| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Premedykacja przed zabiegiem stomatologicznym lub przedoperacyjna, lub przed mniejszymi inwazyjnymi badaniami diagnostycznymi, np. bronchoskopia, arteriografia, endoskopia u dorosłych i młodzieży ≥12 lat. Leczenie ostrych stanów lękowych, ostrego pobudzenia lub ostrej manii u dorosłych i młodzieży ≥12 lat. Kontrola napadów padaczkowych u dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt od 1 miesiąca życia. |
| Dawkowanie |
Domięśniowo lub dożylnie. Dawkowanie i czas trwania leczenia należy określić dla każdego pacjenta indywidualnie. Należy stosować najniższą skuteczną dawkę w możliwie najkrótszym czasie. Ryzyko zespołu odstawienia i zjawiska „ z odbicia” jest większe po nagłym odstawieniu leku; dlatego u wszystkich pacjentów preparat należy odstawiać stopniowo. Premedykacja. Dorośli. Dożylnie: 0,05 mg/kg mc. (3,5 mg przy średniej mc. 70 kg) 30-45 min przed operacją, działanie uspokajające występuje po 5-10 min, a utrata świadomości maksymalnie po 30-45 min. Domięśniowo: podawać 1-1,5 h przed operacją, działanie uspokajające występuje po 30-45 min, a utrata świadomości maksymalnie po 60-90 min. Lek nie jest zalecany u dzieci <12 lat. Ostry stan lękowy. Dorośli: 0,025-0,03 mg/kg mc. (1,75-2,1 mg przy średniej mc. 70 kg), powtarzać co 6 h. Lek nie jest zalecany u dzieci <12 lat. Napady padaczkowe. Dorośli: 4 mg dożylnie. Dzieci i młodzież (od 1 miesiąca i powyżej): 0,1 mg/kg mc. dożylnie, maksymalnie 4 mg na dawkę. Jeśli napady padaczkowe utrzymują się w ciągu następnych 10-15 min, dawkę można powtórzyć, ale nie przekraczać 2 dawek. Nie przekraczać 4 mg na dawkę. Szczególne grupy pacjentów. Mniejsze dawki mogą być wystarczające u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub z łagodną do umiarkowanej niewydolnością wątroby. Podawanie pacjentom z ciężką niewydolnością wątroby jest przeciwwskazane. U pacjentów w podeszłym wieku i osłabionych należy zmniejszyć dawkę początkową o około 50% i dostosować dawkę do potrzeb i tolerancji pacjenta. Sposób podania. Lek można podawać dożylnie lub domięśniowo, preferowana jest droga dożylna. Należy zachować ostrożność, podając lek, aby uniknąć wstrzyknięcia dotętniczego lub do małych żył. Wchłanianie z miejsca wstrzyknięcia jest znacznie wolniejsze w przypadku podania domięśniowego, a podobną szybkość działania można uzyskać po doustnym podaniu tabletek z lorazepamem. Leku nie należy stosować długotrwale. Podanie domięśniowe: w celu łatwiejszego podania zaleca się rozcieńczenie leku w stosunku 1:1 solą fizjologiczną, glukozą lub wodą do wstrzykiwań. Podanie dożylne: lek należy zawsze rozcieńczyć solą fizjologiczną, glukozą lub wodą do wstrzykiwań w stosunku 1:1. Lek jest dostępny jako 1 ml roztwór w 2 ml ampułce w celu łatwiejszego rozcieńczenia. Preparatu nie należy mieszać z innymi lekami w tej samej strzykawce. |
