| Dawkowanie |
Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie każdemu pacjentowi w zależności od jego stanu klinicznego. Szybkość infuzji oraz ilość podanego roztworu zależy od wskazania, zapotrzebowania na płyny i czynności nerek. Zwykle stosowana dawka u dorosłych wynosi 50-200 g/dobę. W większości przypadków właściwa reakcja występuje po podaniu dawki ok. 100 g/dobę. Szybkość podawania ustala się zwykle na podstawie diurezy. Należy utrzymywać szybkość diurezy co najmniej 30-50 ml/h. Powyższe wskazówki stanowią tylko ogólne zalecenia dotyczące stosowania. Zazwyczaj produkt leczniczy stosuje się według poniższego schematu. Dorośli. Dawka testowa u pacjentów z wyraźną oligurią lub z zaburzeniami czynności nerek. Dawka wynosi 0,2 g/kg mc. (75 ml 20% roztworu). Podanie tej dawki w ciągu 3-5 min powinno wywołać diurezę o szybkości co najmniej 30-50 ml/h. Jeśli szybkość diurezy nie zwiększa się, można podać następną dawkę testową. Brak pożądanego efektu po drugiej dawce wskazuje na nieskuteczność leczenia mannitolem. Leczenie oligurii. Zwiększenie diurezy w leczeniu oligurii. Maksymalna dawka dobowa wynosi ok. 1,5 g/kg mc./dobę (ok. 100 g/dobę dla pacjenta o mc. 70 kg). Maksymalna szybkość infuzji wynosi 0,3 g/kg mc./h (21 g/h dla pacjenta o mc. 70 kg). Preparatu nie należy podawać ponownie pacjentom z utrzymującą się oligurią. Zapobieganie oligurii. W celu zapobiegania ostrej niewydolności nerek podczas zabiegów kardiochirurgicznych i innych rodzajów zabiegów chirurgicznych stosuje się dawkę 50-100 g mannitolu. Obniżenie ciśnienia śródczaszkowego, obrzęk mózgu. Aby osiągnąć maksymalne działanie, mannitol podaje się dożylnie w dawce 0,25 g/kg mc., nie częściej niż co 6-8 h. Obniżenie ciśnienia śródgałkowego. W celu uzyskania szybkiego i maksymalnego działania dawkę mannitolu 1,5-2 g/kg mc. (7,5 ml do 10 ml 20% roztworu/kg mc.) można podać w ciągu 30 min. Jeżeli mannitol stosuje się w celu obniżenia ciśnienia śródgałkowego przed okulistycznymi zabiegami chirurgicznymi, powyższa dawka powinna być podana ok. 1-1,5 h przed zabiegiem chirurgicznym. Przyspieszenie wydalania substancji toksycznych przez układ moczowy. Dawkę należy dostosować do aktualnej diurezy pacjenta i zapotrzebowania na płyny. Całkowita dawka mannitolu nie powinna być większa niż 200 g. Należy wyrównywać utratę wody i elektrolitów. Dzieci. Nie jest znana skuteczność i bezpieczeństwo stosowania preparatu u dzieci w wieku poniżej 12 lat. Zmniejszenie obrzęku mózgu, obniżenie ciśnienia śródczaszkowego, obniżenie ciśnienia śródgałkowego. W infuzji dożylnej podaje się dawkę wynoszącą 1-2 g/kg mc., podawaną w ciągu 60 min. Oliguria. W infuzji dożylnej podaje się dawkę wynoszącą 0,25-2 g/kg mc., podawaną w ciągu 2-6 h. Przed zastosowaniem preparatu należy najpierw podać dawkę testową wynoszącą 0,75 g/kg mc. w ciągu 3-5 min. Jeśli diureza nie wzrośnie w ciągu 2 h, preparatu nie należy stosować. Sposób podawania. Podawać dożylnie za pomocą kaniuli umieszczonej w żyle o możliwie dużej średnicy, by zminimalizować ryzyko podrażnienia. Należy podawać przez zestaw do infuzji z filtrem. Nie należy podawać domięśniowo ani podskórnie. |
