| Dawkowanie |
Dożylnie. Lek należy podawać pod ścisłym nadzorem doświadczonego lekarza, w miejscu, w którym natychmiast są dostępne środki do prowadzenia resuscytacji. Profilaktyka i premedykacja. Zespół rozpadu guza (ZRG). U pacjentów z dużą masą guza i (lub) z dużą liczbą krążących limfocytów (>25 x 109/l) i (lub) z zaburzeniami czynności nerek (CCr <70 ml/min) występuje ryzyko ZRG i powinni oni otrzymać leczenie zapobiegające lizie guza. Profilaktyka powinna składać się z odpowiedniego nawodnienia i podawania leków hamujących wytwarzanie kwasu moczowego (np. allopurinol) lub odpowiednich alternatywnych leków, takich jak oksydaza moczanowa (np. rasburykaza) i powinna być zastosowana na 12-24 h przed rozpoczęciem wlewu leku, zgodnie z obowiązującymi standardami. Pacjenci powinni otrzymywać profilaktykę przed każdym kolejnym wlewem, jeśli zostanie to uznane za właściwe. Reakcje związane z wlewem. Ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego należy rozważyć przerwanie stosowania leków obniżających ciśnienie na 12 h przed rozpoczęciem terapii i podczas każdego wlewu obinutuzumabu, jak również w 1. godzinie po jego podaniu. Premedykacja do podawania przed rozpoczęciem wlewu w celu zmniejszenia ryzyka reakcji związanych z wlewem u pacjentów z PBL i FL. Cykl 1, dzień 1 w PBL i FL - wszyscy pacjenci: kortykosteroidy dożylne obowiązkowe dla PBL, zalecane w FL (100 mg prednizonu/prednizolonu lub 20 mg deksametazonu lub 80 mg metyloprednizolonu; nie należy stosować hydrokortyzonu) - zakończenie podawania przynajmniej na 1 h przed wlewem obinutuzumabu (jeśli schemat chemioterapii zawierający kortykosteroidy jest podawany tego samego dnia co obinutuzumab, kortykosteroid można podać jako lek doustny, jeśli nastąpi to przynajmniej 60 min przed podaniem obinutuzumabu i wówczas nie ma konieczności dodatkowego dożylnego podania kortykosteroidu w ramach premedykacji); doustne leki przeciwbólowe/przeciwgorączkowe (np. 1000 mg paracetamolu) i leki przeciwhistaminowe (np. 50 mg difenhydraminy) - podane przynajmniej na 30 min przed wlewem. Cykl 1, dzień 2 tylko w PBL - wszyscy pacjenci: kortykosteroidy dożylne obowiązkowe (100 mg prednizonu/prednizolonu lub 20 mg deksametazonu lub 80 mg metyloprednizolonu; nie należy stosować hydrokortyzonu) - zakończenie podawania przynajmniej na 1 h przed wlewem obinutuzumabu; doustne leki przeciwbólowe/przeciwgorączkowe (np. 1000 mg paracetamolu) i leki przeciwhistaminowe (np. 50 mg difenhydraminy) - podane przynajmniej na 30 min przed wlewem. Wszystkie kolejne wlewy w PBL i FL: pacjenci, u których podczas poprzedzającego wlewu nie wystąpiła reakcja związana z wlewem - doustne leki przeciwbólowe/przeciwgorączkowe (np. 1000 mg paracetamolu) podane przynajmniej na 30 min przed wlewem obinutuzumabu; pacjenci, u których podczas poprzedzającego wlewu wystąpiła reakcja związana z wlewem (stopnia 1 lub 2) - doustne leki przeciwbólowe/przeciwgorączkowe (np. 1000 mg paracetamolu) i leki przeciwhistaminowe (np. 50 mg difenhydraminy) - przynajmniej na 30 min przed wlewem; pacjenci, u których podczas poprzedzającego wlewu wystąpiła reakcja związana z wlewem stopnia 3 lub pacjenci ze stwierdzoną przed kolejnym wlewem liczbą limfocytów >25 x 109/l - kortykosteroidy dożylne (100 mg prednizonu/prednizolonu lub 20 mg deksametazonu lub 80 mg metyloprednizolonu; nie należy stosować hydrokortyzonu) - zakończenie podawania przynajmniej na 1 h przed wlewem obinutuzumabu, doustne leki przeciwbólowe/przeciwgorączkowe (np. 1000 mg paracetamolu) i leki przeciwhistaminowe (np. 50 mg difenhydraminy) - przynajmniej na 30 min przed wlewem obinutuzumabu. Przewlekła białaczka limfocytowa (PBL, w skojarzeniu z chlorambucylem). Cykl 1. Zalecaną dawkę 1000 mg obinutuzumabu w skojarzeniu z chlorambucylem, podaje się w 1. i 2. dniu (lub kontynuacja dnia 1.), 8. dniu i 15. dniu pierwszego 28-dniowego cyklu leczenia. Do infuzji w 1. i 2. dniu cyklu należy przygotować dwa worki infuzyjne (100 mg na dzień 1. i 900 mg na dzień 2.). Jeżeli podczas podawania zawartości pierwszego worka nie było przerw ani konieczności modyfikacji prędkości podawania, zawartość drugiego worka można podać tego samego dnia (bez konieczności opóźnienia podania) i bez powtórzenia premedykacji, pod warunkiem zapewnienia właściwych warunków, odpowiedniego czasu i nadzoru personelu medycznego podczas trwania infuzji. W przypadku jakichkolwiek zmian w prędkości infuzji lub wystąpienia przerw podczas podawania pierwszych 100 mg, zawartość drugiego worka z lekiem należy podać następnego dnia. Cykle 2-6. Zalecana dawka 1000 mg obinutuzumabu w skojarzeniu z chlorambucylem podawana w dniu 1. każdego cyklu. Czas trwania leczenia wynosi 6 cykli leczenia, z których każdy trwa 28 dni. Opóźnienie w przyjęciu lub pominięcie dawki. W przypadku pominięcia przyjęcia planowanej dawki leku należy podać ją w najbliższym możliwym czasie - nie należy czekać do zaplanowanego terminu podania kolejnej dawki. Planowa przerwa w leczeniu preparatem pomiędzy poszczególnymi kolejnymi dawkami powinna zostać zachowana. Chłoniak grudkowy. Pacjenci z wcześniej nieleczonym chłoniakiem grudkowym. Leczenie indukcyjne (w skojarzeniu z chemioterapią). Lek należy podawać z chemioterapią według następującego schematu: sześć 28-dniowych cykli w skojarzeniu z bendamustyną lub sześć 21-dniowych cykli w skojarzeniu z cyklofosfamidem, doksorubicyną, winkrystyną, prednizolonem (CHOP), a następnie 2 dodatkowe cykle leczenia obinutuzumabem w monoterapii lub osiem 21-dniowych cykli w skojarzeniu z cyklofosfamidem, winkrystyną i prednizonem/prednizolonem/metyloprednizolonem (CVP). Leczenie podtrzymujące. U pacjentów, u których uzyskano całkowitą lub częściową odpowiedź na leczenie indukcyjne obinutuzumabem w skojarzeniu z chemioterapią (CHOP lub CVP lub bendamustyna) powinno się kontynuować podawanie dawki 1000 mg obinutuzumabu w monoterapii jako leczenie podtrzymujące raz na 2 miesiące przez 2 lata lub do wystąpienia progresji choroby (zależnie od tego, które z tych zdarzeń wystąpi pierwsze). Pacjenci z chłoniakiem grudkowym, u których nie uzyskano odpowiedzi na leczenie lub u których doszło do progresji choroby podczas leczenia lub do 6 miesięcy po leczeniu rytuksymabem lub schematem zawierającym rytuksymab. Leczenie indukcyjne (w skojarzeniu z bendamustyną). Lek należy podawać w skojarzeniu z bendamustyną w sześciu 28-dniowych cyklach. Leczenie podtrzymujące. Pacjenci, u których wystąpi całkowita lub częściowa odpowiedź na leczenie indukcyjne (tj. pierwszych 6 cykli leczenia) obinutuzumabem w skojarzeniu z bendamustyną lub pacjenci, u których choroba jest stabilna, powinni kontynuować przyjmowanie dawki 1000 mg obinutuzumabu w monoterapii, jako leczenia podtrzymującego raz na 2 miesiące przez 2 lata lub do progresji choroby (zależnie od tego, które z tych zdarzeń wystąpi pierwsze). Chłoniak grudkowy - dawkowanie leku podczas leczenia indukcyjnego, a następnie leczenia podtrzymującego. Cykl 1: dzień 1. - 1000 mg, dzień 8. - 1000 mg, dzień 15. - 1000 mg. Cykle 2-6 lub 2-8: dzień 1. - 1000 mg. Leczenie podtrzymujące: 1000 mg co 2 miesiące przez 2 lata lub do progresji choroby (zależnie od tego, które z tych zdarzeń wystąpi pierwsze). Czas trwania leczenia. Leczenie indukcyjne trwa ok. 6 miesięcy (6 cykli leczenia obinutuzumabem, z których każdy trwa 28 dni, w przypadku leczenia skojarzonego z bendamustyną lub 8 cykli leczenia obinutuzumabem, z których każdy trwa 21 dni, w przypadku leczenia skojarzonego z CHOP lub CVP), a następnie dawka podtrzymująca podawana co 2 miesiące przez 2 lata lub do progresji choroby (zależnie od tego, które z tych zdarzeń wystąpi pierwsze). Opóźnienie w przyjęciu lub pominięcie dawki. W przypadku pominięcia planowanej dawki leku należy podać ją w najbliższym możliwym czasie - nie należy pomijać tej dawki lub czekać do zaplanowanego terminu podania kolejnej dawki. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych przed dniem 8. cyklu 1. lub dniem 15. cyklu 1. wymagających opóźnienia leczenia, lek należy podać po ustąpieniu działań niepożądanych. W takich przypadkach wszystkie kolejne wizyty oraz rozpoczęcie cyklu 2. zostaną przesunięte z uwzględnieniem opóźnienia w cyklu 1. Podczas leczenia podtrzymującego należy przestrzegać podstawowego schematu dawkowania ustalonego dla kolejnych dawek. Modyfikacja dawki podczas leczenia (wszystkie wskazania). Nie zaleca się modyfikacji dawki leku. Informacje dotyczące postępowania w przypadku wystąpienia objawów działań niepożądanych (w tym reakcji związanych z wlewem) opisane są poniżej. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest wymagana modyfikacja dawki u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (CCr 30 - 89 ml/min). Brak danych na temat skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min). Brak danych na temat skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie ma możliwości określenia szczególnych zaleceń dotyczących dawkowania. Brak danych na temat skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Metoda podawania. Lek należy podawać po uprzednim rozcieńczeniu we wlewie dożylnym, przez przeznaczoną do tego celu linię infuzyjną. Nie należy podawać leku w dożylnym wstrzyknięciu lub bolusie. Przewlekła białaczka limfocytowa - standardowa prędkość wlewu w przypadku braku nadwrażliwości i (lub) reakcji związanych z wlewem (IRR) oraz zalecenia w przypadku IRR, które wystąpiły podczas poprzedniego wlewu. Cykl 1, dzień 1 (100 mg): podawać 25 mg/h przez 4 h, nie zwiększać prędkości wlewu. Cykl 1, dzień 2 (lub kontynuacja dnia 1) (900 mg): jeżeli podczas poprzedzającego wlewu nie wystąpiła IRR, podawać 50 mg/h, prędkość wlewu może być stopniowo zwiększana o 50 mg/h co kolejne 30 min do maksymalnej prędkości 400 mg/h; jeśli u pacjenta podczas poprzedniego wlewu wystąpiła IRR, należy rozpocząć podawanie leku z prędkością 25 mg/h, prędkość wlewu może być stopniowo zwiększana o 50 mg/h co kolejne 30 min do maksymalnej prędkości 400 mg/h. Cykl 1, dzień 8 (1000 mg) i dzień 15 (1000 mg) oraz cykle 2-6, dzień 1 (1000 mg): jeżeli podczas poprzedniego wlewu nie wystąpiła IRR przy prędkości wynoszącej 100 mg/h lub większej, lek można podawać z prędkością początkową wlewu 100 mg/h i stopniowo ją zwiększać o 100 mg/h co kolejne 30 min do maksymalnej prędkości 400 mg/h. Jeśli podczas poprzedniego wlewu u pacjenta wystąpiła IRR, należy rozpocząć podawanie leku z prędkością 50 mg/h. Prędkość wlewu może być stopniowo zwiększana o 50 mg/h co 30 min do maksymalnej prędkości 400 mg/h. Chłoniak grudkowy - standardowa prędkość wlewu oraz zalecenia w przypadku gdy IRR wystąpiły podczas poprzedniego wlewu. Lek należy podawać ze standardową prędkością wlewu w Cyklu 1. U pacjentów, u których w czasie Cyklu 1 nie wystąpiły reakcje związane z wlewem stopnia ≥3, lek może być podawany jako wlew o krótkim (ok. 90-min) czasie trwania, począwszy od Cyklu 2. Cykl 1, dzień 1 (1000 mg): podawać z prędkością 50 mg/h, prędkość wlewu może być stopniowo zwiększana o 50 mg/h co kolejne 30 min do maksymalnej prędkości 400 mg/h. Cykl 1, dzień 8 (1000 mg) i dzień 15 (1000 mg); cykle 2-6 lub 2-8, dzień 1 (1000 mg) oraz leczenie podtrzymujące (co 2 mies. przez 2 lata lub do progresji choroby zależnie od tego, które z tych zdarzeń wystąpi pierwsze): jeżeli podczas poprzedniego wlewu nie wystąpiła IRR lub jeśli podczas poprzedniego wlewu wystąpiła IRR stopnia 1 przy ostatecznej prędkości wynoszącej 100 mg/h lub więcej, lek można podawać z prędkością początkową wlewu 100 mg/h i stopniowo ją zwiększać o 100 mg/h co kolejne 30 min, do maksymalnej prędkości 400 mg/h; jeśli podczas poprzedniego wlewu u pacjenta wystąpiła IRR stopnia 2 lub większego, należy rozpocząć podawanie leku z prędkością 50 mg/h, prędkość wlewu może być stopniowo zwiększana o 50 mg/h co 30 min do maksymalnej prędkości 400 mg/h. Chłoniak grudkowy - prędkość wlewu o krótkim czasie trwania i zalecenia w przypadku wystąpienia IRR podczas poprzedniego wlewu. Cykle 2-6 lub 2-8, dzień 1 (1000 mg) oraz leczenie podtrzymujące (co 2 mies. przez 2 lata lub do progresji choroby zależnie od tego, które z tych zdarzeń wystąpi pierwsze): jeśli podczas Cyklu 1 nie wystąpiła IRR stopnia ≥3: 100 mg/h przez 30 min, następnie 900 mg/h przez ok. 60 min; jeśli podczas poprzedniego wlewu o krótkim czasie trwania wystąpiła IRR stopnia 1-2 z utrzymującymi się objawami lub IRR stopnia 3, kolejny wlew obinutuzumabu należy podać ze standardową prędkością wlewu. Postępowanie w przypadku reakcji związanych z wlewem (wszystkie wskazania). Postępowanie w przypadku wystąpienia reakcji związanych z wlewami może wymagać czasowego przerwania podawania, zmniejszenia prędkości wlewu lub zakończenia leczenia preparatem, w sposób opisany poniżej. Stopień 4 (zagrażające życiu): wstrzymać podawanie wlewu i trwale zakończyć leczenie. Stopień 3 (ciężkie): należy czasowo wstrzymać podawanie wlewu i przystąpić do leczenia objawów; po ustąpieniu objawów wlew można wznowić z prędkością zmniejszoną o 50% w stosunku do poprzedniej (prędkości w momencie wystąpienia reakcji związanej z wlewem), a jeżeli u pacjenta nie wystąpią żadne reakcje związane z wlewem, prędkość wlewu można stopniowo zwiększać w sposób właściwy dla danej dawki; u pacjentów z PBL otrzymujących leczenie z dnia 1. (Cykl 1) w dawce podzielonej na 2 dni prędkość wlewu z dnia 1. można ponownie zwiększyć jedynie do 25 mg/h po 1 godzinie; należy bezwzględnie zakończyć wlew i całkowicie zakończyć leczenie preparatem, jeżeli u pacjenta zaobserwowano powtórne wystąpienie reakcji związanej z wlewem stopnia 3. Stopień 1-2 (łagodne do umiarkowanych): prędkość wlewu musi być zmniejszona a objawy leczone; po ustąpieniu objawów wlew można kontynuować, a jeżeli u pacjenta nie wystąpią żadne reakcje związane z wlewem, prędkość wlewu można stopniowo zwiększać w sposób właściwy dla danej dawki; u pacjentów z PBL otrzymujących leczenie z dnia 1. (Cykl 1) w dawce podzielonej na 2 dni, prędkość wlewu z dnia 1. można ponownie zwiększyć jedynie do 25 mg/h po 1 godzinie, jednak nie więcej. Postępowanie w przypadku reakcji związanych z wlewem występujących podczas wlewu o krótkim czasie trwania. Stopień 4 (zagrażające życiu): należy wstrzymać podawanie wlewu i trwale zakończyć leczenie. Stopień 3 (ciężkie): należy czasowo wstrzymać podawanie wlewu i przystąpić do leczenia objawów; po ustąpieniu objawów wlew można wznowić z prędkością zmniejszoną o 50% w stosunku do poprzedniej (prędkości w momencie wystąpienia reakcji związanej z wlewem) i nie większej niż 400 mg/h; jeśli po wznowieniu wlewu u pacjenta zaobserwowano powtórne wystąpienie reakcji związanej z wlewem stopnia 3, należy wstrzymać podawanie wlewu i trwale zakończyć leczenie. Jeśli pacjent jest zdolny do ukończenia wlewu bez późniejszego wystąpienia reakcji związnych z wlewem stopnia 3, kolejny wlew należy podać z prędkością nie większą niż standardowa. Stopień 1-2 (łagodne do umiarkowanych): należy zmniejszyć prędkość podawania wlewu i przystąpić do leczenia objawów; po ustąpieniu objawów wlew można kontynuować, a jeżeli u pacjenta nie występują żadne reakcje związane z wlewem, prędkość wlewu można stopniowo zwiększać w sposób właściwy dla danej dawki. |
