| Dawkowanie |
Preparat do stosowania w postaci rozcieńczonej lub nierozcieńczonej we wlewach dożylnych w zależności od wskazań i stanu pacjenta, koniecznie pod pełną kontrolą parametrów hemodynamicznych krążenia. Leczenie należy rozpocząć od dawki 0,75-1 mg/h, następnie dawkę dostosowuje się do potrzeb pacjenta, zwykle do 8 mg/h, maksymalnie do 10 mg/h. Wlew należy rozpoczynać od możliwie małej szybkości (5 µg/min, jeśli to możliwe), zwiększając szybkość co 3-5 min o 5-10 µg/min aż do uzyskania reakcji pacjenta. U pacjentów z nasilonymi objawami dławicy piersiowej: 2-8 mg/h. W ostrej niewydolności lewokomorowej (obrzęku płuc): 2-8 mg/h w ciągłym wlewie przez 1-2 dni. W świeżym zawale mięśnia sercowego w celu zwalczania bólu wieńcowego (gdy podanie leków opioidowych jest niewystarczające): 2-8 mg/h aż do ustąpienia bólu. U pacjentów z przełomem nadciśnieniowym i niewydolnością serca: 2-8 mg/h we wlewie dożylnym, pod stałą kontrolą ciśnienia tętniczego i częstości akcji serca. W kontrolowanym obniżaniu ciśnienia: 2-10 µg/kg mc./min., pod stałą kontrolą ciśnienia tętniczego i EKG. Podawanie u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby lub nerek oraz u osób w podeszły wieku należy rozpocząć od możliwie najniższej dawki, a następnie odpowiednio ją zwiększyć lub zmniejszyć w zależności od odpowiedzi na leczenie, co 5 µg/min. Podawanie zaleca się rozpocząć od wlewu z szybkością 5-10 µg/min, zwiększaną co 5 min. o 5 µg/min, aż do uzyskania reakcji. Dawkę można zwiększać do maksymalnie 167 µg/min. Należy monitorować ciśnienie tętnicze utrzymując jego poziom ≥90 mmHg odpowiednio modyfikując szybkość podawania roztworu.
Do rozcieńczania można stosować fizjologiczny roztwór chlorku sodu, 5-10% roztwory glukozy, roztwór Ringera. |
