| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Bolesne skurcze mięśni: związane ze statycznymi i czynnościowymi schorzeniami kręgosłupa (zespoły szyjne i lędźwiowe); w następstwie zabiegu chirurgicznego, np. przepukliny jądra miażdżystego lub zapalenia stawu biodrowego. Zwiększone napięcie mięśni w chorobach neurologicznych, np. w stwardnieniu rozsianym, przewlekłych chorobach rdzenia kręgowego, chorobach zwyrodnieniowych rdzenia kręgowego, w następstwie udaru mózgu oraz w mózgowym porażeniu (u dorosłych, u których wcześniej rozpoznano porażenie mózgowe dziecięce). |
| Dawkowanie |
Doustnie. Tyzanidyna charakteryzuje się wąskim indeksem terapeutycznym oraz dużą zmiennością międzyosobniczą pod względem stężenia tyzanidyny w osoczu, dlatego ważne jest dostosowywanie dawki do potrzeb pacjenta. Mała dawka początkowa 2 mg 3 razy na dobę może zminimalizować ryzyko działań niepożądanych. Dawkę należy ostrożnie zwiększać, dostosowując ją do indywidualnych potrzeb pacjenta. Łagodzenie bolesnych skurczów mięśni: zwykle zaleca się 2-4 mg 3 razy na dobę, w ciężkich przypadkach można przyjąć dodatkową dawkę 2 mg lub 4 mg przed snem w celu zminimalizowania działania uspokajającego. Zwiększone napięcie mięśni w chorobach neurologicznych: początkowo nie należy podawać więcej niż 6 mg/dobę, dawkę dobową podawać w 3 dawkach podzielonych. Dawka dobowa może być stopniowo zwiększana o 2-4 mg w odstępach półtygodniowych lub tygodniowych. Optymalną reakcję pacjenta uzyskuje się zwykle po podaniu dawki dobowej wynoszącej 12-24 mg, podawanej w 3 lub 4 równych dawkach. Nie należy stosować dawki dobowej większej niż 36 mg. Przerwanie leczenia. Jeśli konieczne jest przerwanie stosowania tyzanidyny, dawkę należy zmniejszać stopniowo, szczególnie u pacjentów, którzy długotrwale otrzymywali duże dawki leku, w celu uniknięcia lub zminimalizowania ryzyka wystąpienia nadciśnienia tętniczego lub tachykardii z odbicia. Szczególne grupy pacjentów. Doświadczenie ze stosowaniem tyzanidyny u pacjentów <18 lat jest ograniczone, dlatego nie zaleca się jej podawania w tej grupie pacjentów. Doświadczenie ze stosowaniem tyzanidyny u osób w podeszłym wieku (≥65 lat) jest ograniczone, dlatego zaleca się rozpoczęcie leczenia od najmniejszej dawki i stopniowe jej zwiększanie w zależności od tolerancji oraz skuteczności tyzanidyny. U pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <25 ml/min) leczenie należy rozpocząć od dawki 2 mg raz na dobę, dawkę należy zwiększać powoli, w zależności od tolerancji i skuteczności leku (w celu poprawy skuteczności, zaleca się powolne zwiększanie dawki podawanej raz na dobę przed zwiększeniem częstości podawania leku); u tych pacjentów należy odpowiednio kontrolować czynność nerek. Stosowanie tyzanidyny jest przeciwwskazane u pacjentów z istotnym zaburzeniem czynności wątroby. Tyzanidynę należy stosować, zachowując ostrożność u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, a podczas rozpoczynania leczenia stosować najmniejszą dawkę, następnie należy zwiększać dawkę ostrożnie, w zależności od tolerancji pacjenta. Sposób podania. Linia podziału na tabletce ułatwia tylko jej rozkruszenie, w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podział na równe dawki. |
