| Dawkowanie |
Dożylnie lub domięśniowo. O dawce decyduje nasilenie bólu lub gorączki oraz indywidualna reakcja na lek. Zasadnicze znaczenie ma wybór najmniejszej dawki umożliwiającej opanowanie bólu i gorączki. Wyraźnego działania można spodziewać się w ciągu 30 min od podania pozajelitowego. Dorośli i młodzież w wieku od 15 lat (o mc. >53 kg): maksymalna dawka pojedyncza wynosi 1000 mg. Dzieci i młodzież w wieku do 14 lat: pojedyncza dawka wynosi 8-16 mg/kg mc.; w przypadku gorączki u dzieci na ogół wystarcza dawka 10 mg/kg mc. W zależności od maksymalnej dawki dobowej pojedynczą dawkę można przyjmować nie częściej niż 4 razy na dobę w odstępach wynoszących 6-8 h. Zalecane dawki pojedyncze oraz maksymalne dawki dobowe zależne od masy ciała lub wieku: mc. 5-8 kg (3-11 mies.) - pojedyncza dawka: 50-100 mg (0,1-0,2 ml), dobowa dawka maksymalna: 200-400 mg (0,4-0,8 ml); mc. 9-15 kg (1-3 lata) - pojedyncza dawka: 100-250 mg (0,2-0,5 ml), dobowa dawka maksymalna: 400-1000 mg (0,8-2,0 ml); mc. 16-23 kg (4-6 lat) - pojedyncza dawka: 150-400 mg (0,3-0,8 ml), dobowa dawka maksymalna: 600-1600 mg (1,2-3,2 ml); mc. 24-30 kg (7-9 lat)- pojedyncza dawka: 200-500 mg (0,4-1,0 ml), dobowa dawka maksymalna: 800-2000 mg (1,6-4,0 ml); mc. 31-45 kg (10-12 lat) - pojedyncza dawka: 250-700 mg (0,5-1,4 ml), dobowa dawka maksymalna: 1000-2800 mg (2,0-5,6 ml); mc. 46-53 kg (13-14 lat) - pojedyncza dawka: 400-900 mg (0,8-1,8 ml), dobowa dawka maksymalna: 1600-3600 mg (3,2-7,2 ml); mc. >53 kg (≥15 lat) - pojedyncza dawka: 500-1000 mg (1,0-2,0 ml) - w razie potrzeby dawkę pojedynczą można zwiększyć do 2500 mg (5 ml), dobowa dawka maksymalna: 2000-4000 mg (4,8-8,0 ml) - w razie potrzeby dawkę dobową można zwiększyć do 5000 mg (10 ml). Czas stosowania leku zależy od rodzaju i stopnia zaawansowania choroby. W przypadku długotrwałego leczenia niezbędne są regularne kontrolne badania krwi, w tym badanie morfologii krwi z rozmazem. Szczególne grupy pacjentów. U osób w podeszłym wieku, pacjentów osłabionych i pacjentów ze zmniejszoną wartością klirensu kreatyniny dawkę należy zmniejszyć ze względu na możliwość wydłużenia czasu eliminacji z organizmu produktów metabolizmu metamizolu. W przypadku zaburzenia czynności nerek lub wątroby szybkość eliminacji jest zmniejszona, dlatego należy unikać wielokrotnego podawania dużych dawek. Nie ma konieczności zmniejszenia dawki, gdy lek stosowany jest przez krótki czas. Dotychczasowe doświadczenia związane z długotrwałym stosowaniem metamizolu u pacjentów z ciężkim zaburzeniem wątroby i nerek są niewystarczające. Sposób podania. Przy wyborze metody podawania należy wziąć pod uwagę, że pozajelitowe podanie leku wiąże się z większym ryzykiem reakcji anafilaktycznych lub anafilaktoidalnych. Lek jest wstrzykiwany dożylnie lub domięśniowo. Wstrzyknięcie domięśniowe powinno być zawsze wykonywane przy użyciu roztworu o temperaturze ciała. Lek można mieszać z lub rozcieńczyć 0,9% roztworem soli fizjologicznej. Jednakże taka mieszanina ma ograniczoną stabilność, dlatego należy ją natychmiast podać. Ze względu na możliwość wystąpienia niezgodności nie zaleca się podawania leku w postaci wstrzyknięć lub infuzji razem z innymi lekami. Podanie pojedynczej dawki większej niż 2 ml (1000 mg) wymaga wnikliwego rozważenia, ponieważ podejrzewa się, że spadek ciśnienia krwi, niespowodowany reakcją alergiczną, zależy od dawki. Podanie pozajelitowe leku musi być przeprowadzone, gdy pacjent znajduje się w pozycji leżącej i pod ścisłym nadzorem lekarza. W celu zminimalizowania ryzyka reakcji hipotensyjnych i zapewnienia, że podanie leku może być zakończone przy pierwszych objawach reakcji anafilaktoidalnej lub anafilaktycznej, wstrzyknięcie dożylne powinno być wykonywane bardzo powoli, tzn. nie szybciej niż 1 ml (500 mg)/min. |
