| Dawkowanie |
Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczynane przez lekarzy z doświadczeniem w podawaniu terapii przeciwnowotworowych. Przed rozpoczęciem leczenia należy potwierdzić obecność fuzji genu NTRK w próbce guza zwalidowanym testem. Dorośli. Zalecana dawka to 100 mg 2 razy na dobę, do progresji choroby lub do czasu wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności. Dzieci i młodzież. Zalecana dawka to 100 mg/m2 pc. 2 razy na dobę, maksymalnie 100 mg na dawkę, do progresji choroby lub do czasu wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności. Pominięta dawka. W przypadku pominięcia dawki pacjent nie powinien przyjmować dwóch dawek o tej samej porze w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Pacjenci powinni przyjąć następną dawkę o następnej zaplanowanej porze. Jeśli pacjent zwymiotuje po przyjęciu dawki, nie powinien przyjmować dodatkowej dawki w celu uzupełnienia zwymiotowanej dawki. Modyfikacja dawki. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych stopnia 2 kontynuowanie dawkowania może być właściwe, ale zalecane jest ścisłe monitorowanie, aby nie doszło do pogorszenia toksyczności. W przypadku wszelkich działań niepożądanych stopnia 3 lub 4 niezwiązanych z nieprawidłowymi wynikami badań czynności wątroby: wstrzymać podawanie larotrektynibu do czasu ustąpienia działania niepożądanego lub poprawy do wartości początkowej lub stopnia 1; jeśli działanie niepożądane ustąpi w ciągu 4 tyg., wznowić podawanie larotrektynibu z jednoczesną modyfikacją dawki; przerwać na stałe podawanie leku, jeśli działanie niepożądane nie ustąpi w ciągu 4 tyg. Zalecane modyfikacje dawki w przypadku działań niepożądanych. Dorośli oraz dzieci i młodzież o pc.co najmniej 1,0 m2: pierwsza modyfikacja dawki - 75 mg 2 razy na dobę; druga modyfikacja dawki - 50 mg 2 razy na dobę; trzecia modyfikacja dawki - 100 mg raz na dobę. Dzieci i młodzież o pc. mniejszej niż 1,0 m2: pierwsza modyfikacja dawki - 75 mg/m2 2 razy na dobę; druga modyfikacja dawki - 50 mg/m2 2 razy na dobę; trzecia modyfikacja dawki - 25 mg/m2 2 razy na dobę. Dzieci i młodzież przyjmujący dawkę 25 mg/m2 2 razy na dobę powinni pozostać przy tej dawce nawet jeśli w trakcie leczenia pc. przekroczy 1,0 m2. W przypadku trzeciej modyfikacji dawki maksymalna dawka powinna wynosić 25 mg/m2 2 razy na dobę. Podawanie larotrektynibu należy przerwać na stałe u pacjentów, którzy nie tolerują leku po trzech modyfikacjach dawki. Zalecane modyfikacje dawki i postępowanie z lekiem w przypadku wystąpienia nieprawidłowych wyników badań czynności wątroby. Zwiększenie aktywności AlAT i (lub) AspAT stopnia 2 (>3x GGN i ≤5x GGN): często wykonywać seryjnie badania laboratoryjne po zaobserwowaniu toksyczności stopnia 2 do czasu jej ustąpienia w celu ustalenia, czy wymagane jest przerwanie podawania lub zmniejszenie dawki. Zwiększenie aktywności AlAT i (lub) AspAT stopnia 3 (>5x GGN i ≤20x GGN) lub zwiększenie aktywności AlAT i (lub) AspAT stopnia 4 (>20x GGN) ze stężeniem bilirubiny <2x GGN: wstrzymać leczenie do czasu ustąpienia działania niepożądanego lub poprawy do wartości początkowej; często kontrolować czynność wątroby do czasu ustąpienia działania niepożądanego lub powrotu do wartości początkowych; przerwać leczenie na stałe, jeśli działanie niepożądane nie ustąpi; jeśli działania niepożądane ustąpią, wznowić podawanie leku z jednoczesną modyfikacją dawki; leczenie należy wznowić tylko u pacjentów, u których korzyści przewyższają ryzyko; przerwać leczenie na stałe, jeśli po wznowieniu leczenia wystąpi zwiększenie aktywności AlAT i (lub) AspAT stopnia 4. Aktywność AlAT i (lub) AspAT ≥3x GGN ze stężeniem bilirubiny ≥2x GGN: wstrzymać leczenie i często kontrolować czynność wątroby do czasu ustąpienia działania niepożądanego lub powrotu do wartości początkowych; rozważyć przerwanie leczenia na stałe; leczenie należy wznowić tylko u pacjentów, u których korzyści przewyższają ryzyko; w przypadku wznowienia leczenia należy rozpocząć od kolejnej niższej dawki; po ponownym rozpoczęciu leczenia często kontrolować czynność wątroby; przerwać leczenie na stałe, jeśli działanie niepożądane powróci po wznowieniu leczenia. Szczególne grupy pacjentów. Dostosowanie dawki nie jest zalecane u pacjentów w podeszłym wieku. Zmniejszyć dawkę początkową leku o 50% u pacjentów z umiarkowanymi (stopień B wg klasyfikacji Child-Pugh) i ciężkimi (stopień C wg klasyfikacji Child-Pugh) zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (stopień A wg klasyfikacji Child-Pugh) dostosowanie dawki nie jest zalecane. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dostosowanie dawki nie jest konieczne. Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego podawania silnego inhibitora CYP3A4, należy zmniejszyć dawkę larotrektynibu o 50%. Po upływie 3 do 5 okresów półtrwania od przerwania stosowania inhibitora należy ponownie rozpocząć stosowanie larotrektynibu w dawce przyjmowanej przed rozpoczęciem stosowania inhibitora CYP3A4. Sposób podania. Preparat jest dostępny w postaci kapsułki lub roztworu doustnego z równoważną dostępnością biologiczną po podaniu doustnym i można je stosować zamiennie. Lek można podawać z posiłkiem lub bez posiłku, ale nie należy przyjmować z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym. Należy zalecić pacjentowi, aby połykał kapsułkę w całości i popijał dużą ilością wody. Ze względu na gorzki smak kapsułki nie należy jej otwierać, żuć ani rozgniatać. Roztwór doustny należy podawać doustnie przy użyciu 1 ml lub 5 ml strzykawki doustnej lub dojelitowo przez sondę nosowo-żołądkową. W przypadku dawek poniżej 1 ml należy stosować strzykawkę doustną o pojemności 1 ml. Obliczoną objętość dawki należy zaokrąglić do najbliższego 0,1 ml. W przypadku dawek 1 ml i większych należy stosować strzykawkę doustną o pojemności 5 ml. Objętość dawki należy obliczyć z dokładnością do 0,2 ml. Jeśli rozrwór jest podawany przez sondę nosowo-żołądkową, nie mieszać go z preparatami do żywienia. Zmieszanie mogłoby spowodować zablokowanie sondy. |
