| Dawkowanie |
Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczynane pod nadzorem lekarzy mających doświadczenie w stosowaniu leków przeciwnowotworowych. Przed podaniem leku u pacjentów należy potwierdzić mutację IDH1 R132 za pomocą odpowiedniego testu diagnostycznego. Ostra białaczka szpikowa. Zalecana dawka to 500 mg raz na dobę. Leczenie iwosydenibem należy rozpocząć w 1. cyklu 1. dnia w skojarzeniu z azacytydyną w dawce 75 mg/m2 pc., podawanej dożylnie lub podskórnie, raz na dobę od 1. do 7. dnia każdego 28-dniowego cyklu. W 1. cyklu leczenia azacytydyną należy podać 100% dawki. Zaleca się, aby pacjenci byli leczeni przez co najmniej 6 cykli. Informacje dotyczące dawkowania i sposobu podawania azacytydyny znajdują się w pełnej informacji o azacytydynie. Leczenie należy kontynuować do czasu wystąpienia progresji choroby lub do momentu, gdy pacjent nie będzie dłużej tolerował leczenia. Rak dróg żółciowych. Zalecana dawka to 500 mg raz na dobę. Leczenie należy kontynuować do czasu wystąpienia progresji choroby lub do momentu, gdy pacjent nie będzie dłużej tolerował leczenia. Pominięcie lub opóźnienie przyjęcia dawek leku. Jeśli dawka była pominięta lub nie została przyjęta o zwykłej porze, tabletki należy przyjąć tak szybko jak to jest możliwe, w ciągu 12 h od pory przypadającej na przyjęcie pominiętej dawki. Nie należy przyjmować dwóch dawek w ciągu 12 h. Tabletki należy przyjąć o zwykłej porze następnego dnia. Jeśli pacjent zwymiotował dawkę leku, nie powinien przyjmować kolejnych tabletek. Tabletki powinny być przyjęte o zwykłej porze następnego dnia. Środki ostrożności, które należy podjąć przed podaniem iwosydenibu i monitorowanie. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać EKG. Przed rozpoczęciem leczenia odstęp QTc powinien być krótszy niż 450 ms, a w przypadku nieprawidłowego odstępu QT, praktykujący lekarze powinni dokonać ponownej dokładnej oceny stosunku korzyści do ryzyka dotyczącego rozpoczęcia leczenia iwosydenibem. W przypadku wydłużonego odstępu QTc wynoszącego 480-500 ms, leczenie iwosydenibem powinno być rozpoczynane jedynie w wyjątkowych sytuacjach i powinno podlegać ścisłemu monitorowaniu. Przed rozpoczęciem leczenia, co najmniej raz w tyg. podczas pierwszych 3 tyg. terapii, a następnie co miesiąc, jeśli odstęp QTc pozostaje ≤480 ms, należy wykonać EKG. Należy niezwłocznie leczyć nieprawidłowości odstępu QTc. W przypadku sugestywnych objawów należy wykonać badanie EKG, jeśli jest to klinicznie wskazane. Jednoczesne stosowanie leków, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QTc lub są umiarkowanymi albo silnymi inhibitorami CYP3A4, może zwiększyć ryzyko wydłużenia odstępu QTc i należy ich unikać, gdy to możliwe, podczas leczenia iwosydenibem. Jeśli zastosowanie odpowiedniego leku alternatywnego nie jest możliwe, pacjentów należy leczyć ostrożnie i ściśle monitorować w celu wykrycia wydłużenia odstępu QTc. Przed jednoczesnym zastosowaniem leków, raz w tyg. przez co najmniej 3 tyg. terapii i następnie wtedy, gdy jest to klinicznie wskazane, należy wykonywać badanie EKG. Przed rozpoczęciem stosowania iwosydenibu, co najmniej raz w tyg. przez 1. miesiąc leczenia, raz na 2 tyg. przez 2. miesiąc leczenia oraz podczas każdej wizyty lekarskiej w okresie trwania terapii, gdy jest to klinicznie wskazane, należy wykonać pełną morfologię krwi i badania biochemiczne krwi. Modyfikowanie dawki podczas jednoczesnego stosowania umiarkowanych lub silnych inhibitorów CYP3A4. Jeśli nie można uniknąć stosowania umiarkowanych lub silnych inhibitorów CYP3A4, zalecaną dawkę iwosydenibu należy zmniejszyć do 250 mg raz na dobę. Jeśli stosowanie umiarkowanych lub silnych inhibitorów CYP3A4 zostanie przerwane, należy zwiększyć dawkę iwosydenibu do 500 mg po co najmniej 5 okresach półtrwania inhibitora CYP3A4. Modyfikowanie dawki oraz zalecenia dotyczące postępowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. Zespół różnicowania. Jeśli podejrzewa się wystąpienie zespołu różnicowania, należy podać ogólnie działające kortykosteroidy przez co najmniej 3 dni i zmniejszać ich dawkę tylko po ustąpieniu objawów. Przedwczesne odstawienie kortykosteroidów może spowodować nawrót objawów. Należy rozpocząć monitorowanie hemodynamiczne aż do ustąpienia objawów i przez co najmniej 3 dni. Należy przerwać stosowanie leku, jeśli objawy przedmiotowe i podmiotowe utrzymują się przez dłużej niż 48 h po rozpoczęciu podawania ogólnie działających kortykosteroidów. Należy wznowić leczenie za pomocą 500 mg iwosydenibu raz na dobę, gdy objawy przedmiotowe i podmiotowe są umiarkowane lub łagodne oraz po poprawie stanu klinicznego. Leukocytoza (liczba krwinek białych >25 x 109/l lub bezwzględne zwiększenie całkowitej liczby krwinek białych >15 x 109/l w stosunku do wartości początkowej). Należy rozpocząć leczenie hydroksykarbamidem zgodnie ze standardami opieki medycznej oraz wykonać leukaferezę, jeśli jest klinicznie wskazana. Należy zmniejszyć dawkę hydroksykarbamidu tylko wówczas, gdy poprawi się liczba krwinek białych lub ustąpi leukocytoza. Przedwczesne przerwanie stosowania hydroksykarbamidu może spowodować nawrót. Należy przerwać stosowanie iwosydenibu, jeśli po rozpoczęciu podawania hydroksykarbamidu nie ustąpi leukocytoza. Należy wznowić leczenie za pomocą 500 mg iwosydenibu raz na dobę, kiedy ustąpi leukocytoza. Wydłużenie odstępu QTc >480 do 500 ms (stopień 2.). Należy monitorować stężenia elektrolitów oraz uzupełniać niedobory, jeśli jest to klinicznie wskazane. Należy zweryfikować i dostosować dawki jednocześnie stosowanych leków o znanym działaniu wydłużającym odstęp QTc. Należy przerwać stosowanie iwosydenibu aż do momentu, gdy odstęp QTc powróci do wartości ≤480 ms. Należy wznowić leczenie za pomocą 500 mg iwosydenibu raz na dobę, gdy odstęp QTc powróci do wartości ≤480 ms. Należy monitorować czynność serca (EKG) co najmniej raz w tyg. przez 3 tyg. oraz gdy jest to klinicznie wskazane, gdy odstęp QTc powróci do wartości ≤480 ms. Wydłużenie odstępu QTc >500 ms (stopień 3.). Należy monitorować stężenia elektrolitów oraz uzupełniać niedobory, jeśli jest to klinicznie wskazane. Należy zweryfikować i dostosować dawki jednocześnie stosowanych leków o znanym działaniu wydłużającym odstęp QTc. Należy przerwać stosowanie iwosydenibu oraz monitorować czynność serca (EKG) co 24 h aż do momentu, gdy odstęp QTc powróci do wartości w zakresie 30 ms od wartości początkowej lub do wartości ≤480 ms. W przypadku wydłużenia odstępu QTc >550 ms, oprócz zaplanowanego już przerwania podawania iwosydenibu, należy rozważyć objęcie pacjenta ciągłym monitorowaniem elektrokardiograficznym do czasu powrotu QTc do wartości <500 ms. Należy wznowić leczenie za pomocą 250 mg iwosydenibu raz na dobę, gdy odstęp QTc powróci do wartości w zakresie 30 ms od wartości początkowej lub do wartości ≤480 ms. Należy monitorować czynność serca (EKG) co najmniej raz w tyg. przez 3 tyg. oraz gdy jest to klinicznie wskazane, gdy odstęp QTc powróci do wartości w zakresie 30 ms od wartości początkowej lub do wartości ≤480 ms. W przypadku stwierdzenia innej etiologii wydłużenia odstępu QTc, dawkę można zwiększyć do 500 mg iwosydenibu raz na dobę. Wydłużenie odstępu QTc z objawami przedmiotowymi i podmiotowymi zagrażającej życiu arytmii komorowej (stopień 4.). Należy trwale zaprzestać leczenia. Inne działania niepożądane 3. lub wyższego stopnia. Należy przerwać stosowanie iwosydenibu aż do momentu, gdy objawy toksyczności ustąpią do stopnia 1. lub niższego, lub do poziomu początkowego, następnie należy powrócić do dawki 500 mg na dobę (stopień 3. toksyczności) lub do dawki 250 mg na dobę (stopień 4. toksyczności). Jeśli powrócą objawy toksyczności stopnia 3. (drugi raz), należy zmniejszyć dawkę iwosydenibu do 250 mg na dobę aż do ustąpienia objawów toksyczności, następnie należy wznowić stosowanie dawki 500 mg na dobę. Jeśli powrócą objawy toksyczności stopnia 3. (trzeci raz) lub stopnia 4., należy przerwać stosowanie iwosydenibu. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat), nie jest wymagane dostosowanie dawki. Brak danych dotyczących pacjentów w wieku 85 lat lub starszych. U pacjentów z łagodnymi (eGFR ≥60 do <90 ml/min/1,73 m2 pc.) lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (eGFR ≥30 do <60 ml/min/1,73 m2 pc.), nie jest wymagane dostosowanie dawki. Nie ustalono zalecanej dawki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (eGFR <30 ml/min/1,73 m2 pc.). Lek należy ostrożnie stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, tę populację pacjentów należy dokładnie monitorować. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A w skali Childa-Pugha) nie jest wymagane dostosowanie dawki. Nie ustalono zalecanej dawki u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasy B oraz C w skali Childa-Pugha). U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lek należy stosować ostrożnie, tę populację pacjentów należy dokładnie monitorować. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Sposób podania. Tabletki należy przyjmować raz na dobę o tej samej porze każdego dnia. Pacjenci nie powinni nic jeść przez 2 h przed przyjęciem i przez 1 h po przyjęciu tabletek. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Należy doradzić pacjentom, aby unikali spożywania grejpfrutów i soku grejpfrutowego podczas leczenia. Należy także doradzić pacjentom, aby nie połykali osuszającego żelu krzemionkowego znajdującego się w butelce z tabletkami. |
