| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
W monoterapii w leczeniu dorosłych pacjentów z makroglobulinemią Waldenstroma, którzy wcześniej stosowali co najmniej jedną metodę leczenia, albo w leczeniu pierwszego rzutu u pacjentów, którzy nie kwalifikują się do stosowania chemioimmunoterapii. W monoterapii w leczeniu dorosłych pacjentów z chłoniakiem strefy brzeżnej (MZL), którzy wcześniej stosowali co najmniej jedną terapię z zastosowaniem przeciwciał anty-CD20. W monoterapii w leczeniu dorosłych pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową (CLL). W skojarzeniu z obinutuzumabem do stosowania w leczeniu dorosłych pacjentów z opornym na leczenie lub nawrotowym chłoniakiem grudkowym (FL), którzy otrzymali wcześniej co najmniej dwie terapie ogólnoustrojowe. |
| Dawkowanie |
Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarza posiadającego doświadczenie w stosowaniu leków przeciwnowotworowych. Zalecana całkowita dawka dobowa zanubrutynibu wynosi 320 mg. Dawkę dobową można przyjmować raz na dobę (4 kapsułki 80 mg) albo podzielić na 2 dawki po 160 g 2 razy na dobę (po 2 kapsułki 80 mg). Leczenie preparatem należy kontynuować do czasu wystąpienia progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Lek w skojarzeniu z obinutuzumabem. Zanubrutynib należy podać doustnie przed infuzją obinutuzumabu. Zalecana dawka to 1000 mg obinutuzumabu dożylnie w 1., 8. i 15. dniu cyklu 1. oraz w 1. dniu każdego 28-dniowego cyklu od cyklu 2. do cyklu 6. Wg uznania lekarza obinutuzumab może być podany w dawce 100 mg w 1.
dniu i 900 mg w 2. dniu cyklu 1. zamiast w dawce 1000 mg w 1. dniu cyklu 1. Można zalecić leczenie podtrzymujące obinutuzumabem (jedna infuzja co 2 mies. przez okres do 2 lat). Dodatkowe informacje dotyczące dawkowania, w tym premedykacji przed każdą infuzją, znajdują się w ChPL obinutuzumabu. Modyfikacja dawki w przypadku działań niepożądanych (modyfikacja dawki - dawka początkowa: 320 mg raz na dobę albo 160 mg 2 razy na dobę): toksyczność niehematologiczna stopnia ≥3; gorączka neutropeniczna stopnia 3.; trombocytopenia stopnia 3. z istotnym krwawieniem; neutropenia stopnia 4. (utrzymująca się >10 kolejnych dni); trombocytopenia stopnia 4. (utrzymująca się >10 kolejnych dni): po raz pierwszy: wstrzymać stosowanie zanubrutynibu; po ustąpieniu działań toksycznych do stopnia ≤1. albo poziomu występującego w punkcie początkowym: rozpocząć ponownie przyjmowanie 320 mg raz na dobę albo 160 mg 2 razy na dobę; po raz drugi: wstrzymać stosowanie zanubrutynibu; po ustąpieniu działań toksycznych do stopnia ≤1. albo poziomu występującego w punkcie początkowym: rozpocząć ponownie przyjmowanie 160 mg raz na dobę albo 80 mg 2 razy na dobę; po raz trzeci: wstrzymać stosowanie zanubrutynibu; po ustąpieniu działań toksycznych do stopnia ≤1. albo poziomu występującego w punkcie początkowym: rozpocząć ponownie przyjmowanie 80 mg raz na dobę; po raz czwarty: przerwać stosowanie zanubrutynibu. Bezobjawowej limfocytozy nie należy traktować jako działania niepożądanego, a pacjenci, u których ona wystąpi, powinni kontynuować przyjmowanie zanubrutynibu. Informacje na temat modyfikacji dawki obinutuzumabu w przypadku wystąpienia działań niepożądanych znajdują się w ChPL dla obinutuzumabu. Modyfikacja dawki w przypadku stosowania z inhibitorami lub induktorami CYP3A: inhibicja: silny inhibitor CYP3A (np. pozakonazol, worykonazol, ketokanazol, itrakonazol, klarytromycyna, indynawir, lopinawir, rytonawir, telaprewir) - zalecana dawka wynosi 80 mg raz na dobę; umiarkowany inhibitor CYP3A (np. erytromycyna, cyprofloksacyna, diltiazem, dronedaron, flukonazol, werapamil, aprepitant, imatynib, sok grejpfrutowy, gorzkie pomarańcze) - zalecana dawka wynosi 80 mg 2 razy na dobę; indukcja: silny induktor CYP3A (np. karbamazepina, fenytoina, ryfampicyna, ziele dziurawca zwyczajnego); umiarkowany induktor CYP3A (np. bozentan, efawirenz, etrawiryna, modafinil, nafcylina) - unikać jednoczesnego stosowania; rozważyć alternatywne leki o słabszym działaniu indukującym CYP3A. Pominięcie przyjęcia dawki. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W przypadku pominięcia dawki w zaplanowanym terminie. następną dawkę należy przyjąć zgodnie z normalnym schematem. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest konieczne specjalne dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat). Nie zaleca się modyfikacji dawki u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (CCr ≥30 ml/min, oszacowany według wzoru Cockcrofta-Gaulta). Dostępne są ograniczone dane dotyczące pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i schyłkową niewydolnością nerek (n=12). Pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min) albo dializowanych należy monitorować, czy nie występują u nich działania niepożądane. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu od łagodnego (stopień A wg klasyfikacji Childa-Pugha) do umiarkowanego (stopień B wg klasyfikacji Childa-Pugha) nie ma konieczności modyfikacji dawki. Pacjenci z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby byli leczeni w ramach badań klinicznych zanubrutynibu. Zalecana dawka zanubrutynibu dla pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stopień C wg klasyfikacji Childa-Pugha) wynosi 80 mg 2 razy na dobę, doustnie. Nie oceniano bezpieczeństwa stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Pacjentów tych należy uważnie monitorować pod kątem działań niepożądanych zanubrutynibu. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat. Sposób podania. Kapsułki twarde należy przyjmować w całości (nie należy ich otwierać, przełamywać ani rozgryzać), popijając wodą, z posiłkiem lub niezależnie od posiłków. |
