| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Rak urotelialny (UC). W monoterapii w leczeniu dorosłych pacjentów z rakiem urotelialnym miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami: po wcześniejszej chemioterapii zawierającej pochodne platyny lub u pacjentów, którzy nie kwalifikują się do leczenia cisplatyną i u których ekspresja PD-L1 w tkance nowotworowej wynosi ≥5%. Niedrobnokomórkowy rak płuca (NDRP) we wczesnym stadium. W monoterapii jako leczenie adiuwantowe po całkowitej resekcji i chemioterapii opartej na pochodnych platyny u dorosłych pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca o wysokim ryzyku wystąpienia nawrotu, u których w tkance nowotworowej ekspresja PD-L1 wynosi ≥50% na komórkach guza (TC) oraz u których nie wykryto mutacji EGFR ani rearanżacji ALK (kryteria doboru). Zaawansowany niedrobnokomórkowy rak płuca (NDRP). W skojarzeniu z bewacyzumabem, paklitakselem i karboplatyną w leczeniu pierwszego rzutu u dorosłych pacjentów z niepłaskonabłonkowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca z przerzutami. U pacjentów z NDRP z mutacją EGFR lub z ALK-dodatnim NDRP atezolizumab w skojarzeniu z bewacyzumabem, paklitakselem i karboplatyną jest wskazany dopiero po niepowodzeniu odpowiednich terapii ukierunkowanych molekularnie. Atezolizumab w skojarzeniu z nab-paklitakselem i karboplatyną jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu u dorosłych pacjentów z niepłaskonabłonkowym NDRP z przerzutami, u których nie wykryto mutacji EGFR ani rearanżacji ALK. W monoterapii w leczeniu pierwszego rzutu u dorosłych pacjentów z NDRP z przerzutami, z ekspresją PD-L1 ≥50% na komórkach guza (TC) lub ≥10% na komórkach immunologicznych naciekających guz (IC) oraz u których nie wykryto mutacji EGFR ani rearanżacji ALK. W monoterapii w leczeniu pierwszego rzutu u dorosłych pacjentów z zaawansowanym NDRP, którzy nie kwalifikują się do leczenia opartego na pochodnych platyny. W monoterapii w leczeniu dorosłych pacjentów z NDRP miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po wcześniejszej chemioterapii. Pacjenci z NDRP z mutacją EGFR lub ALK-dodatnim NDRP przed leczeniem atezolizumabem powinni otrzymać również terapie ukierunkowane molekularnie. Drobnokomórkowy rak płuca (DRP). W skojarzeniu z karboplatyną i etopozydem w leczeniu pierwszego rzutu u dorosłych pacjentów z drobnokomórkowym rakiem płuca w chorobie rozległej (ES-SCLC). Potrójnie ujemny rak piersi (TNBC). W skojarzeniu z nab-paklitakselem w leczeniu dorosłych pacjentów z nieoperacyjnym potrójnie ujemnym rakiem piersi, miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, z ekspresją PD-L1 na komórkach immunologicznych naciekających guz (IC) ≥1%, którzy wcześniej nie otrzymywali chemioterapii z powodu choroby rozsianej. Rak wątrobowokomórkowy (HCC). W skojarzeniu z bewacyzumabem w leczeniu dorosłych pacjentów z zaawansowanym lub nieresekcyjnym rakiem wątrobowokomórkowym, którzy wcześniej nie otrzymywali leczenia systemowego. |
| Dawkowanie |
Dożylnie. Leczenie musi być inicjowane i nadzorowane przez lekarzy mających doświadczenie w leczeniu chorób nowotworowych. Jeśli określono tak we wskazaniu, wybór pacjenta do leczenia atezolizumabem dokonany na podstawie ekpresji PD-L1 w tkance nowotworowej należy potwierdzić zwalidowanym testem. Pacjenci z uprzednio nieleczonym TNBC powinni być kwalifikowani do leczenia na podstawie ekspresji PD-L1 w tkance nowotworowej potwierdzonej zwalidowanym testem. W przypadku stosowania leku w leczeniu skojarzonym należy również zapoznać się z pełną informacją dotyczącą pozostałych leków podawanych w leczeniu skojarzonym. Monoterapia. Leczenie pierwszego rzutu w UC; leczenie pierwszego rzutu w NDRP z przerzutami; leczenie pierwszego rzutu w NDRP u pacjentów, którzy nie kwalifikują się do leczenia opartego na pochodnych platyny. Zalecana dawka i schemat dawkowania: 840 mg co 2 tyg. lub 1200 mg co 3 tyg. lub 1680 mg co 4 tyg. Czas trwania leczenia: do czasu wystąpienia progresji choroby lub niemożliwej do opanowania toksyczności. NDRP we wczesnym stadium. Zalecana dawka i schemat dawkowania: 840 mg co 2 tyg. lub 1200 mg co 3 tyg. lub 1680 mg co 4 tyg. Czas trwania leczenia: 1 rok lub do czasu wystąpienia nawrotu choroby, lub niemożliwej do opanowania toksyczności; nie badano czasu trwania leczenia dłuższego niż 1 rok. Leczenie drugiego rzutu w UC; leczenie drugiego rzutu w NDRP. Zalecana dawka i schemat dawkowania: 840 mg co 2 tyg. lub 1200 mg co 3 tyg. lub 1680 mg co 4 tyg. Czas trwania leczenia: do czasu utraty korzyści klinicznej lub do wystąpienia niemożliwej do opanowania toksyczności. Terapia skojarzona. Leczenie pierwszego rzutu w niepłaskonabłonkowym NDRP w skojarzeniu z bewacyzumabem, paklitakselem i karboplatyną. Zalecana dawka i schemat dawkowania: fazy leczenia indukcyjnego i podtrzymującego: 840 mg co 2 tyg. lub 1200 mg co 3 tyg. lub 1680 mg co 4 tyg.; atezolizumab powinien być podawany w pierwszej kolejności, jeśli jest podawany tego samego dnia; faza leczenia indukcyjnego lekami stosowanymi w terapii skojarzonej (4 lub 6 cykli): bewacyzumab, paklitaksel, a następnie karboplatyna są podawane co 3 tyg.; faza leczenia podtrzymującego (bez chemioterapii): bewacyzumab co 3 tyg. Czas trwania leczenia: do czasu wystąpienia progresji choroby lub niemożliwej do opanowania toksyczności; obserwowano nietypowe odpowiedzi (np. początkową progresję choroby, po której nastąpiło zmniejszenie guza) podczas kontynuacji leczenia atezolizumabem po wystąpieniu progresji choroby; o ewentualnej kontynuacji leczenia po wystąpieniu progresji decyduje lekarz. Leczenie pierwszego rzutu w niepłaskonabłonkowym NDRP w skojarzeniu z nab-paklitakselem i karboplatyną. Zalecana dawka i schemat dawkowania: fazy leczenia indukcyjnego i podtrzymującego: 840 mg co 2 tyg. lub 1200 mg co 3 tyg. lub 1680 mg co 4 tyg.; atezolizumab powinien być podawany w pierwszej kolejności, jeśli jest podawany tego samego dnia; faza leczenia indukcyjnego lekami stosowanymi w terapii skojarzonej (4 lub 6 cykli): nab-paklitaksel lub karboplatyna są podawane w 1. dniu; dodatkowo nab-paklitaksel jest podawany w dniach 8. i 15. każdego 3-tygodniowego cyklu. Czas trwania leczenia: do czasu wystąpienia progresji choroby lub niemożliwej do opanowania toksyczności; obserwowano nietypowe odpowiedzi (np. początkową progresję choroby, po której nastąpiło zmniejszenie guza) podczas kontynuacji leczenia atezolizumabem po wystąpieniu progresji choroby; o ewentualnej kontynuacji leczenia po wystąpieniu progresji decyduje lekarz. Leczenie pierwszego rzutu w DRP w chorobie rozległej w skojarzeniu z karboplatyną i etopozydem. Zalecana dawka i schemat dawkowania: fazy leczenia indukcyjnego i podtrzymującego: 840 mg co 2 tyg. lub 1200 mg co 3 tyg. lub 1680 mg co 4 tyg.; atezolizumab powinien być podawany w pierwszej kolejności, jeśli jest podawany tego samego dnia; faza leczenia indukcyjnego lekami stosowanymi w terapii skojarzonej (4 cykle): karboplatyna, a następnie etopozyd są podawane w 1. dniu; etopozyd jest także podawany w dniach 2. i 3. każdego 3-tygodniowego cyklu. Czas trwania leczenia: do czasu wystąpienia progresji choroby lub niemożliwej do opanowania toksyczności; obserwowano nietypowe odpowiedzi (np. początkową progresję choroby, po której nastąpiło zmniejszenie guza) podczas kontynuacji leczenia atezolizumabem po wystąpieniu progresji choroby; o ewentualnej kontynuacji leczenia po wystąpieniu progresji decyduje lekarz. Leczenie pierwszego rzutu w nieresekcyjnym miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym TNBC w skojarzeniu z nab-paklitakselem. Zalecana dawka i schemat dawkowania: 840 mg co 2 tyg. lub 1200 mg co 3 tyg. lub 1680 mg co 4 tyg.; atezolizumab powinien być podawany przed nab-paklitakselem, jeśli jest podawany tego samego dnia; nab-paklitaksel powinien być podawany w dawce 100 mg/m2 w dniach 1., 8. i 15. każdego 28-dniowego cyklu. Czas trwania leczenia: do czasu wystąpienia progresji choroby lub niemożliwej do opanowania toksyczności. Leczenie zaawansowanego lub nieresekcyjnego HCC w skojarzeniu z bewacyzumabem. Zalecana dawka i schemat dawkowania: 840 mg co 2 tyg. lub 1200 mg co 3 tyg. lub 1680 mg co 4 tyg.; atezolizumab powinien być podawany przed bewacyzymabem, jeśli jest podawany tego samego dnia; bewacyzumab powinien być podawany w dawce 15 mg/kg mc. co 3 tyg. Czas trwania leczenia: do czasu utraty korzyści klinicznej lub do wystąpienia niemożliwej do opanowania toksyczności. Opóźnienie lub pominięcie dawki. Jeśli doszło do pominięcia zaplanowanej dawki leku, należy podać ją tak szybko, jak to możliwe. Trzeba dostosować schemat podawania leku, aby zachować właściwe odstępy czasowe pomiędzy dawkami. Modyfikacje dawki podczas leczenia ze względu na działania niepożądane o podłożu immunologicznym. Zmniejszanie dawki atezolizumabu nie jest zalecane. Zapalenie płuc. Stopień 2: wstrzymać podawanie atezolizumabu; leczenie można wznowić, jeśli nasilenie zdarzenia zmniejszy się do stopnia 0 lub stopnia 1 w czasie 12 tyg., a dawka kortykosteroidów zostanie zmniejszona do wielkości odpowiadającej ≤10 mg prednizonu na dobę lub równoważnej dawki innego steroidu. Stopień 3 lub 4: trwale odstawić atezolizumab. Zapalenie wątroby u pacjentów bez raka wątrobowokomórkowego (HCC). Stopień 2 (AlAT lub AspAT >3-5 x GGN lub stężenie bilirubiny we krwi >1,5-3 x GGN): wstrzymać podawanie atezolizumabu; leczenie można wznowić, jeśli nasilenie zdarzenia zmniejszy się do stopnia 0 lub stopnia 1 w czasie 12 tyg., a dawka kortykosteroidów zostanie zmniejszona do wielkości odpowiadającej ≤10 mg prednizonu na dobę lub równoważnej dawki innego steroidu. Stopień 3 lub 4 (AlAT lub AspAT >5 x GGN lub stężenie bilirubiny we krwi >3 x GGN): trwale odstawić atezolizumab. Zapalenie wątroby u pacjentów z HCC. Jeśli wartość AspAT/AlAT mieści się w granicach normy przed rozpoczęciem leczenia i wzrośnie do wartości od >3x do ≤10x GGN lub jeśli wartość AspAT/AlAT wynosi przed rozpoczęciem leczenia od >1 do ≤3x GGN i wzrośnie do wartości od >5x do ≤10 x GGN lub jeśli wartość AspAT/AlAT wynosi od 3 x do ≤5 x GGN przed rozpoczęciem leczenia i wzrośnie do wartości od >8 x do ≤10 x GGN: wstrzymać podawanie atezolizumabu; leczenie można wznowić, jeśli nasilenie zdarzenia zmniejszy się do stopnia 0 lub stopnia 1 w czasie 12 tyg., a dawka kortykosteroidów zostanie zmniejszona do wielkości odpowiadającej ≤10 mg prednizonu na dobę lub równoważnej dawki innego steroidu. Jeśli wartość AspAT/AlAT wzrośnie do wartości >10 x GGN lub stężenie bilirubiny całkowitej wzrośnie do wartości >3 x GGN: trwale odstawić atezolizumab. Zapalenie jelita grubego. Biegunka stopnia 2 lub 3 (wzrost o ≥4 stolce/dobę względem stanu wyjściowego) lub objawowe zapalenie jelita grubego: wstrzymać podawanie atezolizumabu; leczenie można wznowić, jeśli nasilenie zdarzenia zmniejszy się do stopnia 0 lub stopnia 1 w czasie 12 tyg., a dawka kortykosteroidów zostanie zmniejszona do wielkości odpowiadającej ≤10 mg prednizonu na dobę lub równoważnej dawki innego steroidu. Biegunka stopnia 4 lub zapalenie jelita grubego (zagrażające życiu; wskazania do pilnej interwencji): trwale odstawić atezolizumab. Niedoczynność tarczycy lub nadczynność tarczycy objawowa. Wstrzymać podawanie atezolizumabu. Niedoczynność tarczycy: leczenie można wznowić po opanowaniu objawów w wyniku terapii zastępczej hormonami tarczycy i zmniejszeniu stężenia TSH. Nadczynność tarczycy: leczenie można wznowić po opanowaniu objawów lekiem tyreostatycznym oraz uzyskaniu poprawy czynności tarczycy. Niedoczynność nadnerczy objawowa. Wstrzymać podawanieatezolizumabu; leczenie można wznowić, jeśli nasilenie objawów zmniejszy się do stopnia 0 lub stopnia 1 w czasie 12 tyg., a dawka kortykosteroidów zostanie zmniejszona do ≤10 mg prednizonu na dobę lub równoważnej dawki innego steroidu i stan pacjenta będzie stabilny w wyniku terapii zastępczej. Zapalenie przysadki. Stopnia 2 lub 3: wstrzymać podawanie atezolizumabu; leczenie można wznowić, jeśli nasilenie objawów zmniejszy się do stopnia 0 lub stopnia 1 w czasie 12 tyg., a dawka kortykosteroidów zostanie zmniejszona do ≤10 mg prednizonu na dobę lub równoważnej dawki innego steroidu i stan pacjenta będzie stabilny w wyniku terapii zastępczej. Stopnia 4: trwale odstawić atezolizumab. Cukrzyca typu 1. Hiperglikemia stopnia 3 lub 4 (stężenie glukozy na czczo >250 mg/dl lub 13,9 mmol/l): wstrzymać podawanie atezolizumabu; leczenie można wznowić po uzyskaniu kontroli metabolicznej w wyniku insulinoterapii. Wysypka/Ciężkie niepożądane reakcje skórne. Stopień 3 lub podejrzenie zespołu Stevensa-Johnsona (SJS) lub toksycznej nekrolizy naskórka (TEN): wstrzymać podawanie atezolizumabu; leczenie można wznowić, gdy nasilenie objawów zmniejszy się do stopnia 0 lub stopnia 1 w czasie 12 tyg., a dawka kortykosteroidów zostanie zmniejszona do wielkości odpowiadającej ≤10 mg prednizonu na dobę lub równoważnej dawki innego steroidu. Stopień 4 lub potwierdzony SJS lub TEN: trwale odstawić atezolizumab. Zespół miasteniczny/myasthenia gravis, zespół Guillaina-Barrego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu oraz porażenie nerwu twarzowego. Porażenie nerwu twarzowego stopnia 1 lub 2: wstrzymać podawanie atezolizumabu; leczenie można wznowić po całkowitym ustąpieniu objawów; jeśli pomimo wstrzymania podawania atezolizumabu objawy nie ustąpią całkowicie, lek należy trwale odstawić. Zespół miasteniczny/myasthenia gravis, zespół Guillaina-Barrego oraz zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu we wszystkich stopniach lub porażenie nerwu twarzowego stopnia 3 lub 4: trwale odstawić atezolizumab. Zapalenie rdzenia kręgowego. Stopień 2, 3 lub 4: trwale odstawić atezolizumab. Zapalenie trzustki. Wzrost aktywności amylazy lub lipazy w surowicy stopnia 3 lub 4 (>2 x GGN) lub zapalenie trzustki stopnia 2 lub 3: wstrzymać podawanie atezolizumabu; leczenie można wznowić, jeśli aktywność amylazy i lipazy w surowicy zmniejszy się do stopnia 0 lub stopnia 1 w czasie 12 tyg., lub po ustąpieniu objawów zapalenia trzustki oraz zmniejszeniu dawki kortykosteroidów do wielkości odpowiadającej ≤10 mg prednizonu na dobę lub równoważnej dawki innego steroidu. Stopień 4 lub nawracające zapalenie trzustki dowolnego stopnia: trwale odstawić atezolizumab. Zapalenie mięśnia sercowego. Stopień 2 lub wyższy: trwale odstawić atezolizumab. Zapalenie nerek. Stopień 2 (poziom kreatyniny >1,5 do 3 x względem stanu wyjściowego lub >1,5 do 3 x GGN): wstrzymać podawanie atezolizumabu; leczenie można wznowić, gdy nasilenie zdarzenia zmniejszy się do stopnia 0 lub do stopnia 1 w ciągu 12 tyg., a dawka kortykosteroidów zostanie zmniejszona do ≤10 mg prednizonu na dobę lub równoważnej dawki innego steroidu. Stopień 3 lub 4 (poziom kreatyniny >3 x względem stanu wyjściowego lub >3 x GGN): trwale odstawić atezolizumab. Zapalenie mięśni. Stopień 2 lub 3: wstrzymać podawanie atezolizumabu. Stopień 4 lub nawracające zapalenie mięśni stopnia 3: trwale odstawić atezolizumab. Choroby osierdzia. Zapalenie osierdzia stopnia 1: wstrzymać podawanie atezolizumabu. Stopień 2 lub wyższy: trwale odstawić atezolizumab. Limfohistiocytoza hemofagocytarna. Podejrzenie limfohistiocytozy hemofagocytarnej: trwale odstawić atezolizumab. Inne działania niepożądane o podłożu immunologicznym. Stopień 2 lub stopień 3: wstrzymać podawanie do czasu, gdy nasilenie działań niepożądanych zmniejszy się do stopnia 0-1 w ciągu 12 tyg., a dawka kortykosteroidów zostanie zmniejszona do ≤10 mg prednizonu na dobę lub równoważnej dawki innego steroidu. Stopień 4 lub ponowne wystąpienie stopnia 3: trwale odstawić atezolizumab (z wyjątkiem endokrynopatii kontrolowanych za pomocą hormonalnej terapii zastępczej). Reakcje związane z infuzją. Stopień 1 lub 2: zmniejszyć prędkość infuzji lub ją przerwać; leczenie można wznowić po ustąpieniu objawów. Stopień 3 lub 4: trwale odstawić atezolizumab. Szczególne grupy pacjentów. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Na podstawie analizy populacyjnej farmakokinetyki nie ma konieczności dostosowania dawki leku u pacjentów w wieku ≥65 lat. Z uwagi na nasilenie hematologicznych działań toksycznych obserwowanych u pacjentów rasy azjatyckiej uczestniczących w badaniu klinicznym, zaleca się, by dawka początkowa paklitakselu wynosiła 175 mg/m2 pc. co 3 tyg. Na podstawie analizy populacyjnej farmakokinetyki nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek. Dane dotyczące pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek są zbyt ograniczone, aby wyciągnąć wnioski dla tej populacji. Na podstawie analizy populacyjnej farmakokinetyki nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby. Lek nie był badany u pacjentów z umiarkowanym ani ciężkim zaburzeniem czynności wątroby. Pacjenci ze stanem sprawności w skali ECOG ≥2 byli wykluczeni z badań klinicznych w leczeniu TNBC, DRP w chorobie rozległej i w leczeniu drugiej linii UC i w HCC. Sposób podania. Ważne jest, aby przed podaniem leku sprawdzić etykiety w celu upewnienia się, że pacjentowi podawana jest właściwa postać leku (do podawania dożylnego lub do podawania podskórnego), zgodna z zaleceniami. Lek w postaci do podawania dożylnego nie jest przeznaczony do podawania podskórnego i powinien być podawany wyłącznie w infuzji dożylnej. Infuzji nie wolno podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym ani w bolusie. Początkowa dawka leku musi być podana przez 60 min. Jeśli pierwsza infuzja jest dobrze tolerowana, wszystkie kolejne infuzje można podawać przez 30 min. |
