| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Ostre stany zagrożenia życia, takie jak wstrząs anafilaktyczny (po pierwszym wstrzyknięciu adrenaliny); obrzęk mózgu (jedynie w przypadku objawów ciśnienia śródczaszkowego potwierdzonych w tomografii komputerowej) spowodowany przez guz mózgu, zabiegi neurochirurgiczne, ropień mózgu, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych; utrzymujące się płuco wstrząsowe (zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych) po fazie ostrej; ciężki ostry atak astmy; zespół Waterhouse'a i Friderichsena; przełomy immunologiczne po przeszczepieniu narządu; toksyczny obrzęk płuc spowodowany inhalacją gazu drażniącego. W tych wskazaniach lek jest stosowany w połączeniu z odpowiednim leczeniem podstawowym (np. uzupełnienie objętości płynów, leczenie zaburzeń sercowo-naczyniowych, podawanie antybiotyków, leczenie bólu itp.). W leczeniu zespołu Waterhouse'a i Friderichsena wskazane jest równoczesne podawanie mineralokortykosteroidów. Lek może być także stosowany w krótkotrwałym leczeniu w zaostrzeniach stwardnienia rozsianego - może skrócić czas trwania zaostrzeń, ale nie wpływa na częstość ich występowania czy postęp utraty sprawności. |
| Dawkowanie |
Dożylnie, wyjątkowo (w przypadkach gdy brak możliwości podania dożylnego) domięśniowo. Na początku leczenia, w zależności od wskazania i sytuacji klinicznej, dawka pojedyncza w leczeniu ostrych stanów zagrożenia życia wynosi 250-1000 mg metyloprednizolonu i powyżej u dorosłych oraz 4-20 mg/kg mc. u dzieci. W niektórych wskazaniach (np. przełomy immunologiczne odrzucenia przeszczepu) zaleca się podawanie dawek do 30 mg/kg mc. W zależności od stanu chorobowego, odstępy między wstrzyknięciami wynoszą od 30 min do 24 h. Wstrząs anafilaktyczny: 250-500 mg w połączeniu ze zwykłym leczeniem podstawowym/lekami stosowanymi jednocześnie. Ciężki ostry napad astmy: 250-500 mg w połączeniu ze zwykłym leczeniem podstawowym/lekami stosowanymi jednocześnie. Obrzęk mózgu (spowodowany przez guz mózgu, zabiegi neurochirurgiczne, ropień mózgu, bakteryjne zapalenie opon mózgowych): w leczeniu ostrego lub ciężkiego obrzęku mózgu początkowo podaje się 250-500 mg, w leczeniu podtrzymującym ostrego lub ciężkiego obrzęku mózgu albo łagodnego lub przewlekłego obrzęku mózgu na ogół podaje się 32-64 mg 3 razy na dobę, przez kilka dni (do tego celu dostępny jest Meprelon 32 mg); w razie potrzeby należy stopniowo zmniejszać dawkę i przejść na leczenie doustne. Przełomy immunologiczne po przeszczepieniu narządu: wstrzykiwać dawki do 30 mg/kg mc., jednorazowo (u osoby dorosłej o mc. 60-70 kg dawka ta odpowiada 1-2 fiolkom leku w dawce 1000 mg), w połączeniu ze zwykłym leczeniem podstawowym, przez kilka dni. Zespół Waterhouse'a i Friderichsena: początkowo 30 mg/kg mc., podawanie powtarza się w 4-6 dawkach przez 24-72 h, w połączeniu z intensywnym leczeniem podstawowym. Płuco wstrząsowe (zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych, ARDS): po ostrej fazie utrzymującego się ARDS podaje się dawki 1-2 mg/kg mc./dobę, w 4 dawkach podzielonych, do dawki 250 mg metyloprednizolonu co 6 h, przez kilka dni do tygodni, ze stopniowym zmniejszaniem dawki, w zależności od przebiegu choroby. Toksyczny obrzęk płuc spowodowany inhalacją gazu drażniącego: natychmiast wstrzyknąć 1000 mg dożylnie, w razie potrzeby, powtórzyć po 6, 12 i 24 h. 32 mg metyloprednizolonu podaje się dożylnie 3 razy na dobę, w następnych 2 dniach. Następnie przez kolejne 2 dni podaje się 16 mg metyloprednizolonu dożylnie, 3 razy na dobę (do tego celu dostępne są Meprelon 16 mg i Meprelon 32 mg) później zmniejsza się dawkę stopniowo i przechodzi na kortykosteroidy podawane drogą wziewną. Krótkotrwałe leczenie w zaostrzeniach stwardnienia rozsianego: 1000 mg na dobę przez 3 do maksymalnie 5 kolejnych dni, leczenie powinno się rozpocząć w ciągu 3-5 dni po wystąpieniu objawów klinicznych i obejmować również ochronę żołądka oraz profilaktykę przeciwzakrzepową. Należy uważnie monitorować ciśnienie krwi, poziom cukru i stężenie elektrolitów w osoczu. Lek powinien być podawany w godzinach rannych aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń snu. Po zakończeniu leczenia metyloprednizolonem podawanym dożylnie można opcjonalnie rozpocząć 14-dniowy okres stopniowego zmniejszania dawki, stosując początkowo 80 mg metyloprednizolonu (lub dawkę równoważną), podanego doustnie. Biorąc pod uwagę profil działań niepożądanych, zaleca się podanie pierwszej dawki w szpitalu. Czas trwania leczenia zależy od indywidualnej sytuacji klinicznej i zwykle trwa tylko kilka dni. Po długotrwałym leczeniu, szczególnie z użyciem względnie dużych dawek nie należy odstawiać nagle, ale stopniowo zmniejszać dawkę. Sposób podawania. Lek podaje się we wstrzyknięciu dożylnym lub w infuzji dożylnej. Ze względu na niepewne warunki wchłaniania, wstrzyknięcie domięśniowe należy wybierać jedynie wyjątkowo, w przypadkach gdy brak możliwości podania dożylnego. Wstrzyknięcie dożylne należy przeprowadzać powoli. W celu przygotowania roztworu do wstrzykiwań należy wstrzyknąć załączony rozpuszczalnik (wodę do wstrzykiwań) do fiolki z proszkiem bezpośrednio przed użyciem i delikatnie wstrząsnąć do rozpuszczenia. Roztwór do wstrzykiwań musi być podany w ciągu 24 h od rozpuszczenia proszku w wodzie do wstrzykiwań. W celu przygotowania infuzji lek należy najpierw rozpuścić w warunkach aseptycznych, zgodnie z powyższą instrukcją, a następnie zmieszać z 5% roztworem glukozy, 0,9% roztworem NaCl lub roztworem Ringera. Podczas przygotowywania mieszanin z roztworami do infuzji, należy unikać zanieczyszczenia drobnoustrojami. Wstrzyknięcia i infuzje należy wykonywać w warunkach ściśle aseptycznych. Należy unikać podawania razem z innymi lekami wymieszanymi w strzykawce, ponieważ w innym razie mogłoby dojść do wytrącania się. Z tego samego powodu leku nie należy dodawać do roztworów do infuzji innych niż wyszczególnione, ani wstrzykiwać do przewodu do infuzji. Przygotowany roztwór do infuzji musi być podany w ciągu 8 h. |
