| Dawkowanie |
Doustnie. Leczenie powinno być prowadzone przez specjalistę hematologa. Lek stosowany jest zwykle w leczeniu cyklicznym lub w leczeniu ciągłym. Dawkę należy dobierać indywidualnie, starannie kontrolując stan kliniczny i parametry morfologii krwi pacjenta. Jeżeli pacjent wymaga dobowej dawki mniejszej niż zawartość jednej tabletki, dawkę podtrzymującą można modyfikować poprzez wprowadzenie jednodniowych lub dłuższych przerw w podawaniu leku. Leczenie kondycjonujące przed przeszczepieniem komórek macierzystych układu krwiotwórczego. W trakcie stosowania busulfanu w tym wskazaniu zalecane jest monitorowanie stężenia leku. Dorośli - busulfan w dawce 1 mg/kg mc. co 6 h przez 4 dni, rozpoczynając 7 dni przed przeszczepieniem; cyklofosfamid w dawce 60 mg/kg mc./dobę przez 2 dni, rozpoczynając po upływie 24 h od ostatniej dawki busulfanu. Dzieci i młodzież - busulfan w dawce 30 do 37,5 mg/m2 pc. co 6 h przez 4 dni, rozpoczynając 7 dni przed przeszczepieniem; cyklofosfamid w dawce jak u dorosłych. Zalecana dawka busulfanu u dzieci i młodzieży to skumulowana dawka w zakresie od 480 do 600mg/m2 pc. Przewlekła białaczka szpikowa. Dorośli - w przypadku indukcji remisji, leczenie wdraża się natychmiast po rozpoznaniu, stosując dawkę 0,06 mg/kg mc./dobę, maksymalnie do 4 mg/dobę; lek można podawać w pojedynczej dawce; dawkę leku należy zwiększyć dopiero wtedy, gdy po 3 tyg. stosowania nie wystąpiła reakcja na leczenie. Leczenie należy przerwać gdy leukocytoza zmniejszy się do wartości 15-25x109/l, co następuje zwykle po 12-20 tyg. podawania. Należy pamiętać, że po odstawieniu leku liczba krwinek białych może nadal ulegać zmniejszeniu przez około 2 tyg. Kontynuowanie leczenia po zmniejszeniu liczby krwinek białych do wartości 15-25 x 109 /l lub płytek krwi poniżej 100 x 109 /l wiąże się z poważnym ryzykiem wystąpienia długotrwałej, a nawet nieodwracalnej aplazji szpiku kostnego. W fazie indukcji remisji parametry morfologii krwi należy kontrolować co najmniej raz w tygodniu. Zaleca się nanoszenie liczby krwinek na wykres w skali półlogarytmicznej. Leczenie podtrzymujące u dorosłych. Kontrolę białaczki można osiągnąć w długim terminie bez dalszego podawania busulfanu. Leczenie ponownie rozpoczyna się zwykle, gdy liczba krwinek białych zwiększa się do 50x109/l lub gdy ponownie pojawią się objawy choroby. Niektórzy lekarze klinicyści preferują stałe stosowanie leczenia podtrzymującego, co jest bardziej praktyczne, jeśli okresy remisji są krótkie. Celem leczenia podtrzymującego jest utrzymanie liczby krwinek białych w granicach 10 -15 x 109/l. Parametry morfologii krwi należy kontrolować co najmniej raz na 4 tygodnie. Zwykle dawka podtrzymująca wynosi 0,5-2 mg/dobę, ale w indywidualnych przypadkach dawki mogą być mniejsze. Jeżeli pacjent wymaga dawki mniejszej niż zawartość 1. tabl., dawkę podtrzymującą można modyfikować poprzez wprowadzenie jednodniowych lub dłuższych przerw w podawaniu leku. Należy stosować mniejsze dawki busulfanu, jeśli podaje się go jednocześnie z innymi lekami cytotoksycznymi. Dzieci i młodzież. Przewlekła białaczka szpikowa bardzo rzadko występuje u dzieci. Myleran może być stosowany w leczeniu wariantu przewlekłej białaczki granulocytowej z obecnością chromosomu Philadelphia tzw. „Philadelphia-dodatni”, natomiast w przypadku pacjentów, u których występuje młodzieńczy, „Philadelphia-ujemny” wariant przewlekłej białaczki granulocytowej, reakcja na leczenie jest słaba. Czerwienica prawdziwa: 4-6 mg/dobę przez 4-6 tyg. Podczas leczenia należy starannie kontrolować parametry morfologii krwi, szczególnie liczbę płytek krwi. Kolejne cykle terapii stosuje się po wystąpieniu nawrotu choroby. Można też prowadzić leczenie podtrzymujące stosując około połowy dawki podawanej w indukcji; w przypadku, gdy czerwienica jest leczona pierwotnie przez krwioupusty, można stosować krótkie cykle leczenia preparatem Myleran wyłącznie w celu ograniczenia liczby płytek krwi. Mielofibroza: 2-4 mg/dobę. Ze względu na bardzo dużą wrażliwość szpiku kostnego w przypadku tego schorzenia, należy prowadzić bardzo staranną kontrolę parametrów morfologii krwi podczas leczenia. Nadpłytkowość samoistna: 2-4 mg/dobę; leczenie należy przerwać gdy leukocytoza zmniejszy się poniżej 5x109/l, lub jeśli liczba płytek krwi zmniejszy się poniżej 500x109/l. Szczególne grupy pacjentów. Nie były prowadzone badania z udziałem pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby. Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z zaburzeniem czynności nerek (modyfikacja dawki nie jest zalecana) i u pacjentów z wcześniej stwierdzonymi zaburzeniami wątroby, w szczególności osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów otyłych należy rozważyć dawkowanie w oparciu o pole powierzchni ciała lub w oparciu o skorygowany wskaźnik należnej masy ciała. Sposób podania. Tabletek nie należy dzielić. |
