| Dawkowanie |
Dożylnie. Lek powinien być przepisywany przez lekarza i podawany pod nadzorem fachowego personelu medycznego mającego doświadczenie w stosowaniu leków przeciwnowotworowych. Aby zapobiec błędom dotyczącym leku, ważne jest, aby sprawdzić etykiety fiolek i upewnić się, że przygotowywanym i podawanym lekiem jest trastuzumab derukstekan, a nie trastuzumab czy trastuzumab emtanzyna. Leku nie należy zastępować trastuzumabem ani trastuzumabem emtanzyną. Wybór pacjentów. HER2-dodatni rak piersi. Pacjenci leczeni trastuzumabem derukstekanem we wskazaniu raka piersi powinni mieć udokumentowany HER2-dodatni status nowotworu, zdefiniowany jako wynik 3+ w badaniu immunohistochemicznym (IHC) lub stosunek ≥2,0 wg hybrydyzacji in situ ( ISH) lub fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (FISH) dokonanej przy pomocy wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro (IVD) z oznaczeniem CE. Jeśli urządzenie IVD z oznaczeniem CE nie jest dostępne, status HER2 należy ocenić za pomocą innego zwalidowanego testu. Rak piersi z niską ekspresją HER2. Pacjenci leczeni trastuzumabem derukstekanem powinni mieć udokumentowany status nowotworu z niską ekspresją HER2, zdefiniowany jako wynik IHC 1+ lub IHC 2+/ISH-, zgodnie z oceną przeprowadzoną przy pomocy urządzenia IVD z oznaczeniem CE. Jeśli urządzenie IVD z oznaczeniem CE nie jest dostępne, status HER2 należy ocenić za pomocą innego zwalidowanego testu. NDRP. Pacjenci z zaawansowanym NDRP leczeni trastuzumabem derukstekanem powinni mieć mutację aktywującą w genie HER2 (ERBB2) potwierdzoną przy pomocy wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro (IVD) z oznaczeniem CE. Jeśli urządzenie IVD z oznaczeniem CE nie jest dostępne, status mutacji w genie HER2 należy ocenić za pomocą innego zwalidowanego testu. Rak żołądka. Pacjenci leczeni trastuzumabem derukstekanem we wskazaniu raka żołądka lub połączenia żołądkowo-przełykowego powinni mieć udokumentowany HER2-dodatni status nowotworu, zdefiniowany jako wynik 3+ w badaniu immunohistochemicznym (IHC) lub stosunek ≥2 wg hybrydyzacji in situ (ISH) lub fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (FISH) dokonanej przy pomocy wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro (IVD) z oznaczeniem CE. Jeśli urządzenie IVD z oznaczeniem CE nie jest dostępne, status HER2 należy ocenić za pomocą innego zwalidowanego testu. Dawkowanie. Rak piersi: zalecana dawka wynosi 5,4 mg/kg podawana we wlewie dożylnym raz na 3 tyg. (cykl 21-dniowy) do wystąpienia progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. NDRP: zalecana dawka wynosi 5,4 mg/kg podawana we wlewie dożylnym raz na 3 tyg. (cykl 21-dniowy) do wystąpienia progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Rak żołądka: zalecana dawka wynosi 6,4 mg/kg podawana we wlewie dożylnym raz na 3 tyg. (cykl 21-dniowy) do wystąpienia progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Początkową dawkę należy podać w 90-min. wlewie dożylnym. Jeśli wcześniejszy wlew był dobrze tolerowany, kolejne dawki leku można podawać w postaci 30-min. wlewów. Należy zmniejszyć szybkość podawania preparatu lub podawanie przerwać, jeśli u pacjenta wystąpią objawy związane z wlewem. W przypadku wystąpienia ciężkich reakcji związanych z wlewem należy całkowicie odstawić lek. Premedykacja. Lek ma działanie wymiotne, co obejmuje opóźnione nudności i (lub) wymioty. Przed podaniem każdej dawki leku pacjentom należy w premedykacji podać w schemacie skojarzonym 2 lub 3 leki (np. deksametazon z antagonistą receptora 5-HT3 i (lub) antagonistą receptora NK1 oraz inne preparaty zgodnie ze wskazaniem), żeby zapobiec nudnościom i wymiotom indukowanym chemioterapią. Modyfikacja dawki. Postępowanie w przypadku wystąpienia działań niepożądanych może wymagać czasowego przerwania, zmniejszenia dawki lub zaprzestania leczenia preparatem. Po zmniejszeniu dawki nie należy ponownie zwiększać dawki leku. Schemat redukcji dawki. Zalecana dawka początkowa. Rak piersi i NDRP: 5,4 mg/kg; rak żołądka: 6,4 mg/kg. Pierwsze zmniejszenie dawki. Rak piersi i NDRP: 4,4 mg/kg; rak żołądka: 5,4 mg/kg. Drugie zmniejszenie dawki. Rak piersi i NDRP: 3,2 mg/kg; rak żołądka: 4,4 mg/kg. Konieczne dalsze zmniejszenie dawki. Rak piersi i NDRP: zakończyć leczenie; rak żołądka: zakończyć leczenie. Modyfikacja dawki w przypadku działań niepożądanych. Śródmiąższowa choroba płuc/nieinfekcyjne zapalenie płuc. Nasilenie: bezobjawowa śródmiąższowa choroba płuc/nieinfekcyjne zapalenie płuc (stopień 1.) - modyfikacja leczenia: przerwać leczenie preparatem do czasu powrotu do stopnia 0, a następnie: jeśli działanie ustąpi w ciągu 28 dni lub mniej od dnia wystąpienia, należy utrzymać dawkę; jeśli działanie ustąpi po okresie dłuższym niż 28 dni od dnia wystąpienia, należy zmniejszyć dawkę o jeden poziom; rozważyć leczenie kortykosteroidami, gdy tylko podejrzewa się śródmiąższową chorobę płuc lub nieinfekcyjne zapalenie płuc. Nasilenie: objawowa śródmiąższowa choroba płuc lub nieinfekcyjne zapalenie płuc (stopień 2. lub wyższy) - modyfikacja leczenia: trwale zaprzestać leczenia preparatem; niezwłocznie rozpocząć leczenie kortykosteroidami, gdy tylko podejrzewa się śródmiąższową chorobę płuc lub nieinfekcyjne zapalenie płuc. Neutropenia. Nasilenie: stopień 3. (poniżej 1,0-0,5 x 109/l) - modyfikacja leczenia: przerwać leczenie preparatem do czasu powrotu do stopnia 2. lub niższego, a następnie utrzymać dawkę. Nasilenie: stopień 4. (poniżej 0,5 x 109/l) - modyfikacja leczenia: przerwać leczenie preparatem do czasu powrotu do stopnia 2. lub niższego; zmniejszyć dawkę o jeden poziom. Gorączka neutropeniczna. Nasilenie: bezwzględna liczba neutrofili poniżej 1,0 x 109/l oraz gorączka powyżej 38,3st.C lub gorączka 38st.C lub wyższa utrzymująca się przez ponad godzinę - modyfikacja leczenia: przerwać leczenie preparatem do ustąpienia działania; zmniejszyć dawkę o jeden poziom. Zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF). Nasilenie: LVEF większa niż 45% i bezwzględne zmniejszenie w stosunku do wartości wyjściowej o 10% do 20% - modyfikacja leczenia: kontynuować leczenie preparatem. Nasilenie: LVEF 40% do 45% I bezwzględne zmniejszenie w stosunku do wartości wyjściowej o mniej niż 10% - modyfikacja leczenia: kontynuować leczenie preparatem; powtórzyć ocenę LVEF w ciągu 3 tyg. Nasilenie: LVEF 40% do 45% I bezwzględne zmniejszenie w stosunku do wartości wyjściowej o 10% do 20% - modyfikacja leczenia: przerwać leczenie preparatem; powtórzyć ocenę LVEF w ciągu 3 tyg.; jeśli LVEF nie powróci do wartości mniejszej o maksymalnie 10% w stosunku do wartości wyjściowej, należy trwale przerwać leczenie preparatem; jeśli LVEF powróci do wartości mniejszej o maksymalnie 10% w stosunku do wartości wyjściowej, należy wznowić leczenie preparatem w tej samej dawce. Nasilenie: LVEF poniżej 40% lub bezwzględne zmniejszenie w stosunku do wartości wyjściowej o ponad 20% - modyfikacja leczenia: przerwać leczenie preparatem; powtórzyć ocenę LVEF w ciągu 3 tyg.; jeśli LVEF wyniesie poniżej 40% lub potwierdzi się bezwzględne zmniejszenie LVEF w stosunku do wartości wyjściowej o ponad 20%, należy trwale zakończyć leczenie preparatem. Nasilenie: objawowa zastoinowa niewydolność serca (CHF) - modyfikacja leczenia: trwale zakończyć leczenie preparatem. Opóźnienie lub pominięcie dawki. W przypadku opóźnienia lub pominięcia podania planowej dawki, należy ją podać jak najszybciej, nie czekając do następnego planowego cyklu. Schemat podawania należy skorygować w celu utrzymania 3-tyg. odstępu pomiędzy dawkami. Infuzję należy podać w dawce i z szybkością, które były tolerowane przez pacjenta podczas ostatniego podania. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowania dawki leku u pacjentów w wieku ≥65 lat. Dostępne są ograniczone dane dotyczące pacjentów w wieku ≥75 lat. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi (CCr ≥60 i <90 ml/min) lub umiarkowanymi (CCr ≥30 i <60 ml/min) zaburzeniami czynności nerek. Nie można określić potencjalnej potrzeby dostosowania dawki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub schyłkową chorobą nerek, ponieważ ciężkie zaburzenia czynności nerek stanowiły kryterium wykluczenia w badaniach klinicznych. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek obserwowano większą częstość występowania śródmiąższowej choroby płuc 1. i 2. stopnia/nieinfekcyjnego zapalenia płuc, prowadzącego do przerwania terapii. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek podczas oceny wyjściowej, którzy otrzymywali preparat w dawce 6,4 mg/kg, zaobserwowano większą częstość występowania ciężkich działań niepożądanych w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością nerek. Pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek należy uważnie monitorować pod kątem działań niepożądanych, w tym śródmiąższowej choroby płuc/nieinfekcyjnego zapalenia płuc. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów ze stężeniem bilirubiny całkowitej ≤1,5 x GGN, niezależnie od wartości AspAT. Potencjalna potrzeba dostosowania dawki u pacjentów z bilirubiną całkowitą >1,5 x GGN, niezależnie od wartości AspAT, nie może zostać określona z powodu ograniczonych danych; z tego względu takich pacjentów należy uważnie monitorować. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat. Sposób podania. Preparat musi być rozpuszczony i rozcieńczony przez personel medyczny i podany we wlewie dożylnym. Leku nie wolno podawać we wstrzyknięciu dożylnym ani w bolusie. |
