| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Ultravist 300/370: do podawania dożylnego, dotętniczego i do jam ciała. Środek kontrastowy do stosowania w tomografii komputerowej (TK), arteriografii, wenografii, do podawania dożylnego lub dotętniczego w cyfrowej angiografii subtrakcyjnej (DSA), urografii dożylnej, endoskopowej cholangiopankreatografii wstecznej (ERCP), artrografii i badań innych jam ciała, do stosowania u dorosłych kobiet w mammografii ze wzmocnieniem kontrastowym w celu oceny i wykrycia znanych lub podejrzewanych zmian w piersi, jako uzupełnienie mammografii (z USG lub bez USG) lub jako alternatywa dla rezonansu magnetycznego (MRI), gdy MRI jest przeciwwskazany lub niedostępny. Ultravist 370: środek zalecany do stosowania w angiokardiografii. |
| Dawkowanie |
Dożylnie, dotętniczo, do jam ciała. Podanie donaczyniowe. Dawkę dobiera się w zależności od wieku i masy ciała pacjenta oraz problemu diagnostycznego i techniki badania. Przykładowe dawki, odpowiadające przeciętnym wartościom stosowanym u zdrowych dorosłych osób o mc. 70 kg (pojedyncze wstrzyknięcia w przeliczeniu na 1 kg mc., zgodnie z poniższymi wskazówkami): Ultravist 300: angiografia łuku aorty - od 50 do 80 ml; angiografia selektywna - od 6 do 15 ml; aortografia piersiowa - od 50 do 80 ml; aortografia brzuszna - od 40 do 60 ml; arteriografia kończyn górnych - od 8 do 12 ml; arteriografia kończyn dolnych - od 20 do 30 ml; wenografia kończyn górnych - od 15 do 30 ml; wenografia kończyn dolnych - od 30 do 60 ml; Ultravist 370: aortografia piersiowa - od 50 do 80 ml; angiokardiografia komór serca - od 40 do 60 ml; angiokardiografia tętnic wieńcowych - od 5 do 8 ml. Dożylna cyfrowa angiografia subtrakcyjna. Dorośli: od 30 do 60 ml preparatu Ultravist 300/370. W badaniach kontrastowych dużych naczyń tułowia zaleca się dożylne podanie od 30 do 60 ml środka Ultravist 300/370 w jednorazowym wstrzyknięciu (bolusie) z szybkością od 8 do 12 ml/s w przypadku podawania do żyły łokciowej lub od 10 do 20 ml/s podczas podawania do żyły głównej. Ilość środka kontrastowego pozostającego w żylnym łożysku naczyniowym można zmniejszyć, uzyskując jednocześnie efekt diagnostyczny, przez przepłukanie naczynia bolusem izotonicznego roztworu chlorku sodu tuż po podaniu środka. Dotętnicza cyfrowa angiografia subtrakcyjna (DSA). W tętniczej cyfrowej angiografii subtrakcyjnej można stosować mniejsze dawki w porównaniu z konwencjonalną angiografią. Tomografia komputerowa (TK). Zaleca się podawanie preparatu w jednorazowym wstrzyknięciu dożylnym, najlepiej przy użyciu automatycznej strzykawki. Tylko w przypadku aparatów o długim czasie przebiegu skanu, w celu zapewnienia względnie stałego (choć nie maksymalnego) stężenia środka we krwi, połowę dawki całkowitej można podać w bolusie, a pozostałą część dawki – w ciągu 2-6 min. TK całego ciała. W badaniach TK dawkę oraz szybkość podawania środków kontrastowych dobiera się w zależności od ocenianych organów, problemu diagnostycznego oraz, przede wszystkim, czasu przebiegu skanu i czasu rekonstrukcji obrazu – parametrów skanera wykorzystywanego w danej pracowni. TK czaszki, dorośli: Ultravist 300: od 1,0 do 2,0 ml/kg mc. Ultravist 370: od 1,0 do 1,5 ml/kg mc. Urografia dożylna. W przypadku noworodków konieczne jest stosowanie stosunkowo dużych dawek środka kontrastowego ze względu na niewielką zdolność niedojrzałych nefronów do zagęszczania. Noworodki (<1 miesiąca) 1,2 g I/kg mc.: 4,0 ml/kg mc. Ultravist 300 lub 3,2 ml/kg mc. Ultravist 370; Niemowlęta (1 mies.-2 lata) 1,0 g I/kg mc.: 3,0 ml/kg mc. Ultravist 300 lub 2,7 ml/kg mc. Ultravist 370; Dzieci (2-11 lat) 0,5 g I/kg mc.: 1,5 ml/kg mc. Ultravist 300 lub 1,4 ml/kg mc. Ultravist 370; Młodzież i osoby dorosłe 0,3 g I/kg mc.: 1,0 ml/kg mc. Ultravist 300 lub 0,8 ml/kg mc. Ultravist 370. W uzasadnionych przypadkach u osób dorosłych można stosować większe dawki. Podczas stosowania powyższego schematu dawkowania i wstrzyknięcia w ciągu 1-2 min Ultravist 300/370 po 3-5 min od rozpoczęcia podawania Ultravist 300/370 następuje silne wykontrastowanie miąższu nerek, a po 8-15 min – silne wykontrastowanie miedniczek nerkowych i dróg moczowych. Dolna wartość podanego przedziału czasowego odnosi się do młodszych pacjentów, a górna wartość – do pacjentów w podeszłym wieku. Zwykle zaleca się wykonanie pierwszego zdjęcia już po 2-3 min od podania środka kontrastowego. U noworodków, niemowląt i pacjentów z zaburzoną czynnością nerek na zdjęciach wykonanych w fazie opóźnionej uzyskuje się lepszą wizualizację układu moczowego. Podawanie do jam ciała. Wstrzyknięcia środka kontrastowego podczas artrografii, histerosalpingografii oraz ERCP należy wykonywać pod kontrolą fluoroskopową. Artrografia: od 5 do 15 ml Ultravist 300/370. ERCP i inne: dawkę dobiera się w zależności od problemu diagnostycznego oraz rozmiarów badanej okolicy. Mammografia ze wzmocnieniem kontrastowym (CEM). Lek należy wstrzykiwać dożylnie, najlepiej przy użyciu automatycznego wstrzykiwacza. Akwizycja obrazu rozpoczyna się po ok. 2 min od podania środka kontrastowego. Dorosłe kobiety: Ultravist 300/370: 1,5 ml/kg mc. Szczególne grupy pacjentów. Młodsze niemowlęta (<1 roku), a zwłaszcza noworodki, należą do grupy szczególnie zagrożonej występowaniem zaburzeń elektrolitowych i zmiennych warunków hemodynamicznych. Należy zachować ostrożność podczas ustalania dawki środka kontrastowego, doboru parametrów badania radiologicznego oraz podczas monitorowania stanu pacjenta. Jopromid jest wydalany niemal wyłącznie w niezmienionej postaci przez nerki, jego jest wydłużona u pacjentów z niewydolnością nerek. W celu zmniejszenia ryzyka dodatkowego uszkodzenia nerek indukowanego przez środki kontrastowe u pacjentów z istniejącymi wcześniej zaburzeniami czynności nerek, należy stosować minimalną możliwą dawkę. Sposób podania. Ogrzanie środków kontrastowych do temperatury ciała przed podaniem korzystnie wpływa na tolerancję oraz powoduje zmniejszenie lepkości cieczy, ułatwiając wstrzykiwanie. |
