| Dawkowanie |
Wziewnie, włącznie z parowników kalibrowanych specjalnie dla sewofluranu. Lek może być stosowany wyłącznie przez osoby przeszkolone w prowadzeniu znieczulenia ogólnego, z zapewnionym dostępem do tlenu i sprzętu do utrzymania drożności dróg oddechowych i resuscytacji. Dawkę należy dobierać indywidualnie zależnie od wieku i stanu pacjenta. Przed zastosowaniem sewofluranu można podać krótko działającą pochodną kwasu barbiturowego lub inny dożylny środek indukujący, a następnie do oddychania sewofluran z tlenem lub z mieszaniną tlenu i podtlenku azotu. U dorosłych i u dzieci wdychane stężenie sewofluranu nie przekraczające 8% wywołuje na ogół w czasie krótszym niż 2 min znieczulenie umożliwiające przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego. W fazie podtrzymania znieczulenia stosuje się zazwyczaj 0,5-3,0% uwzględniając MAC i dodatek innych anestetyków lub analgetyków. MAC w 100% tlenie wynosi (podano wartości przybliżone): dla noworodków 0-1 mż. - 3,3%, niemowląt 1-<6 mż.- 3,0%, dzieci 6 mż.-<3 lata - 2,8%, dzieci 3-12 lat - 2,5%, pacjenci w wieku 25 lat - 2,6 %, 40 lat - 2,1%, 60 lat - 1,7%, 80 lat - 1,4% (dla 80 lat). Przy stosowaniu mieszaniny N2O(65%)/O2(35%) MAC wynosi dla: dzieci 6 mż.-<3 lata - 2%, pacjenci w wieku 25 lat - 1,4 %, 40 lat - 1,1%, 60 lat - 0,9%, 80 lat - 0,7%. Szczególne grupy pacjentów. Wartość MAC maleje wraz z wiekiem. Średnie stężenie sewofluranu potrzebne do osiągnięcia MAC u pacjenta w wieku 80 lat stanowi ok. 50% stężenia u pacjenta w wieku 20 lat. |
