| Dawkowanie |
Doustnie. Nadciśnienie tętnicze. Dorośli. Lizynopryl może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z lekami przeciwnadciśnieniowymi z innych grup. Dawka początkowa wynosi 10 mg. U pacjentów z wysoką aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron (w szczególności z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym, niedoborem soli i (lub) zmniejszeniem objętości wewnątrznaczyniowej, niewyrównaną niewydolnością serca lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym) może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego po podaniu dawki początkowej. U tych pacjentów zalecana jest dawka początkowa 2,5 do 5 mg, a leczenie należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarską. W przypadku zaburzeń czynności nerek wymagana jest mniejsza dawka początkowa. Dawka podtrzymująca: zazwyczaj stosowana skuteczna dawka podtrzymująca wynosi 20 mg, podawana 1 raz na dobę. Na ogół, jeśli pożądany skutek nie został osiągnięty poprzez podawanie określonej dawki w okresie 2 do 4 tyg., dawkę można wówczas zwiększyć. Maksymalna dawka stosowana w długotrwałych, kontrolowanych badaniach klinicznych to 80 mg na dobę. Pacjenci otrzymujący leki moczopędne. Po rozpoczęciu leczenia lizynoprylem może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze. Jest to bardziej prawdopodobne u pacjentów leczonych lekami moczopędnymi. Dlatego też należy zachować ostrożność, ponieważ u tych pacjentów może występować zmniejszona objętość wewnątrznaczyniowa i (lub) niedobór soli. Jeżeli jest to możliwe, należy odstawić lek moczopędny 2 do 3 dni przed rozpoczęciem leczenia lizynoprylem. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, u których nie można przerwać podawania leku moczopędnego, leczenie lizynoprylem należy rozpocząć od dawki 5 mg. Należy monitorować czynność nerek i stężenie potasu w surowicy. Kolejne dawki lizynoprylu należy określić na podstawie zmian wartości ciśnienia tętniczego. W razie konieczności można wznowić podawanie leku moczopędnego. Dzieci i młodzież w wieku 6-16 lat z nadciśnieniem tętniczym: zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg raz na dobę u pacjentów o mc. 20-<50 kg oraz 5 mg raz na dobę u pacjentów o mc. ≥50 kg. Dawkę należy dostosować indywidualnie, do dawki maksymalnej wynoszącej 20 mg na dobę u pacjentów o mc. 20-<50 kg oraz 40 mg u pacjentów o mc. ≥50 kg. U dzieci i młodzieży nie badano dawek większych niż 0,61 mg/kg (lub powyżej 40 mg). U dzieci z zaburzoną czynnością nerek należy rozważyć zastosowanie mniejszej dawki początkowej lub wydłużenie odstępu pomiędzy dawkami. Niewydolność serca. U pacjentów z objawową niewydolnością serca lizynopryl należy stosować jako leczenie dodatkowe z lekami moczopędnymi oraz, jeżeli to konieczne, z preparatami naparstnicy lub β-adrenolitykami. Leczenie lizynoprylem można rozpoczynać od dawki początkowej wynoszącej 2,5 mg raz na dobę, którą należy podawać pod kontrolą lekarską w celu ustalenia początkowego wpływu na wartość ciśnienia tętniczego. Dawkę lizynoprylu należy zwiększać: nie więcej niż o 10 mg; nie częściej niż co 2 tyg.; do największej dawki tolerowanej przez pacjenta, maksymalnie do 35 mg raz na dobę. Dawkę należy dostosować na podstawie indywidualnej reakcji klinicznej pacjenta. U pacjentów z grupy dużego ryzyka wystąpienia niedociśnienia objawowego, np. pacjentów z niedoborem soli z hiponatremią lub bez, pacjentów ze zmniejszoną objętością krwi krążącej lub pacjentów stosujących duże dawki leków moczopędnych, należy wyrównać istniejące zaburzenia, jeżeli to możliwe, przed rozpoczęciem stosowania lizynoprylu. Należy monitorować czynność nerek i stężenie potasu w surowicy. Ostry zawał mięśnia sercowego. Pacjenci powinni otrzymywać odpowiednie standardowe leczenie, czyli leki trombolityczne, kwas acetylosalicylowy i leki β-adrenolityczne. Można podać dożylnie lub przezskórnie triazotan glicerolu, jednocześnie z lizynoprylem. Dawka początkowa (w ciągu pierwszych 3 dni od wystąpienia zawału). Leczenie lizynoprylem można rozpocząć w ciągu 24 h od wystąpienia objawów. Nie należy rozpoczynać leczenia, jeśli ciśnienie skurczowe jest mniejsze niż 100 mmHg. Pierwsza dawka lizynoprylu wynosi 5 mg, podana doustnie, kolejne dawki to 5 mg po 24 h, 10 mg po 48 h, a następnie 10 mg raz na dobę. U pacjentów z niskim ciśnieniem skurczowym krwi (≤120 mmHg) na początku leczenia lub w okresie pierwszych 3 dni po zawale, należy stosować mniejszą dawkę – 2,5 mg doustnie. W przypadku zaburzeń czynności nerek (CCr <80 ml/min), dawkę początkową lizynoprylu należy dostosować na podstawie CCr u pacjenta. Dawka podtrzymująca wynosi 10 mg raz na dobę. Jeśli wystąpi niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe ≤100 mmHg), można zastosować dawkę podtrzymującą wynoszącą 5 mg, którą można czasowo zmniejszyć do 2,5 mg, w razie konieczności. W przypadku utrzymywania się niedociśnienia tętniczego (ciśnienie skurczowe krwi <90 mmHg utrzymujące się dłużej niż godzinę) lizynopryl należy odstawić. Leczenie należy kontynuować przez 6 tyg., a następnie ponownie ocenić stan pacjenta. U pacjentów, u których wystąpią objawy niewydolności serca należy kontynuować stosowanie lizynoprylu. Nerkowe powikłania cukrzycy. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z rozpoczynającą się nefropatią, dawka wynosi 10 mg lizynoprylu raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do 20 mg raz na dobę, jeżeli jest to konieczne w celu osiągnięcia wartości ciśnienia rozkurczowego w pozycji siedzącej <90 mmHg. W przypadku zaburzeń czynności nerek (CCr <80 ml/min), dawkę początkową lizynoprylu należy dostosować na podstawie CCr u pacjenta. Szczególne grupy pacjentów. W badaniach klinicznych nie zaobserwowano zmian dotyczących skuteczności lub profilu bezpieczeństwa leku, związanych z wiekiem pacjenta. Dostosowując dawkę początkową należy wziąć pod uwagę pogorszenie czynności nerek pacjenta, następnie zmodyfikować dawkę w zależności od uzyskanych wartości ciśnienia tętniczego. Dostosowanie dawki w zaburzeniach czynności nerek: CCr <10 ml/min (w tym pacjenci dializowani): początkowo - 2,5 mg/dobę (dawkowanie i (lub) częstość podawania należy dostosować w zależności od zmian wartości ciśnienia tętniczego); CCr 10-30 ml/min: początkowo - 2,5-5 mg/dobę; CCr 31-80 ml/min: początkowo - 5-10 mg/dobę. Dawkę można stopniowo zwiększać, aż do uzyskania kontroli nad wartością ciśnienia tętniczego lub do maksymalnej dawki wynoszącej 40 mg/dobę. Brak doświadczeń dotyczących stosowania lizynoprylu u pacjentów po niedawnym przeszczepieniu nerki; nie zaleca się leczenia preparatem. Doświadczenie dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci w wieku >6 lat z nadciśnieniem tętniczym jest ograniczone, brak natomiast danych dotyczących stosowania w innych wskazaniach. Nie zaleca się stosowania lizynoprylu u dzieci we wskazaniach innych niż nadciśnienie tętnicze. Nie zaleca się stosowania lizynoprylu u dzieci w wieku <6 lat lub z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR <30 ml/min/1,73m2). Sposób podania. Lek należy przyjmować raz na dobę, codziennie o tej samej porze. Pokarm nie wpływa na wchłanianie tabletek. |
