| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Leczenie objawowe przewlekłej, stabilnej dławicy piersiowej. Iwabradyna jest wskazana w leczeniu objawowym przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej u osób dorosłych z chorobą niedokrwienną serca, z prawidłowym rytmem zatokowym oraz z częstością akcji serca ≥70 skurczów/min. Iwabradyna jest wskazana: u osób dorosłych z nietolerancją lub z przeciwwskazaniem do stosowania β-adrenolityków lub w skojarzeniu z β-adrenolitykami u pacjentów, u których nie uzyskano wystarczającej kontroli podczas stosowania optymalnej dawki β-adrenolityku. Leczenie przewlekłej niewydolności serca. Iwabradyna jest wskazana w leczeniu przewlekłej niewydolności serca klasy II do IV wg klasyfikacji NYHA, z zaburzeniami czynności skurczowej, u pacjentów z rytmem zatokowym, u których częstość akcji serca wynosi ≥75 skurczów/min, w skojarzeniu z leczeniem standardowym, w tym z β-adrenolitykiem lub jeśli leczenie β-adrenolitykiem jest przeciwwskazane albo nie jest tolerowane. |
| Dawkowanie |
Doustnie. Leczenie objawowe przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej. Zaleca się, aby decyzja o rozpoczęciu leczenia lub dostosowaniu dawkowania została podjęta po dokonaniu serii pomiarów częstości akcji serca, badania EKG lub 24-godzinnego monitorowania w warunkach ambulatoryjnych. Dawka początkowa iwabradyny nie powinna przekraczać 5 mg 2 razy na dobę u pacjentów w wieku poniżej 75 lat. Po 3-4 tyg. leczenia, jeśli u pacjenta wciąż występują objawy, jeśli dawka początkowa jest dobrze tolerowana i gdy częstość akcji serca w spoczynku pozostaje >60 uderzeń/min, dawka może być zwiększona do kolejnej większej dawki u pacjentów otrzymujących 2,5 mg 2 razy na dobę lub 5 mg 2 razy na dobę. Dawka podtrzymująca nie powinna przekraczać 7,5 mg 2 razy na dobę. Jeśli w ciągu 3 mies. po rozpoczęciu leczenia nie ma poprawy odnośnie objawów dławicy piersiowej, terapię iwabradyną należy przerwać. Dodatkowo, należy rozważyć przerwanie leczenia, jeśli reakcja odnośnie objawów jest tylko ograniczona oraz kiedy nie ma klinicznie istotnego zmniejszenia częstości akcji serca w spoczynku w ciągu 3 mies. Jeżeli w czasie leczenia zmniejsza się częstość akcji serca w spoczynku <50 uderzeń/min lub pacjent odczuwa objawy związane z bradykardią, takie jak: zawroty głowy, uczucie zmęczenia lub niedociśnienie, dawkę należy stopniowo zmniejszyć do najmniejszej dawki 2,5 mg 2 razy na dobę (2 razy na dobę po pół tabl. 5 mg). Po zmniejszeniu dawki należy monitorować częstość akcji serca. Leczenie należy przerwać, jeżeli częstość akcji serca utrzymuje się <50 uderzeń/min lub jeśli pomimo zmniejszenia dawki utrzymują się objawy bradykardii. Leczenie przewlekłej niewydolność serca. Leczenie należy rozpoczynać tylko u pacjenta ze stabilną niewydolnością serca. Zaleca się, aby lekarz prowadzący terapię był doświadczony w leczeniu przewlekłej niewydolności serca. Zazwyczaj zalecana dawka początkowa wynosi 5 mg 2 razy na dobę. Po 2 tyg. leczenia dawka może być zwiększona do 7,5 mg 2 razy na dobę, jeśli częstość akcji serca w spoczynku utrzymuje się >60 uderzeń/min lub zmniejszona do 2,5 mg 2 razy na dobę (pół tabl. o mocy 5 mg 2 razy na dobę), jeśli częstość akcji serca w spoczynku utrzymuje się <50 uderzeń/min, lub w przypadku wystąpienia objawów związanych z bradykardią, takich jak zawroty głowy, zmęczenie lub niedociśnienie. Jeśli częstość akcji serca wynosi od 50 do 60 uderzeń/min, należy utrzymać dawkę 5 mg 2 razy na dobę. Jeśli podczas leczenia częstość akcji serca w spoczynku zmniejszy się trwale do <50 uderzeń/min lub u pacjenta występują objawy związane z bradykardią, u pacjentów otrzymujących 7,5 mg 2 razy na dobę lub 5 mg 2 razy na dobę, dawkę należy zmniejszyć. Jeśli częstość akcji serca w spoczynku zwiększy się trwale do >60 uderzeń/min, u pacjentów otrzymujących 2,5 mg 2 razy na dobę lub 5 mg 2 razy na dobę, dawkę można zwiększyć. Leczenie musi być przerwane, jeśli częstość akcji serca pozostaje <50 uderzeń/min lub utrzymują się objawy bradykardii. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów ≥75 lat należy rozważyć zastosowanie mniejszej dawki początkowej - 2,5 mg 2 razy na dobę; dawkę można zwiększać w razie potrzeby. Nie jest wymagana zmiana dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek i CCr >15 ml/min. U pacjentów z CCr <15 ml/min iwabradynę należy stosować ze szczególną ostrożnością (brak danych). Nie jest wymagana zmiana dawki u pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności wątroby. Należy zachować ostrożność podczas stosowania iwabradyny u pacjentów z umiarkowanie nasilonym zaburzeniem czynności wątroby. Iwabradyna jest przeciwwskazana do stosowania u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania iwabradyny w leczeniu przewlekłej niewydolności serca u dzieci <18 lat. Sposób podawania. Tabletki należy przyjmować 2 razy na dobę, tj. 1 tabl. rano i wieczorem, podczas posiłków. Tabl. 5 mg można podzielić na równe dawki. |
