletek, to w takim przypadku należy podawać dawkę odpowiadającą mniejszej liczbie całych tabletek. Ponowne rozpoczynanie leczenia. W przypadku ponownego rozpoczynania leczenia preparatem u pacjentów, którzy przerwali jego stosowanie z jakiejkolwiek przyczyny, należy ocenić potrzebę stopniowego zwiększania dawki do dawki podtrzymującej, ponieważ ryzyko wystąpienia ciężkiej wysypki związane jest ze stosowaniem dużych dawek początkowych i zbyt szybkim w stosunku do zalecanego schematu zwiększaniem dawek leku w okresie wprowadzania. Im dłuższa przerwa od ostatniej dawki, tym większą uwagę należy zwrócić na stopniowe zwiększanie dawki do dawki podtrzymującej. Jeśli czas od przerwania stosowania leku jest dłuższy niż 5-krotny okres półtrwania leku, należy zastosować właściwy schemat zwiększania dawki lamotryginy do dawki podtrzymującej. Zaleca się, aby nie rozpoczynać ponownie leczenia preparatem u pacjentów, którzy wcześniej przerwali leczenie z powodu wystąpienia wysypki, chyba że potencjalne korzyści przeważają wyraźnie nad ryzykiem związanym ze stosowaniem leku. Padaczka. Z uwagi na ryzyko wystąpienia wysypki, nie należy przekraczać zalecanych dawek lamotryginy: początkowej i podczas zwiększania dawek. W przypadku odstawienia jednocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych lub jeśli leki przeciwpadaczkowe lub inne leki zostały dołączone do schematu leczenia zawierającego lamotryginę, należy rozważyć potencjalny wpływ, jaki może to mieć na farmakokinetykę lamotryginy. Dorośli i młodzież ≥13 lat. Monoterapia: początkowo 25 mg raz na dobę przez pierwsze 2 tyg., następnie 50 mg raz na dobę przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę należy zwiększać o maksymalnie 50-100 mg co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 100-200 mg na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych. U niektórych pacjentów konieczne było zastosowanie dawki 500 mg/dobę w celu uzyskania żądanej odpowiedzi na leczenie. Leczenie skojarzone z walproinianem (inhibitorem glukuronidacji lamotryginy), bez względu na inne jednocześnie stosowane leki: początkowo 25 mg co drugi dzień przez pierwsze 2 tyg., następnie 25 mg raz na dobę przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę należy zwiększać o maksymalnie 25-50 mg co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 100-200 mg na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych. Leczenie skojarzone z induktorami glukuronidacji lamotryginy (np. z fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem, prymidonem a także ryfampicyną, lopinawirem/rytonawirem), bez walproinianu: początkowo 50 mg raz na dobę przez pierwsze 2 tyg., następnie 100 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę należy zwiększać o maksymalnie 100 mg co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 200-400 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych. U niektórych pacjentów konieczne było zastosowanie dawki 700 mg/dobę w celu uzyskania żądanej odpowiedzi na leczenie. Leczenie skojarzone z lekami bez znaczącego wpływu na metabolizm lamotryginy (bez walproinianu i bez induktorów glukuronidacji lamotryginy): początkowo 25 mg raz na dobę przez pierwsze 2 tyg., następnie 50 mg raz na dobę przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę należy zwiększać o maksymalnie 50-100 mg co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 100-200 mg na dobę w 1 lub w 2 dawkach podzielonych. U pacjentów przyjmujących leki o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą, należy zastosować schemat leczenia taki jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem. Dzieci od 2 do 12 lat: Monoterapia w leczeniu typowych napadów nieświadomości: początkowo 0,3 mg/kg mc. na dobę w 1 lub w 2 dawkach podzielonych przez pierwsze 2 tyg., następnie 0,6 mg/kg mc. na dobę w 1 lub w 2 dawkach podzielonych przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę należy zwiększać o maksymalnie 0,6 mg/kg mc. na dobę co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 1-10 mg/kg mc. na dobę w 1 lub w 2 dawkach podzielonych. U niektórych pacjentów konieczne było zastosowanie większych dawek (do 15 mg/kg/dobę) w celu uzyskania pożądanej reakcji na leczenie. Leczenie skojarzone z walproinianem (inhibitorem glukuronidacji lamotryginy), bez względu na inne jednocześnie stosowane leki: początkowo 0,15 mg/kg mc. raz na dobę przez pierwsze 2 tyg., następnie 0,3 mg/kg mc. raz na dobę przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę należy zwiększać o maksymalnie 0,3 mg/kg mc. na dobę co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 1-5 mg/kg mc. na dobę w 1 lub w 2 dawkach podzielonych. Maksymalna dawka podtrzymująca - 200 mg/dobę. Leczenie skojarzone z induktorami glukuronidacji lamotryginy (np. z fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem, prymidonem, a także ryfampicyną, lopinawirem/rytonawirem), bez walproinianu: początkowo 0,6 mg/kg mc. na dobę w 2 dawkach podzielonych przez pierwsze 2 tyg., następnie 1,2 mg/kg mc. na dobę w 2 dawkach podzielonych przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę należy zwiększać o maksymalnie 1,2 mg/kg mc. na dobę co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 5-15 mg/kg mc. na dobę w 2 dawkach podzielonych. Maksymalna dawka podtrzymująca - 400 mg na dobę. Leczenie skojarzone z lekami bez znaczącego wpływu na metabolizm lamotryginy (bez walproinianu i bez induktorów glukuronidacji lamotryginy): początkowo 0,3 mg/kg mc. na dobę w 1 lub w 2 dawkach podzielonych przez pierwsze 2 tyg., następnie 0,6 mg/kg mc. na dobę w 1 lub w 2 dawkach podzielonych przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę należy zwiększać o maksymalnie 0,6 mg/kg mc. na dobę co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 1-10 mg/kg mc. na dobę w 1 lub w 2 dawkach podzielonych. Maksymalna dawka podtrzymująca - 200 mg na dobę. U pacjentów przyjmujących leki o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą, należy zastosować schemat leczenia taki jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem. Aby zapewnić podawanie właściwej dawki terapeutycznej należy monitorować masę ciała dziecka, a w razie wystąpienia zmian należy odpowiednio dostosować dawkę. Prawdopodobne jest, że u pacjentów w wieku od 2 do 6 lat konieczne będzie zastosowanie dawek podtrzymujących z górnego zakresu zalecanego przedziału dawkowania. W przypadku osiągnięcia kontroli objawów padaczki w leczeniu skojarzonym, jednocześnie stosowane inne leki przeciwpadaczkowe mogą zostać odstawione, a leczenie lamotryginą może być kontynuowane w monoterapii. Jeśli wyliczona dawka lamotryginy nie może być osiągnięta przy zastosowaniu pełnych tabletek, dawkę należy zaokrąglić w dół do najbliższej pełnej dawki. Dzieci <2 lat. Dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania lamotryginy w terapii skojarzonej napadów częściowych u dzieci w wieku od 1 miesiąca do 2 lat są ograniczone. Brak danych dotyczących dzieci w wieku poniżej 1 miesiąca. Z tego względu lamotrygina nie jest zalecana u dzieci w wieku poniżej 2 lat. Jeżeli, opierając się na potrzebie klinicznej, decyzja o leczeniu zostanie jednak podjęta, dokładny opis badania dotyczącego skuteczności i bezpieczeństwa skojarzonej terapii w leczeniu napadów częściowych u pacjentów w wieku od 1 do 24 miesięcy znajduje się w ChPL. W sumie 256 pacjentów w wieku od 1. do 24. mż. poddano ekspozycji na lamotryginę w zakresie dawek 1-15 mg/kg mc./dobę przez okres do 72 tyg. Profil bezpieczeństwa stosowania lamotryginy u dzieci w wieku od 1 miesiąca do 2 lat był podobny do tego u dzieci starszych, z wyjątkiem tego, że częściej obserwowano klinicznie istotne nasilenie objawów napadów padaczkowych (≥50%) u dzieci w wieku poniżej 2 lat (26%) w porównaniu do dzieci starszych (14%). Odstawienie lamotryginy w padaczce. Nagłe odstawienie może spowodować nawrót napadów padaczkowych. Jeżeli lek nie musi być nagle odstawiony ze względów bezpieczeństwa (np. wysypka), jego dawkę należy stopniowo zmniejszać przez okres 2 tygodni. Zaburzenia afektywne dwubiegunowe. Dorośli (≥18 lat). Przejściowy schemat dawkowania obejmującego zwiększanie dawki do uzyskania całkowitej dawki podtrzymującej w ciągu 6 tyg. Monoterapia lamotryginą lub leczenie skojarzone z lekami bez istotnego wpływu na metabolizm lamotryginy - bez walproinianu i bez induktorów glukuronidacji lamotryginy: początkowo 25 mg raz na dobę przez pierwsze 2 tyg. Następnie 50 mg na dobę w 1 dawce lub 2 dawkach podzielonych przez kolejne 2 tyg. Następnie 100 mg na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych przez kolejny tydzień. Docelowa dawka stabilizująca (tydzień 6.) wynosi zwykle 200 mg na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych. Dawki w zakresie 100-400 mg na dobę stosowano w badaniach klinicznych. Leczenie skojarzone z walproinianem (inhibitorem glukuronidacji lamotryginy), bez względu na inne jednocześnie stosowane leki: początkowo 25 mg co drugi dzień przez pierwsze 2 tyg. Następnie 25 mg raz na dobę przez kolejne 2 tyg. Następnie 50 mg na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych przez kolejny tydzień. Docelowa dawka stabilizująca (tydzień 6.) wynosi zwykle 100 mg na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych. Maksymalna dawka 200 mg/dobę może być stosowana w zależności od odpowiedzi klinicznej. Leczenie skojarzone z induktorami glukuronidacji lamotryginy (np. z fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem, prymidonem a także ryfampicyną oraz lopinawirem/rytonawirem), bez walproinianu: początkowo 50 mg raz na dobę przez pierwsze 2 tyg. Następnie 100 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych przez kolejne 2 tyg. Następnie 200 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych przez kolejny tydzień. Docelowa dawka stabilizująca (tydzień 6.) wynosi zwykle 300 mg na dobę. Jeśli konieczne dawka może być zwiększona do dawki docelowej 400 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych w 7. tygodniu leczenia w celu uzyskania optymalnej odpowiedzi. U pacjentów przyjmujących leki, których interakcje farmakokinetyczne z lamotryginą są obecnie nieznane, należy zastosować schemat dawkowania tak jak zalecany w przypadku leczenia skojarzonego lamotryginą z walproinianem. Dostosowanie dobowej dawki podtrzymującej po odstawieniu jednocześnie stosowanego innego leku w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Po uzyskaniu docelowej podtrzymującej dawki dobowej, inne leki mogą być odstawione jak opisano poniżej. Odstawianie walproinianu. W przypadku odstawienia walproinianu, należy podwoić dawkę stabilizującą, nie należy przekraczać zwiększenia dawki o więcej niż 100 mg/tydz. Jeżeli aktualna dawka podtrzymująca lamotryginy (przed odstawieniem) wynosi 100 mg/dobę to: w tygodniu 1. (początek odstawienia) dawka lamotryginy wynosi 200 mg/dobę; w tygodniach 2., 3. i następnych należy pozostać przy dawce 200 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych; dawka może być zwiększona do 400 mg na dobę, jeśli to konieczne. Jeżeli aktualna dawka podtrzymująca lamotryginy (przed odstawieniem) wynosi 200 mg/dobę to: w tygodniu 1. (początek odstawienia) dawka lamotryginy wynosi 300 mg/dobę; w tygodniu 2. - 400 mg/dobę, w tygodniu 3. i następnych należy pozostać przy dawce 400 mg. Odstawienie induktorów glukuronidacji lamotryginy (np. fenytoiny, karbamazepiny, fenobarbitalu, prymidonu). Jeżeli aktualna dawka podtrzymująca lamotryginy (przed odstawieniem) wynosi 400 mg/dobę to: w tygodniu 1. (początek odstawienia) dawka lamotryginy wynosi 400 mg/dobę; w tygodniu 2. - 300 mg/dobę, w tygodniu 3. i następnych - 200 mg. Jeżeli aktualna dawka podtrzymująca lamotryginy (przed odstawieniem) wynosi 300 mg/dobę to: w tygodniu 1. (początek odstawienia) dawka lamotryginy wynosi 300 mg/dobę; w tygodniu 2. - 225 mg/dobę, w tygodniu 3. i następnych - 150 mg. Jeżeli aktualna dawka podtrzymująca lamotryginy (przed odstawieniem) wynosi 200 mg/dobę to: w tygodniu 1. (początek odstawienia) dawka lamotryginy wynosi 200 mg/dobę; w tygodniu 2. - 150 mg/dobę, w tygodniu 3. i następnych - 100 mg. Odstawienie leków, które nie wykazują istotnego wpływu na hamowanie lub indukcję glukuronidacji lamotryginy. Należy pozostać przy dawce docelowej uzyskanej przez zwiększenie dawki (200 mg/dobę w 2 dawkach podzielonych; zakres dawek 100-400 mg/dobę). U pacjentów przyjmujących leki, których interakcje farmakokinetyczne z lamotryginą są obecnie nieznane, zalecany schemat dawkowania w przypadku leczenia lamotryginą polega na utrzymaniu bieżącej dawki i dostosowaniu leczenia lamotryginą do odpowiedzi na leczenie. Dostosowanie dobowej dawki lamotryginy po dołączeniu innych leków stosowanych w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Dołączanie walproinianu. Jeżeli obecna dawka podtrzymująca lamotryginy (przed dodaniem) wynosi 200 mg/dobę to: w tygodniu 1. (początek z dodaniem) dawka lamotryginy wynosi 100 mg/dobę; w tygodniach 2., 3. i następnych należy pozostać przy dawce 100 mg/na dobę. Jeżeli obecna dawka podtrzymująca lamotryginy (przed dodaniem) wynosi 300 mg/dobę to: w tygodniu 1. (początek z dodaniem) dawka lamotryginy wynosi 150 mg/dobę; w tygodniach 2., 3. i następnych należy pozostać przy dawce 150 mg/na dobę. Jeżeli obecna dawka podtrzymująca lamotryginy (przed dodaniem) wynosi 400 mg/dobę to: w tygodniu 1. (początek z dodaniem) dawka lamotryginy wynosi 200 mg/dobę; w tygodniach 2., 3. i następnych należy pozostać przy dawce 200 mg/na dobę. Dodanie induktorów glukuronidacji lamotryginy (np. fenytoiny, karbamazepiny, fenobarbitalu, prymidonu, ryfampicyny, lopinawiru/rytonawiru) u pacjentów, którzy nie stosują walproinianu. Jeżeli obecna dawka podtrzymująca lamotryginy (przed dodaniem) wynosi 200 mg/dobę to: w tygodniu 1. (początek z dodaniem) dawka lamotryginy wynosi 200 mg/dobę; w tygodniu 2. - 300 mg; w tygodniu 3. i następnych - 400 mg. Jeżeli obecna dawka podtrzymująca lamotryginy (przed dodaniem) wynosi 150 mg/dobę to: w tygodniu 1. (początek z dodaniem) dawka lamotryginy wynosi 150 mg/dobę; w tygodniu 2. - 225 mg; w tygodniu 3. i następnych - 300 mg. Jeżeli obecna dawka podtrzymująca lamotryginy (przed dodaniem) wynosi 100 mg/dobę to: w tygodniu 1. (początek z dodaniem) dawka lamotryginy wynosi 100 mg/dobę; w tygodniu 2. - 150 mg; w tygodniu 3. i następnych - 200 mg. Dodanie leków, które nie wykazują istotnego wpływu na hamowanie lub indukcję glukuronidacji lamotryginy. Należy pozostać przy dawce docelowej uzyskanej przez zwiększenie dawki (200 mg na dobę; zakres dawek 100-400 mg/dobę). U pacjentów przyjmujących leki, których interakcje farmakokinetyczne z lamotryginą są obecnie nieznane, należy zastosować schemat dawkowania tak jak zalecany w przypadku leczenia skojarzonego lamotryginą z walproinianem. Odstawienie lamotryginy w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych. Badania kliniczne nie wykazały zwiększenia częstości, stopnia nasilenia wrażliwości lub działań niepożądanych po nagłym odstawieniu lamotryginy w porównaniu z grupą placebo. Dlatego u tych pacjentów można odstawić lek bez stopniowego zmniejszania dawki. Dzieci i młodzież <18 lat. Stosowanie leku nie jest zalecane u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ponieważ w randomizowanym badaniu z odstawieniem leku wykazano brak znamiennej skuteczności oraz zgłoszono zwiększoną liczbę zachowań samobójczych. Szczególne grupy pacjentów: Kobiety stosujące hormonalne środki antykoncepcyjne. a. Rozpoczynanie stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych u pacjentek już przyjmujących podtrzymujące dawki lamotryginy i nie leczonych induktorami glukuronidacji lamotryginy. Dawka podtrzymująca lamotryginy w większości przypadków będzie wymagać nawet 2-krotnego zwiększenia. Zalecane jest, aby po rozpoczęciu stosowania hormonalnego środka antykoncepcyjnego, dawka lamotryginy została zwiększona o 50-100 mg/dobę co tydzień, w zależności od indywidualnej odpowiedzi klinicznej. Zwiększanie dawek nie powinno wykraczać poza ten zakres, chyba że odpowiedź kliniczna wymaga zastosowania większych dawek. Można rozważyć kontrolę stężenia lamotryginy w osoczu przed i po rozpoczęciu stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych w celu potwierdzenia utrzymania wyjściowego stężenia lamotryginy. W razie konieczności należy dostosować dawkę. U kobiet stosujących hormonalne środki antykoncepcyjne zgodnie ze schematem, w którym przez 1 tydzień przyjmowany jest preparat nie zawierający substancji czynnej ("tydzień bez tabletek antykoncepcyjnych"), należy prowadzić kontrolę stężenia lamotryginy w ciągu 3 tygodnia stosowania preparatu zawierającego substancję czynną, tj. od 15 do 21 dnia cyklu. Z uwagi na to, jako leczenie pierwszego rzutu należy rozważyć stosowanie antykoncepcji nie wymagającej tygodniowej przerwy w stosowaniu (np. hormonalne środki antykoncepcyjne podawane w sposób ciągły lub zastosowanie innych niż hormonalne metod antykoncepcji). b. Przerywanie stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych u pacjentek już przyjmujących podtrzymujące dawki lamotryginy i nie leczonych induktorami glukuronidacji lamotryginy. Dawka podtrzymująca lamotryginy w większości przypadków będzie wymagać zmniejszenia nawet o 50%. Zalecane jest stopniowe zmniejszanie dawek dobowych lamotryginy o 50-100 mg/dobę co tydzień (nie przekraczając 25% całkowitej dawki stosowanej w ciągu tygodnia) w ciągu 3 tygodni, chyba że odpowiedź kliniczna wskazuje inaczej. Można rozważyć kontrolę stężenia lamotryginy w osoczu przed i po przerwaniu stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych w celu potwierdzenia utrzymania wyjściowego stężenia lamotryginy. U kobiet chcących zaprzestać stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych zgodnie ze schematem, w którym przez 1 tydzień przyjmowany jest preparat nie zawierający substancji czynnej ("tydzień bez tabletek antykoncepcyjnych"), należy prowadzić kontrolę stężenia lamotryginy w ciągu 3. tygodnia stosowania preparatu zawierającego substancję czynną, tj. od 15 do 21 dnia cyklu. Nie należy pobierać próbek w celu oceny stężeń lamotryginy po całkowitym zaprzestaniu stosowania tabletek antykoncepcyjnych w ciągu 1. tygodnia po odstawieniu. c. Rozpoczynanie stosowania lamotryginy u pacjentek już przyjmujących hormonalne środki antykoncepcyjne. Zwiększania dawek należy dokonywać zgodnie z zalecanym schematem dawkowania opisanym powyżej. d. Rozpoczynanie i przerywanie stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych u pacjentek już przyjmujących podtrzymujące dawki lamotryginy i leczonych induktorami glukuronidacji lamotryginy. Dostosowanie zalecanej dawki podtrzymującej lamotryginy może nie być konieczne. Stosowanie z atazanawirem/rytonawirem lub z lopinawirem/rytonawirem. Włączenie lamotryginy do istniejącej terapii atazanawirem/rytonawirem lub lopinawirem/rytonawirem nie powinno wymagać modyfikacji zalecanego schematu zwiększania dawki lamotryginy. U pacjentów, którzy nie otrzymują induktorów glukuronidacji, a stosują dawki podtrzymujące lamotryginy, konieczne może być zwiększenie dawki lamotryginy w przypadku dodania atazanawiru/rytonawiru lub lopinawiru/rytonawiru, lub zmniejszenie dawki w przypadku odstawienia atazanawiru/rytonawiru lub lopinawiru/rytonawiru. Należy prowadzić kontrolę stężenia lamotryginy we krwi przed i w okresie 2 tyg. po dodaniu lub odstawieniu atazanawiru/rytonawiru lub lopinawiru/rytonawiru, w celu ustalenia potrzeby zmiany dawki lamotryginy. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ma potrzeby dostosowywania dawki. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Dawka początkowa, dawka w okresie zwiększenia i dawka podtrzymująca u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby (B wg Child-Pugh) powinna być zmniejszona o ok. 50%, natomiast u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (C wg Child-Pugh) - o ok. 75%. Dawki w okresie zwiększania i dawki podtrzymujące należy dostosować do reakcji klinicznej. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek początkowe dawki lamotryginy powinny być uzależnione od rodzaju stosowanych jednocześnie leków przeciwpadaczkowych; zredukowana dawka podtrzymująca może być skuteczna u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z niewydolnością nerek. Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości, nie należy ich żuć ani rozgryzać. Dla ułatwienia połknięcia tabletki 25 mg i tabletki 100 mg można podzielić za pomocą linii podziału. Linia podziału na tabletce ułatwia tylko jej rozkruszenie, w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podział na równe dawki. |
