| Dawkowanie |
Podskórnie. Pacjenci, zakwalifikowani do leczenia za pomocą roztworu do infuzji powinni potrafić rozpoznawać u siebie początek objawów stanu „off”, oraz wykonywać sobie wstrzyknięcia bądź mieć odpowiedzialnego opiekuna, który w razie potrzeby potrafiłby wykonywać im wstrzyknięcia. Niezbędne jest ustalone podawanie pacjentowi domperydonu, zazwyczaj 20 mg trzy razy na dobę przez co najmniej 2 dni przed rozpoczęciem leczenia. Leczenie pacjenta lewodopą, z agonistami receptorów dopaminowych lub bez nich, należy zoptymalizować przed rozpoczęciem podawania apomorfiny. Apomorfinę należy wprowadzać w kontrolowanym otoczeniu specjalistycznej kliniki. W przypadku pacjentów, u których odpowiedź w okresie „on” podczas etapu rozpoczynania dawkowania apomorfiny jest dobra, lecz u których podczas leczenia za pomocą przerywanych iniekcji ogólny stopień opanowania objawów pozostawał niewystarczający lub wymagających wielu i częstych iniekcji (ponad 10 na dobę) można rozpocząć lub przejść na ciągłą infuzję podskórną za pomocą minipompy i (lub) pompy strzykawkowej. Wybór minipompy i (lub) pompy strzykawkowej oraz warunków dawkowania należy określać indywidualnie. Wyznaczenie dawki progowej infuzji ciągłej należy przeprowadzić w następujący sposób: infuzję ciągłą rozpoczyna się z szybkością 1 mg apomorfiny (0,2 ml) na godzinę, a następnie zwiększa każdego dnia zależnie od odpowiedzi pacjenta. Zwiększenie szybkości infuzji nie powinno przekraczać 0,5 mg na godzinę w odstępach nie mniejszych niż 4 h. Dawka podawana w infuzji w ciągu godziny może wynosić w zakresie od 1 mg do 4 mg (0,2 ml do 0,8 ml), czyli 0,014-0,06 mg/kg mc./h. Infuzję należy podawać wyłącznie w czasie czuwania. Jeśli pacjent nie odczuwa silnych dolegliwości w nocy, nie zaleca się infuzji 24-godzinnych. Wydaje się, że tolerancja na leczenie nie występuje, jeśli okres bez leczenia w nocy wynosi co najmniej 4 h. Pacjenci mogą uzupełniać infuzję ciągłą przerywanymi bolusami, jeśli to konieczne. Podczas ciągłej infuzji można rozważyć zmniejszenie dawkowania innych agonistów dopaminy. Dobowa dawka produktu różni się znacznie pomiędzy pacjentami, zazwyczaj znajduje się w zakresie 3-30 mg. Zaleca się, aby całkowita dobowa dawka apomorfiny nie przekraczała 100 mg. W badaniach klinicznych zazwyczaj możliwe było pewne zmniejszenie dawki lewodopy. Po ustaleniu leczenia u niektórych pacjentów można stopniowo zmniejszyć dawkę domperydonu, jednak jedynie u niewielu udało się go skutecznie odstawić bez wymiotów lub hipotonii. Sposób podania. Produkt jest w postaci roztworu przygotowanego do podania bez rozcieńczania do ciągłej infuzji podskórnej za pomocą minipompy i (lub) pompy strzykawkowej. Nie jest przeznaczony do podawania w postaci pojedynczych powtarzanych wstrzyknięć. Miejsce infuzji należy zmieniać co 12 h. |
