| Dawkowanie |
Doustnie. Leczenie roksadustatem powinien rozpocząć lekarz mający doświadczenie w leczeniu niedokrwistości. Przed rozpoczęciem leczenia i przed podjęciem decyzji o zwiększeniu dawki należy ocenić wszystkie inne przyczyny niedokrwistości. Objawy i następstwa niedokrwistości mogą różnić się w zależności od wieku, płci i ogólnego obciążenia chorobą. Konieczna jest ocena przebiegu klinicznego i stanu konkretnego pacjenta przez lekarza. Oprócz występowania objawów niedokrwistości w ocenie przebiegu klinicznego i stanu konkretnego pacjenta istotne mogą być kryteria, takie jak tempo spadku stężenia hemoglobiny (Hb), wcześniejsza odpowiedź na leczenie żelazem oraz ryzyko konieczności przetoczenia krwinek czerwonych (RBC). Odpowiednią dawkę roksadustatu należy przyjąć 3 razy w tyg., w nienastępujące po sobie dni. Dawkę należy ustalić indywidualnie tak, aby osiągnąć i utrzymać docelowe stężenie Hb w zakresie 10-12 g/dl zgodnie z opisem poniżej. Jeżeli nie osiągnięto istotnego klinicznie wzrostu stężenia Hb nie należy kontynuować leczenia roksadustatem dłużej niż 24 tyg. od rozpoczęcia terapii. Przed ponownym rozpoczęciem podawania leku należy poszukać alternatywnych przyczyn niewystarczającej odpowiedzi i przeprowadzić ich leczenie. Dawka początkowa rozpoczynająca leczenie. Przed rozpoczęciem leczenia należy upewnić się, że zapasy żelaza są odpowiednie. Pacjenci, którzy nie są obecnie leczeni czynnikiem stymulującym erytropoezę (ESA). Pacjenci o mc. mniejszej niż 100 kg: dawka początkowa wynosi 70 mg 3 razy na tydzień. Pacjenci o mc. 100 kg i więcej: dawka początkowa wynosi 100 mg 3 razy na tydzień. Pacjenci dotychczas otrzymujący ESA. Pacjentom, którzy są obecnie leczeni ESA, można zamienić ESA na roksadustat, jednakże zmianę leczenia u stabilnych pacjentów dializowanych otrzymujących ESA należy rozważać jedynie, gdy występuje ważny powód kliniczny. Nie badano zmiany leczenia u pacjentów niedializowanych, którzy są stabilni przyjmując ESA. Decyzja o leczeniu tych pacjentów roksadustatem powinna opierać się na rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka u danego pacjenta. Zalecana dawka początkowa roksadustatu zależy od średniej przepisanej dawki ESA w ciągu 4 tyg. przed zmianą. Pierwsza dawka roksadustatu powinna zastąpić kolejną zaplanowaną dawkę stosowanego obecnie ESA. Początkowe dawki roksadustatu, jakie powinny być przyjmowane 3 razy na tydzień w przypadku pacjentów dotychczas otrzymujący ESA. Dożylna lub podskórna dawka darbepoetyny alfa: mniej niż 25 µg/tydz; dożylna lub podskórna dawka darbepoetyny alfa: mniej niż 5000 j.m./tydz.; dożylna lub podskórna dawka glikolu metoksypolietylenowego epoetyny beta: mniej niż 80 µg/miesiąc - początkowa dawka roksadustatu 70 mg 3 razy/tydz. Dożylna lub podskórna dawka darbepoetyny alfa: od 25 do mniej niż 40 µg/tydz; dożylna lub podskórna dawka darbepoetyny alfa: od 5000 do 8000 j.m./tydz.; dożylna lub podskórna dawka glikolu metoksypolietylenowego epoetyny beta: od 80 do 120 µg/miesiąc - początkowa dawka roksadustatu 100 mg 3 razy/tydz. Dożylna lub podskórna dawka darbepoetyny alfa: od 40 do 80 µg/tydz; dożylna lub podskórna dawka darbepoetyny alfa: od 8000 do 16000 j.m./tydz.; dożylna lub podskórna dawka glikolu metoksypolietylenowego epoetyny beta: od ponad 120 do 200 µg/miesiąc - początkowa dawka roksadustatu 150 mg 3 razy/tydz. Dożylna lub podskórna dawka darbepoetyny alfa: ponad 80 µg/tydz; dożylna lub podskórna dawka darbepoetyny alfa: ponad 16000 j.m./tydz.; dożylna lub podskórna dawka glikolu metoksypolietylenowego epoetyny beta: ponad 200 µg/miesiąc - początkowa dawka roksadustatu 200 mg 3 razy/tydz. Dostosowanie dawki i monitorowanie Hb. Zakresy indywidualnie ustalonej dawki podtrzymującej wahają się od 20 mg do 400 mg 3 razy na tydz. Stężenia Hb powinny być monitorowane co 2 tyg., aż do osiągnięcia i ustabilizowania pożądanego stężenia Hb od 10 do 12 g/dl, a następnie co 4 tyg. lub na podstawie oceny stanu klinicznego. Dawkę roksadustatu można dostosowywać stopniowo, zwiększając lub zmniejszając ją w stosunku do dawki początkowej 4 tyg. po rozpoczęciu leczenia a następnie co 4 tyg. Jednak, jeżeli stężenie Hb zwiększy się o ponad 2 g/dl należy niezwłocznie zmniejszyć dawkę o jeden stopień. Podczas dostosowywania dawki roksadustatu należy wziąć pod uwagę obecne stężenie Hb i wartość różnicy stężenia Hb w ciągu ostatnich 4 tyg. oraz przestrzegać etapów dostosowywania dawki wg algorytmu dostosowywania dawki opisanego poniżej. Stopniowe zwiększanie lub zmniejszanie dawki powinno być zgodne z następującą kolejnością wynikającą z dostępnych dawek: 20 mg - 40 mg - 50 mg - 70 mg - 100 mg - 150 mg - 200 mg - 250 mg - 300 mg - 400 mg (tylko w przypadku pacjentów z PChN poddawanych dializom). Zasady dostosowywania dawki. Różnica stężenia Hb w ciągu poprzednich 4 tyg. (czyli obecna wartość stężenia Hb odjąć poprzednia wartość stężenia Hb uzyskana 4 tyg. temu) - różnica jest wartością większą niż +1,0 g/dl: obecne stężenie Hb poniżej 10,5 g/dl - brak zmiany dawki; obecne stężenie Hb poniżej od 10,5 do 11,9 g/dl - zmniejszyć dawkę o jeden stopień; obecne stężenie Hb poniżej od 12,0 do 12,9 g/dl - zmniejszyć dawkę o jeden stopień; obecne stężenie Hb 13 g/dl lub więcej - wstrzymać dawkowanie, monitorować stężenie Hb i wznowić dawkowanie, gdy stężenie Hb będzie mniejsze niż 12,0 g/dl po dawce zmniejszonej o dwa stopnie. Różnica stężenia Hb w ciągu poprzednich 4 tyg. (czyli obecna wartość stężenia Hb odjąć poprzednia wartość stężenia Hb uzyskana 4 tyg. temu) - różnica wynosi od -1,0 do +1,0 g/dl: obecne stężenie Hb poniżej 10,5 g/dl - zwiększyć dawkę o jeden stopień; obecne stężenie Hb poniżej od 10,5 do 11,9 g/dl - brak zmiany dawki; obecne stężenie Hb poniżej od 12,0 do 12,9 g/dl - zmniejszyć dawkę o jeden stopień; obecne stężenie Hb 13 g/dl lub więcej - wstrzymać dawkowanie, monitorować stężenie Hb i wznowić dawkowanie, gdy stężenie Hb będzie mniejsze niż 12,0 g/dl po dawce zmniejszonej o dwa stopnie. Różnica stężenia Hb w ciągu poprzednich 4 tyg. (czyli obecna wartość stężenia Hb odjąć poprzednia wartość stężenia Hb uzyskana 4 tyg. temu) - różnica jest wartością mniejszą niż -1,0 g/dl: obecne stężenie Hb poniżej 10,5 g/dl - zwiększyć dawkę o jeden stopień; obecne stężenie Hb poniżej od 10,5 do 11,9 g/dl - zwiększyć dawkę o jeden stopień; obecne stężenie Hb poniżej od 12,0 do 12,9 g/dl - bark zmiany dawki; obecne stężenie Hb 13 g/dl lub więcej - wstrzymać dawkowanie, monitorować stężenie Hb i wznowić dawkowanie, gdy stężenie Hb będzie mniejsze niż 12,0 g/dl po dawce zmniejszonej o dwa stopnie. Dawka roksadustatu nie powinna być dostosowywana częściej niż raz na 4 tyg. Jednak, jeżeli stężenie Hb zwiększy się o ponad 2 g/dl w dowolnym momencie 4-tygodniowego okresu, należy niezwłocznie zmniejszyć dawkę o jeden stopień. Jeżeli wymagane jest dalsze zmniejszenie dawki u pacjenta już przyjmującego najniższą dawkę (20 mg 3 razy/tydz.) nie należy zmniejszać dawki 20 mg poprzez przełamanie tabletki, ale należy zmniejszyć częstość podawania dawki do 2 razy na tydzień. Jeżeli konieczne jest dalsze zmniejszenie dawki, można dodatkowo zmniejszyć częstość dawkowania do jednego razu na tydzień. Po ustabilizowaniu docelowych stężeń Hb do wartości od 10 do 12 g/dl stężenia Hb należy nadal regularnie monitorować i przestrzegać zasad dostosowywania dawki opisanych powyżej. Pacjenci rozpoczynający dializowanie podczas leczenia roksadustatem. Nie jest wymagane szczególne dostosowanie dawki w przypadku pacjentów z PChN, którzy rozpoczynają dializowanie w trakcie leczenia roksadustatem. Należy przestrzegać zasad dostosowywania dawki opisanych powyżej. Jednoczesne stosowanie roksadustatu z induktorami lub inhibitorami. Po rozpoczęciu lub odstawieniu jednoczesnego leczenia silnymi inhibitorami (np. gemfibrozyl) lub induktorami (np. ryfampicyna) CYP2C8 lub inhibitorami (np. probenecyd) UGT1A9 należy rutynowo monitorować stężenia Hb i przestrzegać zasad dostosowywania dawki opisanych powyżej. Maksymalna zalecana dawka. Pacjenci niedializowani nie powinni stosować dawki większej niż 3 mg/kg mc. lub 300 mg 3 razy na tydz., zależnie od tego, która wartość jest mniejsza. Pacjenci dializowani nie powinni stosować dawki roksadustatu większej niż 3 mg/kg mc. lub 400 mg 3 razy na tydz., zależnie od tego, która wartość jest mniejsza. Pominięta dawka. W przypadku pominięcia dawki i gdy pozostał ponad 1 dzień do przyjęcia kolejnej zaplanowanej dawki, pominiętą dawkę należy przyjąć jak najszybciej. Jeżeli do przyjęcia kolejnej zaplanowanej dawki pozostał jeden dzień lub mniej, pominiętą dawkę należy pominąć, a następną dawkę przyjąć kolejnego zaplanowanego dnia. W każdej z powyższych sytuacji należy następnie wznowić regularny schemat dawkowania. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest wymagane dostosowanie dawki początkowej u pacjentów w podeszłym wieku. Nie jest wymagane dostosowanie dawki początkowej u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A wg skali Child-Pugh). Należy zachować ostrożność przepisując roksadustat pacjentom z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Rozpoczynając leczenie u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B wg skali Child-Pugh) należy zmniejszyć dawkę początkową o połowę lub do dawki najbliższej połowie dawki początkowej. Lek nie jest zalecany do stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg skali Child-Pugh), ponieważ w tej grupie pacjentów nie oceniono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Sposób podania. Tabletki należy przyjmować z posiłkiem lub bez. Tabletki należy połykać w całości i nie należy ich żuć, łamać, ani kruszyć ze względu na brak danych klinicznych dotyczących takiego sposobu przyjmowania tabletek oraz w celu ochrony wrażliwego na światło rdzenia tabletki przed fotodegradacją. Tabletki należy przyjmować co najmniej 1 h po podaniu środków wiążących fosforany (z wyjątkiem lantanu) lub innych leków zawierających kationy wielowartościowe takie jak wapń, żelazo, magnez lub glin. |
