| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Leczenie ciężkich zakażeń. Dorośli i dzieci >12 lat: szpitalne zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych, powikłane zakażenia jamy brzusznej, zapalenie otrzewnej związane z dializą u pacjentów poddawanych ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (CAPD). Cefepim jest wskazany w leczeniu pacjentów z bakteriemią, która występuje w związku z którymkolwiek z wyżej wymienionych zakażeń lub jest podejrzewana o taki związek. Cefepim można stosować w leczeniu pacjentów z neutropenią i gorączką, jeśli podejrzewa się, że gorączka spowodowana jest zakażeniem bakteryjnym. Dzieci od 2 miesięcy do 12 lat o mc. ≤40 kg: szpitalne zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych. Cefepim jest wskazany w leczeniu pacjentów z bakteriemią, która występuje w związku z którymkolwiek z wyżej wymienionych zakażeń lub jest podejrzewana o taki związek. Cefepim można stosować w leczeniu pacjentów z neutropenią i gorączką, jeśli podejrzewa się, że gorączka spowodowana jest zakażeniem bakteryjnym. Cefepim należy stosować w skojarzeniu z innymi lekami przeciwbakteryjnymi zawsze, gdy tylko rodzaj bakterii wywołujących zakażenie mógłby wykraczać poza zakres działania cefepimu. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych. |
| Dawkowanie |
Dożylnie. Prawidłowa czynność nerek. Dorośli i młodzież >12 lat o mc. >40 kg. Ciężkie zakażenia, w tym: szpitalne zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych, powikłane zakażenia jamy brzusznej; zapalenie otrzewnej związane z dializą u pacjentów poddawanych CAPD: 2 g co 12 h. Zakażenia bardzo ciężkie lub mogące zagrażać życiu, w tym: gorączka spowodowana zakażeniami bakteryjnymi u pacjentów z neutropenią: 2 g co 8 h. Leczenie trwa zazwyczaj 7-10 dni, jednak w cięższych zakażeniach może być dłuższe. Empiryczne leczenie gorączki neutropenicznej trwa zazwyczaj 7 dni lub do czasu ustąpienia neutropenii. Młodzież >12 lat o mc. <40 kg: należy podawać mniejsze dawki, takie jak u dzieci o masie ciała <40 kg. Niemowlęta i dzieci (od 2 mies. do 12 lat o mc. ≤40 kg). Szpitalne zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych: 50 mg/kg mc. co 12 h przez 10 dni, w zakażeniach o cięższym przebiegu dawkę można podawać co 8 h. Empiryczne leczenie gorączki neutropenicznej: 50 mg/kg mc. co 8 h przez 7-10 dni. Dzieci o mc. >40 kg: należy uwzględnić zalecenia dotyczące dawkowania u dorosłych pacjentów; dawka stosowana u dzieci nie powinna przekraczać maksymalnej dawki stosowanej u dorosłych pacjentów (2 g co 8 h). Brak wystarczających danych klinicznych uzasadniających stosowanie cefepimu u niemowląt <2 mies. Zaburzenia czynności nerek. Dorośli i młodzież >12 lat. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, od lekkich do umiarkowanych, zaleca się podawanie dawki początkowej cefepimu takiej, jak u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Dawki podtrzymujące należy uzależnić od klirensu kreatyniny (CCr): CCr >50 ml/min - modyfikacja dawkowania nie jest konieczna; CCr 30-50 ml/min - w zakażeniach ciężkich - 2 g co 24 h, w zakażeniach bardzo ciężkich lub zagrażających życiu - 2 g co 12 h; CCr 11-29 m/min - w zakażeniach ciężkich - 1 g co 24 h, w zakażeniach bardzo ciężkich lub zagrażających życiu - 2 g co 24 h; CCr ≤10 ml/min - w zakażeniach ciężkich - 500 mg co 24 h, w zakażeniach bardzo ciężkich lub zagrażających życiu - 1 g co 24 h; pacjenci hemodializowani - dawka nasycająca 1 g w pierwszej dobie leczenia, a następnie 500 mg co 24 h, bez względu na ciężkość zakażenia (w dniu dializy cefepim należy podawać po zakończeniu sesji hemodializy, jeśli to możliwe, lek należy zawsze podawać o tej samej porze dnia). U pacjentów poddawanych hemodializie ok. 68% całkowitej ilości cefepimu obecnego w organizmie na początku cyklu zostaje usunięte z organizmu w ciągu 3-godzinnej dializy. Pacjentom poddawanym ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej cefepim można podawać w zwykłych dawkach, zalecanych pacjentom z prawidłową czynnością nerek, co 48 h. Niemowlęta i dzieci do 12 lat o mc. ≤40 kg. Brak danych klinicznych dotyczących tej grupy pacjentów. Jednak z uwagi na porównywalne właściwości farmakokinetyczne cefepimu u dzieci i dorosłych, w leczeniu dzieci i młodzieży zaleca się takie same zasady zmiany dawkowania, jak u dorosłych. Dawka 50 mg/kg mc. u pacjentów od 2 mies. do 12 lat i dawka 30 mg/kg mc. u niemowląt od 1 do 2 mies. są porównywalne z dawką 2 g u dorosłych. Należy stosować takie same zasady zmniejszania dawek i (lub) wydłużania odstępów między dawkami, jakie podano dla pacjentów dorosłych. Jeśli dostępna jest tylko wartość stężenia kreatyniny, klirens kreatyniny (CCr) można określić stosując jeden z następujących wzorów: CCr (ml/min/1,73 m2) = 0,55 x wzrost (cm)/stężenie kreatyniny w surowicy (mg/dl) lub CCr (ml/min/1,73 m2) = 0,52 x wzrost (cm) – 3,6/stężenie kreatyniny w surowicy (mg/dl). Zaburzenia czynności wątroby: modyfikacja dawki nie jest konieczna. Pacjenci w podeszłym wieku znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia zaburzeń czynności nerek, dlatego w tej grupie należy zachować ostrożność podczas dobierania dawki i kontrolować czynność nerek. Sposób podania. Lek po prawidłowym przygotowaniu roztworu należy podawać w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym przez 3-5 min lub do zestawu do infuzji, gdy pacjent otrzymuje zgodny farmaceutycznie płyn infuzyjny, lub w infuzji dożylnej trwającej 30 min. Cefepim jest zgodny z następującymi rozpuszczalnikami i roztworami: 0,9% roztwór chlorku sodu (z 5% roztworem glukozy lub bez), 10% roztwór glukozy, roztwór Ringera (z 5% roztworem glukozy lub bez), mleczan sodu M/6. |
