| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Zaburzenia endokrynologiczne: niewydolność kory nadnerczy pierwotna (choroba Addisona) i wtórna (lekami z wyboru są hydrokortyzon i kortyzon, syntetyczne analogi mogą być stosowane z mineralokortykoidami); zespół nadnerczowo-płciowy (wrodzony, hiperplazja nadnerczy) - leczenie stosuje się w celu zahamowania wirylizacji spowodowanej nadmiernym wytwarzaniem androgenów w nadnerczach wskutek niedoboru enzymu w syntezie glikokortykoidów i mineralokortykoidów, niewystarczającej produkcji tych hormonów i pobudzania kory nadnerczy przez hormony przysadki, zaleca się podawanie sodu, u niektórych pacjentów może być konieczne także podawanie mineralokortykoidów; ostra niewydolność kory nadnerczy; nieropne zapalenie tarczycy; hiperkalcemia związana z chorobą nowotworową. Choroby alergiczne o ciężkim przebiegu, oporne na inne metody leczenia: choroba posurowicza, reakcje nadwrażliwości na leki, całoroczny lub sezonowy alergiczny nieżyt nosa. Kolagenozy w okresach zaostrzenia lub w niektórych przypadkach jako leczenie podtrzymujące: ostre gośćcowe zapalenie mięśnia sercowego, toczeń rumieniowaty układowy. Choroby dermatologiczne: złuszczające zapalenie skóry, opryszczkowe pęcherzowe zapalenie skóry, ciężkie łojotokowe zapalenie skóry, ciężkie zapalne choroby skóry, ciężki rumień wielopostaciowy (zespół Stevensa-Johnsona), kontaktowe zapalenie skóry, atopowe zapalenie skóry, ziarniniak grzybiasty, pęcherzyca, ciężka łuszczyca. Choroby przewodu pokarmowego w okresach zaostrzenia (długotrwałe leczenie jest niewskazane): wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Leśniowskiego-Crohna. Choroby hematologiczne: niedokrwistość hemolityczna nabyta (autoimmunologiczna), niedokrwistość aplastyczna wrodzona, niedokrwistość wskutek wybiórczej hipoplazji układu czerwonokrwinkowego, małopłytkowość wtórna u dorosłych, idiopatyczna plamica małopłytkowa (choroba Werlhofa) u dorosłych. Choroby nowotworowe (z równoczesnym leczeniem przeciwnowotworowym lub paliatywnym): białaczki i chłoniaki u dorosłych, białaczka ostra lub przewlekła. Zespół nerczycowy - glikokortykosteroidy wskazane są w celu wywołania diurezy lub uzyskania remisji w przypadku białkomoczu w zespole nerczycowym idiopatycznym bez mocznicy lub w celu poprawy czynności nerek u pacjentów z toczniem rumieniowatym; w idiopatycznym zespole nerczycowym długotrwałe leczenie może być konieczne w celu zapobieżenia częstym nawrotom. Choroby neurologiczne: stwardnienie rozsiane w okresach zaostrzenia. Choroby oka (ciężkie ostre i przewlekłe procesy zapalne): zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego, zapalenie naczyniówki i siatkówki, rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka, zapalenie nerwu wzrokowego, współczulne zapalenie naczyniówki, zapalenie przedniego odcinka oka, alergiczne zapalenie spojówek, zapalenie rogówki (niezwiązane z zakażeniem wirusem opryszczki lub zakażeniem grzybiczym), alergiczne owrzodzenie brzeżne rogówki. Choroby układu oddechowego: beryloza, zespół Lofflera nie poddający się leczeniu innymi środkami, zachłystowe zapalenie płuc, objawowa sarkoidoza, piorunująca lub rozsiana gruźlica płuc (z jednoczesnym leczeniem przeciwprątkowym), astma oskrzelowa. Choroby reumatyczne (jako leczenie wspomagające w stanach zaostrzenia): zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, łuszczycowe zapalenie stawów, reumatoidalne zapalenie stawów, młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów (w przypadkach opornych na inne metody leczenia). Niereumatyczne choroby układu kostno-stawowego: ostre dnawe zapalenie stawów, pourazowe zapalenie kości i stawów, zapalenie błony maziowej u pacjentów z zapaleniem kości i stawów, ostre i podostre zapalenie kaletki maziowej. Inne: gruźlicze zapalenie opon mózgowych-rdzeniowych z blokiem podpajęczynówkowym (jednocześnie z leczeniem przeciwprątkowym), włośnica z zajęciem mięśnia sercowego lub układu nerwowego. |
| Dawkowanie |
Doustnie. Dawkę należy ustalić indywidualnie, zależnie od rodzaju choroby i odpowiedzi na leczenie. Po uzyskaniu oczekiwanego działania należy stopniowo zmniejszać dawki do najmniejszej skutecznej dawki. Także przed planowanym odstawieniem leku dawkę należy zmniejszać stopniowo. Zaleca się podawanie leku zgodnie z rytmem dobowym, na ogół raz na dobę, w godzinach rannych. Jednakże, w niektórych przypadkach może być konieczne częstsze podawanie prednizolonu. Zwykle stosowane dawki. Dorośli: 5-60 mg na dobę, maksymalnie do 250 mg na dobę; stwardnienie rozsiane w okresach zaostrzenia - 200 mg na dobę przez 7 dni, następnie 80 mg na dobę przez 1 miesiąc. Dzieci: 0,14-2 mg/kg mc. na dobę w 3 lub 4 dawkach podzielonych. Sposób podania. Lek należy podawać w trakcie posiłku. Tabletki nie należy dzielić. |
