| Dawkowanie |
Preparat przeznaczony do podania domięśniowego, dożylnego i podskórnego. Dawka dobowa nie powinna przekraczać 4-6 mg. Leczenie objawowe nużliwości mięśni w przypadku, gdy nie można zastosować doustnej postaci leku. Dorośli: 0,5 mg 3 razy na dobę, domięśniowo lub dożylnie; kolejne dawki ustala się wg indywidualnej reakcji pacjenta, dawka terapeutyczna wynosi zwykle 1-5 mg. Dzieci: miastenia noworodków może być leczona 0,1 mg, domięśniowo, kolejne dawki ustala się wg indywidualnej reakcji pacjenta, lecz zazwyczaj 0,05-0,25 mg domięśniowo, maksymalnie 0,03 mg/kg domięśniowo co 2-4 h; z powodu samoistnego ustępowania choroby u noworodków, dobowa dawka powinna być redukowana przed całkowitym odstawieniem leku; dawka terapeutyczna u dzieci wynosi zwykle do 2,5 mg. Dzieci do 12 rż.: dawka zwykle stosowana wynosi 0,2-0,5 mg, kolejne dawki ustala się wg indywidualnej reakcji pacjenta. Zapobieganie pooperacyjnej niedrożności przewodu pokarmowego i (lub) pooperacyjnemu zatrzymaniu moczu. Dorośli: zaleca się 0,25 mg, podskórnie lub domięśniowo, jak najszybciej po zabiegu operacyjnym; dawkę należy powtarzać co 4-6 h przez kolejne 2-3 dni. Leczenie pooperacyjnej niedrożności przewodu pokarmowego: jednorazowo 0,5-2 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym, podskórnie lub domięśniowo; ciągły wlew dożylny 0,4-0,8 mg/h na 24 h. Leczenie pooperacyjnego zatrzymania moczu: 0,5 mg podskórnie lub domięśniowo; jeżeli w ciągu godziny nie nastąpi diureza, pacjentowi należy założyć cewnik; jeśli pacjent oddał mocz lub pęcherz został opróżniony, należy kontynuować podawanie w iniekcji 0,5 mg co 3 h, przynajmniej 5-krotnie. Odwracanie bloku nerwowo-mięśniowego wywołanego przez niedepolaryzujące leki zwiotczające: 0,5-2 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym; w razie konieczności dawkę można powtórzyć, do dawki całkowitej - 5 mg. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku nie ma potrzeby modyfikacji dawkowania. W niewydolności nerek zmniejsza się dawkę, nie trzeba zmieniać dawki w terapii nerkozastępczej. W przypadku dożylnego podawania leku zaleca się, w celu przeciwdziałania niepożądanym efektom muskarynowym podanie siarczanu atropiny (10 µg/kg iv co 3-10 min - aż do zaniku objawów muskarynowych) również dożylnie, w osobnej strzykawce. W przypadku pacjentów ze schorzeniami układu sercowo-naczyniowego lub innymi ciężkimi chorobami, należy dokładnie ustalać wymaganą dla pacjenta dawkę leku, stosownie do wskazań stymulatora nerwów obwodowych. W przypadku bradykardii częstość akcji serca należy zwiększyć do 80/min przez wcześniejsze podanie atropiny. |
