| Dawkowanie |
Dożylnie. Preparat powinien być przepisywany przez lekarza i podawany pod nadzorem personelu medycznego, który ma doświadczenie w leczeniu chorych na nowotwory (np. przygotowanego do leczenia reakcji alergicznych/anafilaktycznych na wlew oraz w warunkach zapewniających pełny i natychmiastowy dostęp do sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia resuscytacji). Pacjenci otrzymujący koniugat trastuzumab emtanzyna powinni mieć HER2-dodatniego raka -wynik 3 + w badaniu immunohistochemicznym (IHC) lub stosunek ≥2,0 w badaniu hybrydyzacji in situ (ISH) lub w badaniu fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (FISH). Badania należy wykonać za pomocą testów do diagnostyki in vitro (IVD) z oznaczeniem CE. W przypadku niedostępności testu CE IVD badanie należy wykonać za pomocą innego zwalidowanego testu. Leki stosowane w przypadku alergicznych/anafilaktycznych reakcji na wlew, a także sprzęt ratowniczy, powinny być dostępne do natychmiastowego użycia. W celu uniknięcia błędów w podawaniu leku ważne jest, aby sprawdzić etykietę fiolki, w celu upewnienia się, że przygotowanym i podawanym lekiem jest Kadcyla (koniugat trastuzumab emtanzyna) a nie inny lek zawierający trastuzumab (np. trastuzumab lub trastuzumab derukstekan). Zalecaną dawką koniugatu trastuzumab emtanzyna jest 3,6 mg/kg mc. podawaną w formie wlewu dożylnego co 3 tyg. (cykl 21-dniowy). Dawkę początkową należy podać w 90-minutowym wlewie dożylnym. Należy ściśle monitorować miejsce wkłucia ze względu na możliwość podskórnego przenikania leku podczas podawania. Po wprowadzeniu leku do obrotu obserwowano przypadki opóźnionego uszkodzenia lub martwicy naskórka po wynaczynieniu. Jeśli wcześniejszy wlew był dobrze tolerowany, kolejne dawki można podawać w 30-minutowych wlewach. Pacjenci powinni być obserwowani w trakcie infuzji i przez co najmniej 30 minut po jej zakończeniu. Szybkość wlewu należy zmniejszyć lub przerwać, jeśli u pacjenta wystąpią objawy związane z infuzją. W przypadku zagrażających życiu reakcji na wlew należy zakończyć terapię trastuzumabem emtanzyną. W przypadku pominięcia podania planowanej dawki, należy ją podać tak szybko, jak to możliwe; nie należy czekać do następnego cyklu. Schemat podawania należy skorygować w celu utrzymania 3-tygodniowego odstępu pomiędzy dawkami. Następną dawkę należy podać zgodnie z zaleceniami dotyczącymi dawkowania. Postępowanie w przypadku objawowych działań niepożądanych może wiązać się z okresowym przerwaniem terapii, zmniejszeniem dawki lub zakończeniem leczenia. Czas trwania leczenia. Wczesne stadium raka piersi (EBC). Pacjenci powinni otrzymywać leczenie łącznie przez 14 cykli, chyba, że nastąpi nawrót choroby lub niemożliwe do opanowania działania toksyczne. Rak piersi z przerzutami (MBC). Pacjenci powinni otrzymywać leczenie do czasu progresji choroby lub wystąpienia niemożliwych do opanowania działań toksycznych. Modyfikacja dawki. Postępowanie w przypadku objawowych działań niepożądanych może wiązać się z okresowym przerwaniem terapii, zmniejszeniem dawki lub zakończeniem leczenia koniugatem trastuzumab emtanzyna. Nie należy zwiększać dawki koniugatu trastuzumab emtanzyna po jej redukcji. Schemat redukcji dawki (dawka początkowa 3,6 mg/kg mc.): pierwsze zmniejszenie dawki 3 mg/kg mc.; drugie zmniejszenie dawki 2,4 mg/kg mc.; jeśli konieczne jest dalsze zmniejszenie dawki należy przerwać leczenie. Modyfikacje dawki u pacjentów z EBC. Małopłytkowość: stopień 2.–3. w dniu wyznaczonego podania leku (25 000 do <75 000/mm3) - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna do czasu, gdy liczba płytek krwi zwiększy się do stopnia ≤1. (≥75 000/mm3), a następnie stosować dawkę na tym samym poziomie. Jeśli u pacjenta konieczne jest dwukrotne opóźnienie podania leku z powodu małopłytkowości, należy rozważyć zmniejszenie dawki o jeden poziom; stopień 4. w dowolnym momencie <25 000/mm3 - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna do czasu, gdy liczba płytek krwi zwiększy się do stopnia ≤1. (≥75 000/mm3), a następnie zmniejszyć dawkę o jeden poziom. Zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT): stopień 2.-3. (>3,0 do ≤20 x GGN w dniu wyznaczonego podania leku - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna do czasu, gdy AlAT zmniejszy się do stopnia ≤1., a następnie zmniejszyć dawkę o jeden poziom; stopień 4. (>20 x GGN w dowolnym momencie) - zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna. Zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej (AspAT): stopień 2. (>3,0 do ≤5 x GGN w dniu wyznaczonego podania leku) - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna do czasu, gdy AspAT zmniejszy się do stopnia ≤1., a następnie stosować dawkę na tym samym poziomie; stopień 3. (>5 do ≤20 x GGN w dniu wyznaczonego podania leku) - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna do czasu, gdy AspAT zmniejszy się do stopnia ≤1., a następnie zmniejszyć dawkę o jeden poziom; stopień 4. (>20 x GGN w dowolnym momencie) - zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna. Hiperbilirubinemia: TBILI >1,0 do ≤2,0 x GGN w dniu wyznaczonego podania leku - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna do czasu, gdy stężenie bilirubiny całkowitej zmniejszy się do ≤1,0 x GGN, a następnie zmniejszyć dawkę o jeden poziom; TBILI >2 x GGN w dowolnym momencie - zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna. Polekowe uszkodzenie wątroby (DILI): aminotransferazy w surowicy >3 x GGN i jednocześnie bilirubina całkowita >2 x GGN - definitywnie zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna przy braku innej prawdopodobnej przyczyny wzrostu stężenia enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny, np. przerzutów do wątroby lub jednocześnie przyjmowanych leków. Guzkowy przerost regeneracyjny (NRH): wszystkie stopnie nasilenia - definitywnie zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna. Zaburzenia czynności lewej komory serca: LVEF <45% - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna, powtórzyć ocenę LVEF w ciągu 3 tyg.; jeśli wartość LVEF <45% potwierdzi się, zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna; LVEF 45% do <50%, przy czym zmniejszenie wynosi ≥10 punktów procentowych względem wartości wyjściowej (przed rozpoczęciem leczenia preparatem) - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna, powtórzyć ocenę LVEF w ciągu 3 tyg.; jeśli LVEF nadal wynosi <50% i nie wróciła do wartości mieszczących się w zakresie <10 punktów procentowych względem wartości wyjściowej, należy zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna; LVEF 45% do <50%, przy czym zmniejszenie wynosi <10 punktów procentowych względem wartości wyjściowej (przed rozpoczęciem leczenia preparatem) - kontynuować leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna, powtórzyć ocenę LVEF w ciągu 3 tyg.; LVEF ≥50% - kontynuować leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna. Neuropatia obwodowa: stopień 3.- 4. - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna do czasu ustąpienia neuropatii obwodowej do stopnia ≤2. Niewydolność serca: objawowa CHF, LVSD stopnia 3.- 4. lub niewydolność serca stopnia 3.- 4. lub niewydolność serca stopnia 2., której towarzyszy LVEF <45% - zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna. Toksyczny wpływ na płuca: śródmiąższowa choroba płuc (ILD) lub zapalenie płuc - definitywnie zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna. Zapalenie płuc spowodowane radioterapią: stopień 2. - zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna, jeśli zdarzenie nie ustąpi pod wpływem standardowego leczenia; stopień 3.– 4. - zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna. Modyfikacje dawki u pacjentów z MBC. Małopłytkowość: stopień 3. (25 000 do <50 000/mm3) - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna do czasu, gdy liczba płytek krwi zwiększy się do stopnia ≤1. (≥75 000/mm3), a następnie stosować dawkę na tym samym poziomie; stopień 4. (<25 000/mm3) - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna do czasu, gdy liczba płytek krwi zwiększy się do stopnia ≤1. (≥75 000/mm3), a następnie zmniejszyć dawkę o jeden poziom. Zwiększenie aktywności aminotransferaz (AspAT/AlAT): stopień 2. (>2,5 do ≤5 x GGN) - stosować dawkę na tym samym poziomie; stopień 3. (>5 do ≤20 x GGN) - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna do czasu, gdy AspAT/AlAT zmniejszy się do stopnia ≤2., a następnie zmniejszyć dawkę o jeden poziom; stopień 4. (>20 x GGN) - zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna. Hiperbilirubinemia: stopień 2. (>1,5 do ≤3 x GGN) - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna do czasu, gdy stężenie bilirubiny całkowitej zmniejszy się do stopnia ≤1., a następnie stosować dawkę na tym samym poziomie; stopień 3. (>3 do ≤10 x GGN) - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna do czasu, gdy stężenie bilirubiny całkowitej zmniejszy się do stopnia ≤1., a następnie zmniejszyć dawkę o jeden poziom; stopień 4. (>10 x GGN) - zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna. Polekowe uszkodzenie wątroby (DILI): aminotransferazy w surowicy >3 x GGN i jednocześnie bilirubina całkowita >2 x GGN - definitywnie zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna przy braku innej prawdopodobnej przyczyny wzrostu stężenia enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny, np. przerzutów do wątroby lub jednocześnie przyjmowanych leków. Guzkowy przerost regeneracyjny (NRH): wszystkie stopnie nasilenia - definitywnie zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna. Zaburzenia czynności lewej komory serca: objawowa CHF - zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna; LVEF <40% - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna, powtórzyć ocenę LVEF w ciągu 3 tyg.; jeśli wartość LVEF <40% potwierdzi się, zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna; LVEF 40% do ≤45%, przy czym zmniejszenie wynosi ≥10 punktów procentowych względem wartości wyjściowej - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna, powtórzyć ocenę LVEF w ciągu 3 tyg.; jeśli wartość LVEF nie powróciła do wartości mieszczących się w zakresie 10 punktów procentowych od wartości wyjściowej, zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna; LVEF 40% do ≤45%, przy czym zmniejszenie wynosi <10 punktów procentowych względem wartości wyjściowej - kontynuować leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna, powtórzyć ocenę LVEF w ciągu 3 tyg.; LVEF >45% - kontynuować leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna. Neuropatia obwodowa: Stopień 3.-4. - nie podawać koniugatu trastuzumab emtanzyna do czasu ustąpienia neuropatii obwodowej do stopnia ≤2. Toksyczność płucna: śródmiąższowa choroba płuc (ILD) lub zapalenie płuc - definitywnie zakończyć leczenie koniugatem trastuzumab emtanzyna. Opóźnienie lub pominięcie podania. W przypadku pominięcia podania planowanej dawki, należy ją podać tak szybko, jak to możliwe; nie czekając do następnego cyklu. Schemat podawania należy skorygować w celu utrzymania 3-tyg. odstępu pomiędzy dawkami. Następną dawkę należy podać zgodnie z podanymi wyżej zaleceniami dotyczącymi dawkowania. Neuropatia obwodowa. Terapię koniugatem trastuzumab emtanzyna należy czasowo przerwać u chorych, u których stwierdzono neuropatię obwodową w stopniu 3. lub 4., aż do momentu uzyskania stopnia ≤2. W przypadku wznowienia terapii można rozważyć redukcję dawki zgodnie z postępowaniem przedstawionym w schemacie redukcji dawki. Dzieci i młodzież: nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat, gdyż w tej populacji nie stwierdza się rozsianego raka piersi(MBC). Szczególne grupy pacjentów. Terapię należy czasowo przerwać u chorych, u których stwierdzono neuropatię obwodową w stopniu 3. lub 4., aż do momentu uzyskania stopnia ≤2.; w przypadku wznowienia terapii można rozważyć redukcję dawki zgodnie z postępowaniem przedstawionym w schemacie redukcji dawki. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów w wieku ≥65 lat; nie ma wystarczających danych, pozwalających na określenie bezpieczeństwa i skuteczności terapii u pacjentów w wieku ≥75 lat. Jednak w badaniach u chorych w wieku ≥65 lat wykazano tendencję do częstszego występowania działań niepożądanych stopnia 3., 4. i 5., ciężkich działań niepożądanych i zdarzeń prowadzących do przerwania lub wstrzymania stosowania leku, ale z podobną częstością występowania działań niepożądanych stopnia 3. i wyższego sklasyfikowanych jako związane z lekiem. Nie wymaga się dostosowania dawki początkowej u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek; nie można określić potencjalnej konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, dlatego należy dokładnie monitorować tych chorych. Nie jest wymagane dostosowanie dawki początkowej u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby. Koniugat trastuzumab emtanzyna nie był badany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby; należy zachować ostrożność podczas terapii pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby ze względu na znaną hepatotoksyczność zaobserwowaną w trakcie leczenia. Sposób podania. Preparat powinien zostać rozpuszczony i rozcieńczony przez personel medyczny i podany w formie wlewu dożylnego. Nie wolno podawać leku w szybkim wstrzyknięciu lub w bolusie. |
