| Dawkowanie |
Domięśniowo lub dożylnie. Dawkowanie i czas leczenia należy określić indywidualnie. Czas leczenia diazepamem należy ograniczyć do minimum. Dorośli. W stanach silnego pobudzenia psychotycznego i lęku, występujących w zespołach psychoorganicznych i psychozach: 5-10 mg domięśniowo lub dożylnie; dawkę należy powtórzyć po 4 h. W ostrym zespole abstynencji alkoholowej: początkowo 10 mg, domięśniowo lub dożylnie, a następnie 5-10 mg po 3-4 h. W ostrych stanach spastycznych mięśni: 5-10 mg, domięśniowo lub dożylnie; dawkę można powtórzyć po 4 h. W tężcu: 0,1-0,3 mg/kg mc. co 4 h, we wstrzyknięciach dożylnych lub w dawce 3-10 mg/kg mc. we wlewie dożylnym co 24 h; ilość dawek zależy od odpowiedzi pacjenta na lek. W stanach padaczkowych, podczas drgawek w przebiegu zatrucia oraz drgawek gorączkowych: 0,15 do 0,25 mg/kg mc. (zwykle 10-20 mg) we wstrzyknięciach dożylnych lub domięśniowo. Jeśli jest to konieczne, dawkę można powtórzyć po 30-60 min; po opanowaniu ataków w celu zapobiegania powtórnym atakom diazepam można podać we wlewie dożylnym w dawce maksymalnej 3 mg/kg mc. na dobę. W premedykacji: 0,1-0,2 mg kg/mc. Dzieci. W stanach padaczkowych, podczas drgawek w przebiegu zatrucia, podczas drgawek gorączkowych: 0,2-0,3 mg/kg mc. dożylnie lub domięśniowo lub 1 mg na każdy rok życia. Jeśli po 5 min nie nastąpi poprawa dawkę można powtórzyć. Z uwagi na zawartość alkoholu benzylowego leku nie powinno się podawać wcześniakom i noworodkom. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku są bardziej wrażliwi na leki działające na OUN; stosowane dawki nie powinny przekraczać połowy dawki zalecanej dla pacjentów dorosłych. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i (lub) nerek; może być konieczne zmniejszenie dawki leku. Dawkowanie należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od stopnia niewydolności chorego narządu. Sposób podania. Wstrzyknięcia domięśniowe: zawartość ampułki należy wstrzykiwać głęboko, w duże grupy mięśni (lek wchłania się stosunkowo powoli). Wstrzyknięcia dożylne: zawartość ampułki należy podawać powoli (maksymalnie 1 ml/min) w duże żyły podłokciowe; zbyt szybkie dożylne podanie leku może spowodować zahamowanie czynności oddechowej i spadek ciśnienia tętniczego. Infuzja dożylna: przygotowany roztwór leku należy podawać powoli; zbyt szybkie dożylne podanie leku może spowodować zahamowanie czynności oddechowej i spadek ciśnienia tętniczego. Zazwyczaj nie należy rozcieńczać leku. Wyjątek stanowi podawanie leku w powolnym wlewie dożylnym w dużej objętości 0,9% roztworu NaCl lub glukozy w leczeniu tężca i stanu padaczkowego. Zawartość ampułki (10 mg/2 ml) rozcieńczyć w co najmniej 50 ml 0,9% roztworu NaCl lub 5% roztworu glukozy. Nie należy rozcieńczać więcej niż 40 mg (8 ml roztworu - 4 amp.) w 500 ml 0,9% roztworu NaCl lub 5% roztworu glukozy. Roztwór należy przygotować bezpośrednio przed podaniem i zużyć w ciągu 6 h. Z wyjątkiem stanów nagłych, podczas podawania dożylnego leku powinna zawsze być obecna druga osoba; zawsze powinien być też dostępny zestaw do resuscytacji. Zaleca się, by pacjenci pozostawali pod nadzorem lekarza, co najmniej 1 h od podania leku. W domu pacjentowi powinna zawsze towarzyszyć odpowiedzialna osoba dorosła. Należy poinformować pacjenta o zakazie prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych przez 24 h po podaniu leku. |
