| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Leczenie pacjentów z akromegalią, u których leczenie chirurgiczne jest niewskazane lub nieskuteczne, albo pacjentów będących w okresie przejściowym, przed wystąpieniem całkowitego efektu działania radioterapii. Leczenie objawów u pacjentów z hormonalnie czynnymi guzami żołądka, jelit i trzustki, np. rakowiakami z cechami zespołu rakowiaka. Leczenie pacjentów z zaawansowanymi guzami neuroendokrynnymi wywodzącymi się ze środkowej części prajelita lub o nieznanym ognisku pierwotnym, w przypadku których wykluczono ognisko pierwotne nieznajdujące się w środkowej części prajelita. Leczenie gruczolaków przysadki wydzielających TSH: gdy nie doszło do normalizacji wydzielania po leczeniu chirurgicznym i (lub) radioterapii; u pacjentów, dla których leczenie chirurgiczne nie jest odpowiednie; u pacjentów napromienianych, aż do chwili, gdy radioterapia osiągnie skuteczność. |
| Dawkowanie |
Domięśniowo. Akromegalia. Zaleca się rozpoczęcie leczenia od podawania leku w dawce 20 mg co 4 tyg. przez 3 mies. Pacjenci przyjmujący podskórnie (sc.) oktreotyd mogą rozpocząć leczenie lekiem Okteva następnego dnia po ostatnim podaniu podskórnym oktreotydu. Następnie należy dostosować dawkę leku na podstawie stężenia w surowicy hormonu wzrostu (GH) i insulinopodobnego czynnika wzrostu 1/somatomedyny C (IGF-1) oraz objawów klinicznych. U pacjentów, u których po 3 mies. objawy kliniczne i parametry biochemiczne (GH; IGF-1) nie są całkowicie kontrolowane (stężenia GH nadal są większe niż 2,5 µg/l), dawkę można zwiększyć do 30 mg co 4 tyg. Jeśli po 3 mies. parametry GH, IGF-1 i (lub) inne objawy nadal nie są właściwie kontrolowane podczas podawania dawki 30 mg, dawkę można zwiększyć do 40 mg co 4 tyg. U pacjentów, u których stężenie GH utrzymuje się stale poniżej 1 µg/l, a stężenie IGF-1 w surowicy uległo normalizacji oraz u których większość odwracalnych objawów przedmiotowych i podmiotowych akromegalii cofnęła się po 3 mies. leczenia dawką 20 mg, można zastosować lek w dawce 10 mg co 4 tyg. Jednakże, szczególnie w tej grupie pacjentów wskazane jest ścisłe monitorowanie skuteczności leczenia przez oznaczanie stężeń GH i IGF-1 w surowicy oraz ocenę klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych podczas leczenia tą małą dawką. U pacjentów otrzymujących ustaloną dawkę leku należy określać stężenie GH i IGF-1 co 6 mies. Hormonalnie czynne guzy żołądka, jelit i trzustki. Leczenie pacjentów z objawami związanymi z hormonalnie czynnymi guzami neuroendokrynnymi żołądka, jelit i trzustki. Zaleca się rozpoczynanie leczenia od podawania dawki 20 mg co 4 tyg. Pacjenci przyjmujący podskórnie oktreotyd powinni kontynuować to leczenie w dawce uprzednio skutecznej przez 2 tyg. po pierwszym wstrzyknięciu leku Okteva. U pacjentów, u których po 3 mies. leczenia wystąpiło zadowalające złagodzenie objawów i wskaźników biologicznych, dawkę można zmniejszyć do 10 mg podawanych co 4 tyg. U pacjentów, u których po 3 mies. leczenia wystąpiło tylko częściowe złagodzenie objawów można zwiększyć dawkę do 30 mg podawanych co 4 tyg. W dniach, gdy pomimo leczenia lekiem Okteva objawy związane z guzami żołądka, jelit i trzustki są nasilone, zaleca się podać dodatkowo podskórnie oktreotyd w dawce stosowanej przed wprowadzeniem leku Okteva. Może się to zdarzyć szczególnie podczas pierwszych 2 mies. leczenia, zanim zostanie osiągnięte terapeutyczne stężenie oktreotydu. Leczenie pacjentów z zaawansowanymi guzami neuroendokrynnymi wywodzącymi się ze środkowej części prajelita lub o nieznanym ognisku pierwotnym, w przypadku których wykluczono ognisko pierwotne nieznajdujące się w środkowej części prajelita. Zalecana dawka wynosi 30 mg co 4 tyg. Leczenie w celu zahamowania rozwoju guza należy kontynuować w sytuacji braku progresji guza. Leczenie gruczolaków wydzielających TSH. Leczenie należy rozpoczynać od dawki 20 mg co 4 tyg. i kontynuować przez 3 mies. przed ewentualnym dostosowaniem dawki. Następnie dawkę można dostosować w zależności od wartości TSH i odpowiedzi hormonu tarczycy. Szczególne grupy pacjentów. Zaburzenia czynności nerek nie wpływały na wielkość AUC oktreotydu podanego podskórnie, dlatego nie ma konieczności dostosowywania dawki leku Okteva. Badania oktreotydu podawanego podskórnie i dożylnie wykazały, że możliwości eliminacji mogą być zmniejszone u pacjentów z marskością wątroby, lecz nie są zmniejszone u pacjentów ze stłuszczeniem wątroby. W pewnych przypadkach pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby mogą wymagać dostosowania dawki. W badaniu z oktreotydem podawanym podskórnie nie było konieczne dostosowanie dawki u pacjentów w wieku ≥65 lat, dlatego nie ma konieczności dostosowania dawki leku Okteva w tej grupie pacjentów. Doświadczenie ze stosowaniem leku u dzieci jest ograniczone. Sposób podania. Lek może być podawany wyłącznie w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym. Kolejne wstrzyknięcia domięśniowe należy wykonywać naprzemiennie w lewy lub prawy mięsień pośladkowy. |
