| Dawkowanie |
Dożylnie we wlewie. Stężenie preparatu, dawkowanie i szybkość infuzji należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta. Wymagana dawka zależy od masy ciała pacjenta, ciężkości urazu lub choroby oraz utrzymywania się strat płynu lub białka. Wymaganą dawkę należy określić w oparciu o ocenę niedoboru objętości krwi krążącej, a nie na podstawie stężenia albumin w osoczu. Należy regularnie monitorować stan hemodynamiczny, w tym: ciśnienie tętnicze krwi i tętno, ośrodkowe ciśnienie żylne, ciśnienie zaklinowania w tętnicy płucnej (ciśnienie PCW), objętość wydalanego moczu, stężenie elektrolitów, hematokryt/hemoglobinę, objawy kliniczne niewydolności serca/oddechowej (np. duszność), objawy kliniczne zwiększającego się ciśnienia śródczaszkowego (np. ból głowy). W badaniach klinicznych nie określono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania roztworu albuminy ludzkiej u dzieci i młodzieży. Dostępne są tylko ograniczone dane dotyczące stosowania preparatu u dzieci, w związku z czym nie można określić żadnych zaleceń dotyczących dawkowania. Zasadniczo lek należy stosować u tych pacjentów tylko wtedy, gdy korzyści z leczenia wyraźnie przewyższają potencjalne ryzyko. Sposób podania. Preparat może być podawany bezpośrednio dożylnie lub może być rozcieńczany w roztworze izotonicznym (np. 5% glukozie lub 0,9% chlorku sodu). Szybkość infuzji należy dostosować do indywidualnego stanu pacjenta i wskazań. Podczas wymiany osocza szybkość infuzji należy dostosować do szybkości usuwania. |
