| Dawkowanie |
Dożylnie, wyjątkowo (w przypadkach gdy brak możliwości podania dożylnego) domięśniowo. W przypadku leczenia ostrych objawów, dawka dla dorosłych wynosi zwykle 32-64 mg (1-2 amp. leku w dawce 32 mg) lub więcej; dla dzieci 8-32 mg (1/2-2 amp. leku w dawce 16 mg) lub 1-2 mg/kg mc. W stanach zagrożenia życia zalecana dawka dla dorosłych to 250-500 mg, dla dzieci 4-8 mg/kg mc. W zależności od objawów mogą być wymagane pojedyncze dawki do 30 mg/kg mc. (w takich przypadkach dostępny jest Meprelon 250 mg lub Meprelon 1000 mg). W zależności od stanu chorobowego, odstępy między wstrzyknięciami wynoszą od 30 min do 24 h. Ciężki ostry napad astmy. W zależności od objawów, dawka początkowa 32-96 mg (1-3 amp. leku w dawce 32 mg) w połączeniu ze zwykłym leczeniem podstawowym lub jednocześnie stosowanymi lekami. W zależności od stanu klinicznego dawka ta może być powtarzana co 6 h. W przypadku ciężkiego, zagrażającego życiu napadu astmy zaleca się dawkę początkową 250-500 mg (w takim przypadku dostępny jest lek w dawce 250 mg). Obrzęk mózgu (spowodowany przez guz mózgu lub przerzuty do mózgu). W leczeniu ostrego lub ciężkiego obrzęku mózgu początkowo podaje się 250-500 mg (w takim przypadku dostępny jest lek w dawce 250 mg). W leczeniu podtrzymującym ostrego lub ciężkiego obrzęku mózgu albo łagodnego lub przewlekłego obrzęku mózgu na ogół podaje się 32-64 mg (1-2 amp. leku w dawce 32 mg) 3 razy na dobę, przez kilka dni. W razie potrzeby należy stopniowo zmniejszać dawkę i przejść na leczenie doustne. Ostre reakcje nadwrażliwości (np. obrzęk naczynioruchowy, reakcja po ukąszeniach owadów). W przypadku obrzęku naczynioruchowego podaje się dożylnie w dawce jednorazowej 96-160 mg (3-5 amp. leku w dawce 32 mg). W przypadku reakcji na ukąszenia owadów podaje się dożylnie w dawce jednorazowej 96 mg (3 amp. leku w dawce 32 mg) lub więcej, w zależności od objawów. W przypadku ostrego zwężenia górnych dróg oddechowych można podać 250 mg. Dawkę tę można powtórzyć po 6 h i po 12 h (w takim przypadku dostępny jest lek w dawce 250 mg). Ciężkie choroby skóry o ostrym przebiegu (np. pęcherzyca zwykła, erytrodermia). W przypadku chorób skóry można podać doustnie 80-160 mg metyloprednizolonu na dobę, w zależności od stopnia nasilenia i progresji. W początkowym leczeniu ciężkich przypadków chorób skóry o ostrym przebiegu możliwe jest również podanie parenteralne 96-160 mg (3-5 amp. leku w dawce 32 mg). Następnie stosuje się leczenie doustne. Zaburzenia krwi o ostrym przebiegu (np. autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna, ostra plamica małopłytkowa). Początkowo, zamiast leczenia doustnego, stosuje się dożylnie 96-160 mg na dobę (3-5 amp. leku w dawce 32 mg). Następnie stosuje się leczenie doustne. Ostra choroba miąższu wątroby (np. ostre zapalenie wątroby wywołane przez alkohol). Początkowa dawka wynosi 16-32 mg na dobę, dożylnie. Następnie stosuje się leczenie doustne. Toksyczny obrzęk płuc spowodowany inhalacją gazu drażniącego. Natychmiast wstrzyknąć 1000 mg, dożylnie. W razie potrzeby powtórzyć po 6 h, 12 h i 24 h (w takim przypadku dostępny jest Meprelon 1000 mg). W następnych 2 dniach podaje się dożylnie 32 mg 3 razy na dobę. Następnie przez kolejne 2 dni 16 mg dożylnie 3 razy na dobę. Później zmniejsza się stopniowo dawkę i przechodzi na kortykosteroidy podawane drogą wziewną. Przełom addisonoidalny. Dawka początkowa 16-32 mg we wlewie dożylnym w połączeniu ze zwykłym leczeniem stosowanym jednocześnie. Następnie 16-32 mg w 24- godzinnym wlewie dożylnym, po czym przechodzi się na leczenie doustne, jeśli to konieczne w połączeniu z mineralokortykosteroidami. Sposób podania. Lek podaje się we wstrzyknięciu dożylnym lub w infuzji dożylnej. Ze względu na niepewne warunki wchłaniania, wstrzyknięcie domięśniowe należy wybierać jedynie wyjątkowo, w przypadkach gdy podanie dożylne nie jest możliwe. Wstrzyknięcie dożylne należy przeprowadzać powoli. W celu przygotowania infuzji lek należy najpierw rozpuścić w wodzie do wstrzykiwań w warunkach aseptycznych bezpośrednio przed użyciem i delikatnie zmieszać do rozpuszczenia, a następnie zmieszać z 5% roztworem glukozy, 0,9% roztworem chlorku sodowego lub roztworem Ringera. Należy unikać podawania razem z innymi lekami wymieszanymi w strzykawce, ponieważ w przeciwnym razie może dojść do wytrącania się. Nie należy dodawać do roztworów do infuzji innych niż wyszczególnione, ani wstrzykiwać do przewodu do infuzji. Czas trwania leczenia zależy od indywidualnej sytuacji klinicznej i zwykle trwa tylko kilka dni. Po długotrwałym leczeniu, szczególnie z użyciem względnie dużych dawek, stosowania leku nie należy odstawiać nagle, ale stopniowo zmniejszać dawkę. |
