| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Leczenie pacjentów z postępującymi, mogącymi zagrażać życiu zakażeniami grzybiczymi. Jest to lek silnie działający i nie należy go stosować do leczenia nieinwazyjnych zakażeń grzybiczych. Lek jest szczególnie wskazany do leczenia mogących zagrażać życiu zakażeń grzybiczych wywoływanych przez szczepy Aspergillus, Blastomyces, Candida, Coccidioides, Cryptococcus i Histoplasma, grzyby wywołujące mukormikozę, w tym wrażliwe szczepy Absidia, Mucor i Rhizopus, oraz zakażeń wywołanych przez pokrewne wrażliwe szczepy Conidiobolus, Basidiobolus i Sporothrix. Lek można stosować w leczeniu amerykańskiej leiszmaniozy śluzówkowo-skórnej, ale nie jest to lek z wyboru. Lek można stosować u pacjentów ze zmniejszoną odpornością i utrzymującą się gorączką, niereagujących na odpowiednie leczenie przeciwbakteryjne. |
| Dawkowanie |
Dorośli. Dawkę należy ustalić indywidualnie. Leczenie rozpoczyna się zazwyczaj od dawki dobowej 0,25 mg/kg mc. podawanej przez 2-6 h. Na początku może być korzystne podanie dożylne dawki testowej (1 mg w 20 ml 5% roztworu glukozy) przez 20-30 min, chociaż nie udowodniono, że jest to miarodajne potwierdzenie tolerancji leku. Należy co 30 min przez 2-4 h notować temperaturę, tętno, częstość oddechów i ciśnienie krwi pacjenta. Pacjenci z ciężkimi, szybko postępującymi zakażeniami grzybiczymi, z dobrym stanem układu krążenia, którzy tolerowali dawkę testową bez ciężkich działań niepożądanych, mogą otrzymać amfoterycynę B w dawce 0,3 mg/kg mc. dożylnie, przez 2-6 h. U pacjentów z zaburzeniami sercowo-płucnymi lub pacjentów, u których wystąpiły ciężkie działania niepożądane podczas podawania dawki testowej, zaleca się stosowanie drugiej dawki mniejszej, tj. 5-10 mg. Dawkę można stopniowo zwiększać o 5 do 10 mg na dobę do dawki końcowej wynoszącej 0,5-1 mg/kg mc./dobę. Dotychczasowe dane z badań z grupą kontrolną są niewystarczające, aby określić wymagania dotyczące dawki całkowitej i czasu trwania leczenia niezbędnego do zwalczenia określonych grzybic (np. mukormikozy). Optymalna dawka nie jest znana. W cięższych zakażeniach, wywołanych przez mniej wrażliwe patogeny, całkowitą dawkę można zwiększyć do 1,0 mg/kg mc./dobę lub 1,5 mg/kg mc. co 2. dzień. OSTRZEŻENIE: w żadnym przypadku nie należy przekraczać całkowitej dawki dobowej 1,5 mg/kg mc; przedawkowanie amfoterycyny B może spowodować zatrzymanie akcji serca lub krążenia i oddychania, z możliwym skutkiem śmiertelnym; w obrocie dostępnych jest wiele preparatów zawierających amfoterycynę B do stosowania pozajelitowego. Należy zweryfikować lek, jego nazwę i dawkę. Kandydoza. W rozsianych i (lub) inwazyjnych zakażeniach wywołanych przez Candida zwykle stosowana dawka amfoterycyny B wynosi 0,4-0,6 mg/kg mc./dobę przez ≥4 tyg. Zależnie od nasilenia zakażenia może być konieczne nawet podanie dawki do 1 mg/kg mc./dobę. Leczenie należy kontynuować do czasu uzyskania zdecydowanej poprawy stanu klinicznego; u dorosłych może zaistnieć konieczność zastosowania całkowitej dawki 2-4 g. W szczególnych przypadkach, takich jak oporne na leczenie zapalenie przełyku wywołane przez Candida, lub jeśli amfoterycyna B jest podawana jednocześnie z innymi lekami przeciwgrzybiczymi, można podawać mniejsze dawki (0,3 mg/kg mc./dobę). Kryptokokoza. W leczeniu kryptokokozy u pacjentów z prawidłową odpornością konieczna jest zwykle dawka 0,3 mg/kg mc./dobę podawana przez ok. 4-6 tyg. lub do uzyskania negatywnych wyników cotygodniowych posiewów przez okres 1 mies. U pacjentów o zmniejszonej odporności i (lub) u pacjentów z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych amfoterycynę B można podawać razem z innymi lekami przeciwgrzybiczymi i stosować przez 6 tyg. U pacjentów ciężko chorych lub u których stosowana jest monoterapia może być konieczne zwiększenie dawki amfoterycyny B. U pacjentów z kryptokokowym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych i zespołem nabytego niedoboru odporności (AIDS) może być koniecznie zastosowanie większej dawki (0,7-0,8 mg/kg mc./dobę), a czas trwania cykli leczenia może wynosić do 12 tyg. Jeżeli u pacjentów chorych na AIDS wyniki posiewów będą ujemne po zwykłej terapii, należy rozważyć długotrwałe leczenie supresyjne, np. w dawce 1 mg/kg mc./tydz. Kokcydioidomikoza. Jeśli w pierwotnej kokcydioidomikozie konieczne jest leczenie, należy podawać dorosłym amfoterycynę B w dawce 1 lub maksymalnie 1,5 mg/kg mc./dobę, do całkowitej dawki skumulowanej 0,5-2,5 g, w zależności od ciężkości i miejsca zakażenia. W leczeniu kokcydioidomikozowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych może być konieczne podawanie ogólnoustrojowe i dokanałowe, zgodnie ze światowymi zaleceniami (Stevens DA: Chapter 244, Principles and Practice of Infectious Diseases, 3rd Ed, Mandell, Douglas, Bennett, Churchill Livingstone, New York, 1990). Blastomikoza. U dorosłych z ciężkimi zakażeniami zaleca się podawać 0,3-1 mg/kg mc./dobę, do całkowitej dawki skumulowanej 1,5-2,5 g. Histoplazmoza. W przewlekłej płucnej lub rozsianej histoplazmozie zalecana dawka dla dorosłych wynosi 0,5-1 mg/kg mc./dobę, do całkowitej dawki skumulowanej 2-2,5 g. Aspergiloza. Aspergilozę leczono amfoterycyną B do 11 mies. W ciężkich zakażeniach (np. zapaleniu płuc lub fungemii) mogą być konieczne dawki 0,5-1 mg/kg mc./dobę lub większe. Skumulowana całkowita dawka u dorosłych wynosi 2-4 g. Leczenie grzybic inwazyjnych może trwać 6-12 tyg. lub dłużej. Mukormikoza nosowo-mózgowa. Piorunujący przebieg choroby zwykle występuje jednocześnie z cukrzycową kwasicą ketonową. W celu skutecznego leczenia amfoterycyną B niezbędne jest szybkie przywrócenie właściwego stężenia glukozy we krwi. Ponieważ rozwój mukormikozy nosowo-mózgowej jest zazwyczaj szybki i prowadzi do zgonu, podejście terapeutyczne koniecznie powinno być bardziej agresywne niż podczas leczenia innych grzybic postępujących powoli, a dobowa dawka amfoterycyny B powinna wynosić 0,7-1,5 mg/kg mc. Dzieci i młodzież. Bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności amfoterycyny B nie potwierdzono odpowiednimi i dobrze kontrolowanymi badaniami. Podczas leczenia ogólnoustrojowych zakażeń grzybiczych u dzieci nie notowano nietypowych działań niepożądanych. Sposób podania. Lek należy podawać w powolnej infuzji dożylnej przez ok. 2-6 h, stężenie zalecane do podawania w infuzji wynosi 0,1 mg/ml. |
