| Dawkowanie |
Dożylnie. Leczenie należy rozpoczynać i podawać w ośrodkach klinicznych pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w zakresie leczenia pacjentów z SMA. Badania prze rozpoczęciem leczenia. Przed podaniem leku należy wykonać wyjściowe badania laboratoryjne obejmujące między innymi: badanie wartości przeciwciał AAV9 przy użyciu odpowiednio zweryfikowanego badania; badanie czynności wątroby (AlAT, AspAT, bilirubina całkowita, albumina, czas protrombinowy, czas częściowej tromboplastyny (PTT) i INR); stężenie kreatyniny; morfologię krwi (w tym stężenie hemoglobiny i liczbę płytek krwi) oraz stężenie troponiny I. Potrzebę ścisłego monitorowania czynności wątroby, liczby płytek krwi i stężenia troponiny I po podaniu onasemnogenu abeparwowek oraz potrzebę zastosowania leczenia kortykosteroidami należy rozważyć podczas ustalania terminu podania onasemnogenu abeparwowek. Ze względu na zwiększone ryzyko ciężkiej ogólnoustrojowej odpowiedzi immunologicznej zaleca się, by przed infuzją onasemnogenu abeparwowek pacjenci byli klinicznie stabilni w odniesieniu do ogólnego stanu zdrowia (np. nawodnienie i stan odżywienia, brak zakażenia). W przypadku ostrych lub przewlekłych niepoddających się leczeniu aktywnych zakażeń, leczenie należy odroczyć do czasu ustąpienia zakażenia i stabilizacji stanu klinicznego pacjenta. Dawkowanie. Pacjenci otrzymają nominalną dawkę wynoszącą 1,1 × 1014 vg/kg onasemnogenu abeparwowek. Całkowita objętość dawki ustalana jest na podstawie masy ciała pacjenta. Zalecane dawki dla pacjentów o mc. od 2,6 kg do 21,0 kg: mc. 2,6-3 kg - dawka 3,3 x 1014 vg (16,5 ml); mc. 3,1-3,5 kg - dawka 3,9 x 1014 vg (19,3 ml); mc. 3,6-4 kg - dawka 4,4 x 1014 vg (22 ml); mc. 4,1-4,5 kg - dawka 5 x 1014 vg (24,8 ml); mc. 4,6-5 kg - dawka 5,5 x 1014 vg (27,5 ml); mc. 5,1-5,5 kg - dawka 6,1 x 1014 vg (30,3 ml); mc. 5,6-6 kg - dawka 6,6 x 1014 vg (33 ml); mc. 6,1-6,5 kg - dawka 7,2 x 1014 vg (35,8 ml); mc. 6,6-7 kg - dawka 7,7 x 1014 vg (38,5 ml); mc. 7,1-7,5 kg - dawka 8,3 x 1014 vg (41,3 ml); mc. 7,6-8 kg - dawka 8,8 x 1014 vg (44 ml); mc. 8,1-8,5 kg - dawka 9,4 x 1014 vg (46,8 ml); mc. 8,6-9 kg - dawka 9,9 x 1014 vg (49,5 ml); mc. 9,1-9,5 kg - dawka 1,1 x 1015 vg (52,3 ml); mc. 9,6-10 kg - dawka 1,1 x 1015 vg (55 ml); mc. 10,1-10,5 kg - dawka 1,16 x 1015 vg (57,8 ml); mc. 10,6-11 kg - dawka 1,21 x 1015 vg (60,5 ml); mc. 11,1-11,5 kg - dawka 1,27 x 1015 vg (63,3 ml); mc. 11,6-12 kg - dawka 1,32 x 1015 vg (66 ml); mc. 12,1-12,5 kg - dawka 1,38 x 1015 vg (68,8 ml); mc. 12,6-13 kg - dawka 1,43 x 1015 vg (71,5 ml); mc. 13,1-13,5 kg - dawka 1,49 x 1015 vg (74,3 ml); mc. 13,6-14 kg - dawka 1,54 x 1015 vg (77 ml); mc. 14,1-14,5 kg - dawka 1,6 x 1015 vg (79,8 ml); mc. 14,6-15 kg - dawka 1,65 x 1015 vg (82,5 ml); mc. 15,1-15,5 kg - dawka 1,71 x 1015 vg (85,3 ml); mc. 15,6-16 kg - dawka 1,1 x 1015 vg (88 ml); mc. 16,1-16,5 kg - dawka 1,82 x 1015 vg (90,8 ml); mc. 16,6-17 kg - dawka 1,87 x 1015 vg (93,5 ml); mc. 17,1-17,5 kg - dawka 1,93 x 1015 vg (96,3 ml); mc. 17,6-18 kg - dawka 1,98 x 1015 vg (99 ml); mc. 18,1-18,5 kg - dawka 2,04 x 1015 vg (101,8 ml); mc. 18,6-19 kg - dawka 2,09 x 1015 vg (104,5 ml); mc. 19,1-19,5 kg - dawka 2,15 x 1015 vg (107,3 ml); mc. 19,6-20 kg - dawka 2,2 x 1015 vg (110 ml); mc. 20,1-20,5 kg - dawka 2,26 x 1015 vg (122,8 ml); mc. 20,6-21 kg - dawka 2,31 x 1015 vg (115,5 ml). Liczba fiolek w zestawie i wymagana liczba zestawów zależy od masy ciała. Objętość dawki obliczana jest na podstawie górnej granicy zakresu masy ciała pacjenta. Schemat leczenia immunomodulującego. Po podaniu onasemnogenu abeparwowek wystąpi odpowiedź immunologiczna na kapsyd AAV9. Może to powodować zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, zwiększenie stężenia troponiny I lub zmniejszenie liczby płytek krwi. Aby stłumić odpowiedź immunologiczną zaleca się zastosowanie leczenia immunomodulującego kortykosteroidami. Kalendarz szczepień pacjenta należy w miarę możliwości skorygować, aby umożliwić zastosowanie jednoczesnego leczenia kortykosteroidem przed podaniem wlewu onasemnogenu abeparwowek i po jego podaniu. Przed rozpoczęciem schematu leczenia immunomodulującego oraz przed podaniem onasemnogenu abeparwowek należy sprawdzić, czy u pacjenta nie występują przedmiotowe i podmiotowe objawy jakiegokolwiek aktywnego zakażenia. Na 24 h przed wlewem onasemnogenu abeparwowek zaleca się rozpoczęcie leczenia immunomodulującego zgodnie z następującym schematem. Jeśli w dowolnym momencie u pacjenta nie wystąpi wystarczająca odpowiedź na lek będący odpowiednikiem 1 mg/kg mc./dobę prednizolonu w postaci doustnej, wówczas, uwzględniając przebieg objawów klinicznych u pacjenta, należy rozważyć szybkie przeprowadzenie konsultacji z gastroenterologiem lub hepatologiem dziecięcym oraz dostosowanie dawki zalecanego schematu leczenia immunomodulującego, w tym zwiększenie dawki, dłuższy czas trwania leczenia lub wydłużenie stopniowego zmniejszania dawki kortykosteroidów. Jeśli doustne leczenie kortykosteroidami nie będzie tolerowane, można rozważyć dożylne podanie kortykosteroidów, w zależności od wskazań klinicznych. Schemat leczenia immunomodulującego przed podaniem wlewu i po jego podaniu. Przed podaniem wlewu: 24 h przed podaniem onasemnogenu abeparwowek - prednizolon doustnie 1 mg/kg mc. na dobę (lub dawkę równoważną, jeśli stosowany jest inny kortykosteroid). Po podaniu wlewu. 30 dni (wliczając dzień podania onasemnogenu abeparwowek) - prednizolon doustnie 1 mg/kg mc. na dobę (lub dawkę równoważną, jeśli stosowany jest inny kortykosteroid). Następnie przez 28 dni u pacjentów, u których wyniki badań nie wykazują zmian (prawidłowy wynik badania klinicznego i bilirubiny całkowitej, oraz wartości AlAT i AspAT mniejsze niż 2 x GGN) po 30 dniach leczenia Następnie przez 28 dni: u pacjentów, u których wyniki badań nie wykazują zmian (prawidłowy wynik badania klinicznego i bilirubiny całkowitej, oraz wartości AlAT i AspAT mniejsze niż 2 x GGN) po 30 dniach leczenia - dawkę kortykosteroidów ogólnoustrojowych należy stopniowo zmniejszać - stopniowo zmniejszać dawkę prednizolonu (lub dawkę równoważną, jeśli stosowany jest inny kortykosteroid), np. przez 2 tyg. dawka 0,5 mg/kg mc./dobę, a następnie przez 2 tyg. dawka 0,25 mg/kg mc./dobę doustnie podawanego prednizolonu; u pacjentów z nieprawidłowymi wartościami w badaniach czynności wątroby po 30 dniach leczenia kontynuować podawanie, do czasu, gdy aktywność AspAT i AlAT spadnie do poziomu mniejszego niż 2 x GGN oraz do czasu, gdy wyniki wszelkich innych badań (np. bilirubiny całkowitej) powrócą do wartości w granicach normy, a następnie zmniejszać dawkę przez 28 dni lub dłużej, w razie potrzeby - kortykosteroidy ogólnoustrojowe (dawka równoważna doustnie podawanemu prednizolonowi 1 mg/kg mc. na dobę), dawkę kortykosteroidów ogólnoustrojowych należy stopniowo zmniejszać. Czynność wątroby należy monitorować przez co najmniej 3 mies. po wlewie onasemnogenu abeparwowek. Czynność wątroby (AlAT, AspAT, bilirubina całkowita) należy monitorować w regularnych odstępach czasu przez co najmniej 3 mies. po infuzji onasemnogenu abeparwowek (co tydzień w 1. miesiącu i w całym okresie stopniowego zmniejszania dawki kortykosteroidu, a następnie co 2 tyg. przez kolejny miesiąc), a w innym czasie w zależności od wskazań klinicznych. Pacjenci z pogorszeniem wyników badań czynności wątroby i (lub) przedmiotowymi lub podmiotowymi objawami ostrego przebiegu choroby powinni zostać niezwłocznie poddani ocenie klinicznej i być ściśle monitorowani. Jeśli lekarz zdecyduje się zastosować inny kortykosteroid niż prednizolon, należy wziąć pod uwagę podobne czynniki oraz zastosować podobne postępowanie odnośnie zmniejszania dawki po 30 dniach. Szczególne grupy pacjentów. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności onasemnogenu abeparwowek u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i zastosowanie leczenia onasemnogenem abeparwowek u tych pacjentów należy rozważyć z zachowaniem ostrożności. Nie należy rozważać dostosowania dawkowania. Pacjenci z AlAT, AspAT lub stężeniem bilirubiny całkowitej (z wyjątkiem sytuacji, gdy odchylenia te są spowodowane żółtaczką noworodków) >2 x GGN lub dodatnim wynikiem badań serologicznych w kierunku zapalenia wątroby typu B lub zapalenia wątroby typu C nie byli oceniani w badaniach klinicznych z onasemnogenem abeparwowek. Leczenie onasemnogenem abeparwowek należy ostrożnie rozważyć u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie należy rozważać dostosowania dawkowania. Nie należy rozważać dostosowania dawkowania u pacjentów z bialleliczną mutacją genu SMN1 i tylko jedną kopią genu SMN2. Nie należy rozważać dostosowania dawkowania u pacjentów z wyjściową wartością mian przeciwciał przeciw AAV9 większą niż 1:50. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności onasemnogenu abeparwowek u wcześniaków przed osiągnięciem wieku zgodnego z planowanym terminem porodu. Podanie onasemnogenu abeparwowek należy rozważyć z zachowaniem ostrożności, ponieważ jednoczesne leczenie kortykosteroidami może negatywnie wpłynąć na rozwój neurologiczny. Doświadczenie ze stosowania leku u pacjentów w wieku 2 lat lub powyżej lub o mc. powyżej 13,5 kg jest ograniczone. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności onasemnogenu abeparwowek u tych pacjentów. Nie należy rozważać dostosowania dawkowania. Sposób podania. Lek podaje się w postaci pojedynczej dawki we wlewie dożylnym. Lek należy podawać przez pompę infuzyjną w postaci pojedynczego i powolnego wlewu dożylnego trwającego ok. 60 min. Nie podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym ani bolusie. Zaleca się wprowadzenie drugiego ("rezerwowego") cewnika w razie niedrożności pierwszego cewnika. Po zakończeniu wlewu linię infuzyjną należy przepłukać 0,9% roztworem NaCl do wstrzykiwań. Lek zawiera organizm modyfikowany genetycznie. Z tego względu osoby z fachowego personelu medycznego powinny stosować odpowiednie środki ostrożności (zakładanie rękawiczek ochronnych, okularów ochronnych, fartuchów laboratoryjnych i rękawów) podczas przygotowywania lub podawania leku. |
