| Dawkowanie |
Dożylnie. Dawki powinny być dobierane indywidualnie w zależności od przewidywanej metody znieczulenia, przewidywanego czasu trwania operacji, ogólnego stanu chorego i jednocześnie stosowanych leków. Dorośli: 0,04-0,1 mg/kg mc. w zależności od głębokości żądanego zwiotczenia mięśni oraz indywidualnej reakcji na preparat. W celu określenia indywidualnej wrażliwości na lek zaleca się przed podaniem optymalnej dla danego pacjenta dawki wstrzyknięcie dożylne 1 mg preparatu. Opadanie powiek może świadczyć o nadwrażliwości na pankuronium i konieczności zastosowania mniejszej dawki. Optymalna dawka do wywołania zwiotczenia koniecznego do intubacji dotchawiczej wynosi zwykle 0,09 mg/kg mc. Odpowiednie zwiotczenie występuje zwykle po 2-3 min. W razie potrzeby można podawać dodatkowe dawki 0,01-0,06 mg/kg mc. co 30-40 min lub w zależności od powrotu czynności złącza nerwowo-mięśniowego. Podanie we wstrzyknięciu dożylnym (bolus) dawki wstępnej 0,007 mg/kg mc., a następnie w ciągu 3 min 0,063 mg/kg mc. przyspiesza wystąpienie zwiotczenia mięśni oraz wydłuża jego trwanie. Dzieci: 0,04-0,1 mg/kg mc. Maksymalna dawka u dzieci do 17 lat wynosi 0,1 mg/kg mc. Niemowlęta: dawka wstępna wynosi zwykle 0,02-0,04 mg/kg mc. w postaci bolusu, dawka podtrzymująca 0,015-0,02 mg/kg mc.; w przypadku stosowania leku w kilku pierwszych miesiącach życia, każdorazowo należy sprawdzić indywidualną wrażliwość na preparat. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku działanie leku jest dłuższe - wskazane może być zmniejszenie dawki. U pacjentów otyłych wyznaczanie dawki na podstawie masy ciała może prowadzić do przedawkowania, dlatego u tych pacjentów szczególnie istotna jest ocena indywidualnej reakcji na działanie preparatu. Pankuronium nie jest zalecane u pacjentów z miastenią lub chorobą wieńcową, jednak w przypadku zastosowania preparatu u tych pacjentów, zalecane jest podanie dawki wstępnej 0,005 mg/kg we wstrzyknięciu dożylnym (bolus), a następnie w razie potrzeby (w przypadku dobrej tolerancji leku) w postaci powolnego wlewu kroplowego aż do uzyskania pożądanego zwiotczenia mięśni. Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR < 10 ml/min) należy unikać stosowania leku. U pacjentów z niewydolnością wątroby i zwężeniem dróg żółciowych może być konieczne podanie większej dawki początkowej w celu wywołania odpowiedniego zwiotczenia; dawki nie należy jednak powtarzać wcześniej niż po 120 min. U pacjentów z rozległym oparzeniami może wystąpić oporność na działanie leku i może być konieczne podanie większych dawek leku. |
