| Dawkowanie |
Doustnie. Preparat powinien być przepisywany przez lekarzy mających doświadczenie w leczeniu zakażeń HIV. Rytonawir jako środek nasilający właściwości farmakokinetyczne. Następujące inhibitory proteazy HIV-1 dopuszczono do obrotu do stosowania z rytonawirem, jako środkiem nasilającym ich właściwości farmakokinetyczne. Dorośli: amprenawir 600 mg 2 razy na dobę z rytonawirem 100 mg 2 razy na dobę; atazanawir 300 mg raz na dobę z rytonawirem 100 mg raz na dobę; fozamprenawir 700 mg 2 razy na dobę z rytonawirem 100 mg 2 razy na dobę; lopinawir w jednym preparacie z rytonawirem (lopinawir+rytonawir) 400 mg+100 mg lub 800 mg+200 mg; sakwinawir 1000 mg 2 razy na dobę z rytonawirem 100 mg 2 razy na dobę u pacjentów, którzy otrzymywali uprzednio leczenie przeciwretrowirusowe (ART), u pacjentów, którzy nie otrzymywali uprzednio ART, leczenie należy rozpocząć od podawania sakwinawiru 500 mg 2 razy na dobę z rytonawirem 100 mg 2 razy na dobę przez 7 dni, a następne stosować sakwinawir 1000 mg 2 razy na dobę z rytonawirem 100 mg 2 razy na dobę; typranawir 500 mg 2 razy na dobę z rytonawirem 200 mg 2 razy na dobę (nie należy stosować typranawiru z rytonawirem u pacjentów, którzy nie byli uprzednio leczeni); darunawir 600 mg 2 razy na dobę z rytonawirem 100 mg 2 razy na dobę u pacjentów, którzy otrzymali uprzednio leczenie przeciwretrowirusowe, darunawir 800 mg raz na dobę z rytonawirem 100 mg raz na dobę może być stosowany u niektórych pacjentów, którzy otrzymywali uprzednio ART, należy zapoznać się z Charakterystyką Produktu Leczniczego darunawiru, która zawiera dodatkowe informacje o dawkowaniu raz na dobę u pacjentów, którzy otrzymywali uprzednio ART, darunawir 800 mg raz na dobę z rytonawirem 100 mg raz na dobę u pacjentów, którzy nie otrzymywali uprzednio ART. Dzieci. Rytonawir jest zalecany u dzieci ≥2 lat. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek rytonawir można stosować jako środek nasilający właściwości farmakokinetyczne z zachowaniem ostrożności i z uwzględnieniem specyfiki inhibitora proteazy podawanego w skojarzeniu. Klirens nerkowy rytonawiru jest nieistotny i dlatego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie oczekuje się zmniejszenia całkowitego klirensu. Należy zapoznać się z ChPL dla podawanego w skojarzeniu inhibitora proteazy (PI) w celu uzyskania informacji o dawkowaniu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Pacjentom z niewyrównaną chorobą wątroby nie należy podawać rytonawiru jako środka nasilającego właściwości farmakokinetyczne. U pacjentów ze stabilnymi ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stopień C wg Child-Pugh) bez dekompensacji, podczas stosowania rytonawiru jako środka nasilającego właściwości farmakokinetyczne należy zachować ostrożność, ponieważ stężenie podawanego w skojarzeniu PI może się zwiększyć. Szczególne zalecenia odnośnie stosowania rytonawiru jako środka nasilającego właściwości farmakokinetyczne u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zależą od PI podawanego w skojarzeniu. Należy zapoznać się z ChPL dla podawanego w skojarzeniu PI w celu uzyskania informacji o szczególnym dawkowaniu w tej populacji pacjentów. Rytonawir jako lek przeciwretrowirusowy. Dorośli: zalecana dawka wynosi 600 mg (6 kaps.) 2 razy na dobę; dawka początkowa wynosi 300 mg (3 kaps.) 2 razy na dobę przez 3 dni, którą należy zwiększać przez okres nie dłuższy niż 14 dni o 100 mg (1 kaps.) 2 razy na dobę, aż do osiągnięcia dawki 600 mg 2 razy na dobę. Pacjenci nie powinni otrzymywać dawki 300 mg 2 razy na dobę dłużej niż 3 dni. Dzieci i młodzież ≥2 lat: zalecana dawka wynosi 350 mg/m2 pc. 2 razy na dobę i nie powinna przekraczać 600 mg 2 razy na dobę; dawka początkowa wynosi 250 mg/m2 2 razy na dobę, którą należy zwiększać co 2-3 dni o 50 mg/m2 2 razy na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Ze względu na brak badań nie można przedstawić szczególnych zaleceń odnośnie dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Klirens nerkowy rytonawiru jest nieistotny, w związku z czym u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie oczekuje się zmniejszenia całkowitego klirensu. Rytonawir w znacznym stopniu wiąże się z białkami, jest mało prawdopodobne, aby był on w znacznym stopniu usuwany z organizmu metodą hemodializy lub dializy otrzewnowej. Rytonawiru nie należy podawać pacjentom z cężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Nie jest konieczna zmiana dawkowania u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Sposób podania. Tabletki najlepiej przyjmować z posiłkiem. |
