| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Leczenie wielu stanów nowotworowych, w tym: raka piersi, raka żołądka, zaawansowanego raka jajnika, drobnokomórkowego raka płuca. Stwierdzono korzystne działanie epirubicyny podawanej dopęcherzowo w leczeniu: brodawczakowego raka pęcherza moczowego z komórek nabłonka przejściowego, raka przedinwazyjnego (in situ) pęcherza moczowego, w profilaktyce nawrotów powierzchownego raka pęcherza moczowego po resekcji przezcewkowej. |
| Dawkowanie |
Dożylnie. Dorośli. Monoterapia: 60-90 mg/m2 pc. wstrzykując w ciągu 5-10 min, co 21 dni w zależności od obrazu morfologicznego krwi i czynności szpiku kostnego u pacjenta. W razie pojawienia się objawów toksyczności, jak np. ciężkiej neutropenii / gorączki neutropenicznej oraz małopłytkowości (które mogą utrzymywać się do 21. dnia terapii), może być konieczna modyfikacja dawki lub opóźnienie podania następnej dawki. Dawki wysokie: rak drobnokomórkowy płuca (uprzednio nieleczony) - 120 mg/m2 pc. w dniu 1., co 3 tyg.; rak piersi w leczeniu uzupełniający pacjentek z wczesnym stadium raka piersi i zajętymi węzłami chłonnymi - zalecane dawki wahają się od 100 mg/m2 pc. do 120 mg/m2 pc. co 3-4 tyg. U pacjentów z zaburzeniem czynności szpiku kostnego spowodowanym wcześniejszą chemioterapią i (lub) radioterapią, podeszłym wiekiem lub nowotworowym naciekiem szpiku kostnego zaleca się podawanie mniejszych dawek (60-75 mg/m2 pc. lub 105-120 mg/m2 pc. w schematach dla dużych dawek). Całkowitą dawkę przewidzianą na cykl leczenia można podzielić na 2-3 kolejne dni. W leczeniu wysokodawkowym, epirubicynę należy podawać w postaci wstrzyknięcia dożylnego przez 5-10 min lub w postaci infuzji trwającej do 30 min. Leczenie skojarzone: należy odpowiednio zmniejszyć dawkę epirubicyny w razie stosowania z innymi lekami cytotoksycznymi - zaawansowany rak jajnika: 50-100 mg/m2; rak żołądka: 50 mg/m2. W leczeniu raka drobnokomórkowego płuca stosować dawkę jak przy monoterapii (120 mg/m2). Rak piersi: 100-120 mg/m2 pc.; mniejsze dawki (60-75 mg/m2 pc lub 105-120 mg/m2 pc. w schematach dla dużych dawek) są zalecane u pacjentów z zaburzoną czynnością szpiku kostnego. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci z zaburzoną czynnością wątroby: dawkę należy zmniejszyć w zależności od stężenia bilirubiny i retencji bromosulftaleiny (BSF) - stężenie bilirubiny 1,4-3,0 mg/100 ml i BSF 9-15%: 50% normalnej dawki; stężenie bilirubiny >3,0 mg/100 ml, aktywność AspAT >4 x GGN: zmniejszenie dawki o 75%. Jeśli stężenie bilirubiny i retencja BSF są nadal zwiększone, zalecana jest 1/4 zwykłej dawki. Umiarkowane zaburzenia czynności nerek nie wymagają zmniejszenia dawki. Należy rozważyć podawanie mniejszych dawek początkowych u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr >450 µmol/l). Brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności epirubicyny u dzieci. Sposób podania. Lek podawać we wlewie dożylnym z 0,9% chlorkiem sodu lub 5% glukozą przez 5-10 min. Dopęcherzowo. Rak pęcherza moczowego. Epirubicynę można podawać dopęcherzowo w leczeniu powierzchownego raka pęcherza moczowego i raka in situ. Nie należy jej stosować w ten sposób w leczeniu nowotworów inwazyjnych, które naciekają ścianę pęcherza moczowego, gdy bardziej odpowiednie jest leczenie ogólnoustrojowe lub zabieg chirurgiczny. Epirubicynę z powodzeniem stosowano także dopęcherzowo po przezcewkowej resekcji powierzchownych guzów w profilaktyce nawrotów. W leczeniu nieinwazyjnego raka brodawczakowatego z komórek nabłonka przejściowego zaleca się dopęcherzowe wlewki 50 mg (w 25-50 ml roztworu soli fizjologicznej lub jałowej wody destylowanej), raz w tygodniu przez 8 tyg.; w przypadku miejscowej toksyczności (chemiczne zapalenie pęcherza moczowego) dawkę pojedynczą należy zmniejszyć do 30 mg. W leczeniu raka in situ dawkę można zwiększyć do 80 mg w zależności od indywidualnej tolerancji. W profilaktyce nawrotów po przezcewkowej resekcji powierzchownych guzów zaleca się dopęcherzowe wlewki 50 mg raz w tygodniu przez 4 tyg., a następnie comiesięczne wlewki w tej samej dawce przez 11 mies. Sposób podania. Epirubicyna podawana we wlewkach przez cewnik musi być utrzymywana in situ przez 1 h. Pacjenta należy poinstruować, aby nie pił żadnych płynów w ciągu 12 h poprzedzających podanie. Podczas podania leku może być wskazana rotacja miednicy pacjenta w celu zapewnienia lepszego kontaktu roztworu z błoną śluzową pęcherza moczowego. |
