| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Leczenie nerwiaka zarodkowego wysokiego ryzyka u pacjentów w wieku 12 miesięcy i starszych, którzy wcześniej otrzymali chemioterapię indukcyjną z przynajmniej częściową odpowiedzią, a następnie terapię mieloablacyjną oraz przeszczepienie komórek macierzystych, a także u pacjentów z nawrotowym lub opornym na leczenie nerwiakiem zarodkowym w wywiadzie, z chorobą resztkową lub bez. Przed leczeniem nawrotowego nerwiaka zarodkowego aktywnie postępującą chorobę należy ustabilizować przy pomocy innych odpowiednich metod. U pacjentów z nawrotową/oporną na leczenie chorobą w wywiadzie oraz u pacjentów, którzy nie uzyskali całkowitej odpowiedzi na leczenie po terapii pierwszej linii, lek należy podawać w skojarzeniu z interleukiną-2 (IL-2). |
| Dawkowanie |
Dożylnie. Lek stosowany jest wyłącznie w warunkach szpitalnych i musi być podawany pod nadzorem lekarza z doświadczeniem w stosowaniu terapii onkologicznych. Musi być podawany przez profesjonalny personel medyczny przygotowany do odpowiedniego postępowania w przypadku ciężkich reakcji alergicznych, w tym anafilaksji, w środowisku zapewniającym natychmiastowy, pełny dostęp do środków resuscytacji. Leczenie obejmuje 5 kolejnych cykli, z których każdy trwa 35 dni. Indywidualną dawkę określa się na podstawie powierzchni ciała (pc.). Dawka całkowita na cykl leczenia powinna wynosić 100 mg/m2 pc. Lek można podawać na dwa sposoby: ciągła infuzja przez pierwszych 10 dni każdego cyklu (łącznie 240 h) w dawce dobowej wynoszącej 10 mg/m2 pc. lub 5 infuzji podawanych codziennie przez 8 h w dawce 20 mg/m2 pc., w ciągu 5 pierwszych dni każdego cyklu. W przypadku stosowania leku w skojarzeniu z IL-2, należy ją podawać w postaci wstrzyknięć podskórnych w dawce 6×106 IU/m2 pc./dobę, przez 2 okresy trwające 5 kolejnych dni, co daje całkowitą dawkę wynoszącą 60×106 IU/m2 pc. na cykl leczenia. Pierwszy trwający 5-dni cykl powinien się rozpocząć 7 dni przed pierwszą infuzją dinutuksymabu beta, a drugi trwający 5-dni cykl powinien się rozpocząć jednocześnie z infuzją dinutuksymabu beta (dni 1. do 5. każdego cyklu leczenia dinutuksymabem beta). Przed rozpoczęciem każdego cyklu leczenia należy dokonać oceny poniższych parametrów klinicznych i opóźnić leczenie do czasu uzyskania podanych wartości: pulsoksymetria >94% podczas oddychania powietrzem atmosferycznym; odpowiednia czynność szpiku kostnego: bezwzględna liczba granulocytów obojętnochłonnych ≥500/µl, liczba płytek krwi ≥20 000/µl, hemoglobina >8,0 g/dl; odpowiednia czynność wątroby: aktywność AlAT/AspAT <5 GGN; odpowiednia czynność nerek: CCr lub GFR >60 ml/min/1,73 m2 pc. Modyfikacja dawki. Na podstawie oceny ciężkości działań niepożądanych dinutuksymabu beta przez lekarza u pacjentów można zastosować dawkę zmniejszoną o 50% lub tymczasowo przerwać podawanie infuzji. Wskutek tego wydłużeniu ulega okres infuzji bądź - jeśli jest to tolerowane przez pacjenta - można zwiększyć szybkość infuzji do 3 ml/h (infuzja ciągła), w celu podania całości dawki. Zalecenia dotyczące modyfikacji dawki dinutuksymabu beta. Dowolne działanie niepożądane 1.-2. stopnia - zmniejszyć szybkość infuzji do 50%; po ustąpieniu wznowić infuzję z pierwotną szybkością. Reakcja nadwrażliwości, np. niedociśnienie - przerwać infuzję i zastosować leczenie wspomagające; po ustąpieniu wznowić infuzję z pierwotną szybkością. Rozszerzone źrenice z opóźnionym odruchem źrenicznym na światło ± światłowstręt - przerwać infuzję; po ustąpieniu wznowić infuzję z 50% szybkością. Dowolne działanie niepożądane ≥3. stopnia - przerwać infuzję i zastosować leczenie wspomagające; wznowić infuzję z 50% szybkością w przypadku ustąpienia działania niepożądanego lub złagodzenia jego objawów do 1.-2. stopnia; po ustąpieniu zwiększyć do pierwotnej szybkości. Nawrót - przerwać infuzję; wznowić kolejnego dnia w przypadku ustąpienia działania niepożądanego. Reakcja nadwrażliwości, np. skurcz oskrzeli, obrzęk naczynioruchowy - natychmiast przerwać infuzję i zastosować odpowiednie leczenie; wznowić leczenie w kolejnych cyklach. Zespół przesiąkania włośniczek - przerwać infuzję i zastosować leczenie wspomagające; wznowić infuzję z 50% szybkością w przypadku ustąpienia działania niepożądanego lub złagodzenia jego objawów do 1.-2. stopnia. Neurotoksyczność OUN - natychmiast przerwać infuzję, wykluczyć inne możliwe czynniki i zastosować odpowiednie leczenie; dostępne są ograniczone dane dotyczące wznowienia leczenia i sformułowanie zaleceń nie jest możliwe. Leczenie dinutuksymabem beta należy całkowicie odstawić w razie wystąpienia następujących objawów toksyczności: anafilaksja 3. lub 4. stopnia; długotrwała obwodowa neuropatia ruchowa 2. stopnia; neuropatia obwodowa 3. stopnia; zaburzenia dotyczące oczu 3. stopnia; hiponatremia 4. stopnia (<120 mEq/l) pomimo odpowiedniej podaży płynów; zespół przesiąkania włośniczek (nawracający lub 4. stopnia) (wymagający wspomagania oddychania); ciężka neurotoksyczność OUN stopnia 3. lub 4. ze znacznym i długotrwałym deficytem neurologicznym bez wykrywalnej przyczyny, nawracająca neurotoksyczność stopnia 1.-3. i trwały deficyt neurologiczny; wszystkie stopnie zespołu tylnej odwracalnej encefalopatii i poprzecznego zapalenia rdzenia kręgowego. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma danych dla pacjentów z zaburzeniem czynności nerek i wątroby. Dotychczas nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 12 miesięcy. Sposób podania. Lek jest przeznaczony do infuzji dożylnych. Roztwór należy podawać przez obwodowy lub centralny cewnik dożylny. Inne leki podawane jednocześnie drogą dożylną należy podawać przez oddzielny dostęp dożylny. W przypadku infuzji ciągłych roztwór podaje się z szybkością 2 ml/h (48 ml/dobę) z użyciem pompy infuzyjnej. W przypadku codziennych infuzji trwających 8 h roztwór podaje się z szybkością ok. 13 ml/h. Przed rozpoczęciem każdej infuzji należy zawsze rozważyć możliwość premedykacji. Lek należy rozcieńczać w warunkach aseptycznych do stężenia/dawki ustalonej dla danego pacjenta z użyciem roztworu NaCl do infuzji o stężeniu 9 mg/ml (0,9%) zawierającego 1% ludzkiej albuminy (np. 5 ml ludzkiej albuminy 20% na 100 ml roztworu NaCl). Premedykacja. Ból neuropatyczny występuje zazwyczaj na początku leczenia i przed każdą infuzją dinutuksymabu beta wymagana jest premedykacja lekami przeciwbólowymi, w tym dożylnymi opioidami. W leczeniu bólu zalecana jest terapia potrójna, obejmująca nieopioidowe leki przeciwbólowe (zgodne z wytycznymi WHO), gabapentynę i opioidowe leki przeciwbólowe. Indywidualne dawki mogą się znacznie różnić między sobą. W trakcie leczenia należy ciągle stosować nieopioidowe leki przeciwbólowe, np. paracetamol lub ibuprofen. U pacjenta należy zastosować premedykację gabapentyną w dawce 10 mg/kg mc./dobę, rozpoczynającą się 3 dni przed infuzją dinutuksymabu beta. Kolejnego dnia dawkę dobową gabapentyny należy zwiększyć do 2x10 mg/kg mc./dobę doustnie, a dzień przed rozpoczęciem infuzji dinutuksymabu beta i dalej do 3x10 mg/kg mc./dobę doustnie. Maksymalna pojedyncza dawka gabapentyny wynosi 300 mg. Taki schemat dawkowania należy kontynuować tak długo, jak jest to konieczne. Doustną dawkę gabapentyny należy stopniowo zmniejszać po odstawieniu dożylnej infuzji morfiny, najpóźniej po zakończeniu terapii infuzyjnej dinutuksymabem beta. Leczenie opioidowymi lekami przeciwbólowymi jest standardem w trakcie leczenia dinutuksymabem beta. W pierwszym dniu i cyklu infuzji konieczna jest na ogół większa dawka niż w kolejnych dniach i cyklach. 2 h przed infuzją dinutuksymabu beta, przed rozpoczęciem ciągłej dożylnej infuzji morfiny należy zacząć podawanie morfiny od bolusa w infuzji z szybkością 0,02-0,05 mg/kg mc./h. Następnie zalecana jest szybkość dawkowania wynosząca 0,03 mg/kg mc./h jednocześnie z infuzją dinutuksymabu beta. W przypadku codziennych infuzji dinutuksymabu beta, infuzję morfiny należy kontynuować ze zmniejszoną szybkością (np. 0,01 mg/kg mc./h) przez 4 h po zakończeniu infuzji dinutuksymabu beta. W przypadku infuzji ciągłej, w zależności od bólu przez pacjenta, możliwe jest odstawienie morfiny w ciągu 5 dni poprzez stopniowe zmniejszanie szybkości dawkowania (np. do 0,02 mg/kg mc./h, 0,01 mg/kg mc./h, 0,005 mg/kg mc./h). Jeżeli ciągła infuzja morfiny jest wymagana przez czas dłuższy niż 5 dni, leczenie należy stopniowo redukować o 20% na dobę po ostatnim dniu podawania infuzji dinutuksymabu beta. Po odstawieniu dożylnej morfiny, w przypadku silnego bólu neuropatycznego można podać na żądanie doustny siarczan morfiny (0,2-0,4 mg/kg mc. co 4-6 h). W przypadku umiarkowanego bólu neuropatycznego można podać doustny tramadol. Na ok. 20 min przed rozpoczęciem każdej infuzji dinutuksymabu beta należy zastosować premedykację lekiem przeciwhistaminowym (np. difenhydraminą) w formie wstrzyknięcia dożylnego. Zaleca się ponowne podawanie leku przeciwhistaminowego stosownie do potrzeb co 4-6 h w czasie infuzji dinutuksymabu. Pacjentów należy poddawać uważnej obserwacji w celu wykrycia reakcji anafilaktycznych i alergicznych, zwłaszcza podczas pierwszego i drugiego cyklu leczenia. |
