| Dawkowanie |
Dożylnie. Lek powinien być podawany pod kierunkiem i nadzorem lekarza doświadczonego w stosowaniu leków przeciwnowotworowych i przygotowanego do leczenia zespołu uwalniania cytokin w warunkach, w których natychmiast dostępne jest kompletne wyposażenie do resuscytacji. Zaleca się hospitalizację przez co najmniej 3 pierwsze infuzje leku. Pacjenci leczeni tebentafuspem muszą mieć genotyp HLA-A*02:01 potwierdzony za pomocą zwalidowanego testu do genotypowania HLA. Zalecana dawka to 20 µg w dniu 1, 30 µg w dniu 8, 68 µg w dniu 15, a następnie 68 µg raz na tydzień. Należy kontynuować leczenie, gdy pacjent odnosi korzyści kliniczne oraz gdy nie występują nieakceptowalne toksyczności. Premedykacja. W celu minimalizacji ryzyka niedociśnienia związanego z zespołem uwalniania cytokin (CRS) należy podawać płyny dożylne przed rozpoczęciem infuzji tebentafuspu w oparciu o ocenę kliniczną i stan nawodnienia pacjenta. W przypadku pacjentów z istniejącą już wcześniej niewydolnością nadnerczy otrzymujących leczenie podtrzymujące kortykosteroidami ogólnoustrojowymi należy rozważyć dostosowanie dawki kortykosteroidów w celu zmniejszenia ryzyka niedociśnienia. Dostosowanie dawki. Nie zaleca się zmniejszania dawki leku. Stosowanie leku należy wstrzymać lub przerwać w celu leczenia działań niepożądanych zgodnie z opisem poniżej. Stopień nasilenia CRS i wytyczne dotyczące postępowania. Stopień 1 (temperatura ≥38st.C, bez niedociśnienia ani hipoksji): kontynuować leczenie i wdrożyć leczenie objawowe; monitorować w kierunku nasilenia CRS. Stopień 2 (temperatura ≥38st.C, niedociśnienie, w przypadku którego uzyskuje się odpowiedź na podaż płynów i nie jest wymagane stosowanie leków wazopresyjnych, zapotrzebowanie na tlen wymaga zastosowania niskoprzepływowej kaniuli nosowej (przepływ tlenu ≤6 l/min) lub metod niewymagających bezpośredniego kontaktu z twarzą): kontynuować leczenie i w razie potrzeby podać bolus płynów dożylnych i tlen przez niskoprzepływową kaniulę nosową lub metodami niewymagającymi bezpośredniego kontaktu z twarzą; jeśli w ciągu 3 h nie nastąpi poprawa w zakresie niedociśnienia i hipoksji lub nastąpi nasilenie CRS, należy podać wysokodawkowy kortykosteroid dożylny (np. 2 mg/kg/dobę metyloprednizolonu lub jego odpowiednik); w przypadku utrzymującego się (trwającego 2-3 h) lub nawracającego (występowanie CRS ≥stopnia 2 po więcej niż jednej dawce) CRS w stopniu 2 należy podawać kortykosteroidy w premedykacji (np. deksametazon 4 mg lub odpowiednik) co najmniej 30 min przed następną dawką. Stopień 3 (temperatura ≥38st.C, wymaga stosowania leku wazopresyjnego z wazopresyną lub bez wazopresyny, wymaga stosowania wysokoprzepływowej kaniuli nosowej (przepływ tlenu >6 l/min), maski tlenowej lub maski tlenowej z rezerwuarem tlenowym, lub maski Venturiego): przerwać stosowanie leku do czasu ustąpienia CRS i jego następstw; podać wysokodawkowy kortykosteroid dożylny (np. 2 mg/kg/dobę metyloprednizolonu lub jego odpowiednik); w razie potrzeby podać tocilizumab: pacjenci o mc. ≤30 kg: 12 mg/kg dożylnie w ciągu 1 h, pacjenci o mc. ≥30 kg: 8 mg/kg dożylnie w ciągu 1 h (dawka maksymalna 800 mg); leczenie tebentafuspem należy wznowić w tej samej dawce (tj. nie zwiększać, jeśli CRS stopnia 3 wystąpił podczas początkowego zwiększania dawki; wznowić zwiększanie dawki, jeśli dawka będzie tolerowana); w przypadku CRS stopnia 3 należy podawać kortykosteroidy w premedykacji (np. deksametazon 4 mg lub odpowiednik) co najmniej 30 min przed następną dawką. Stopień 4 (temperatura ≥38st.C, wymaga stosowania kilku leków wazopresyjnych (z wyłączeniem wazopresyny), wymaga zastosowania dodatniego ciśnienia np. CPAP, BiPAP, intubacja i wentylacja mechaniczna): na stałe przerwać podawanie leku; podać kortykosteroid dożylny (np. 2 mg/kg/dobę metyloprednizolonu lub jego odpowiednik). Zalecenia dotyczące postępowania i modyfikacje dawki w przypadku ostrych reakcji skórnych. Stopień 2: wstrzymać stosowanie tebentafuspu do czasu ustąpienia do stopnia ≤1 lub powrotu do stanu początkowego; podać schemat leczenia przeciwświądowego (np. pozbawiony działania uspokajającego, długo działający lek przeciwhistaminowy), w przypadku wysypki objawowej, która nie reaguje na schemat leczenia przeciwświądowego, podawać miejscowo kortykosteroid; w przypadku utrzymujących się objawów podawać steroidy ogólnoustrojowe; wznowić zwiększanie dawki tebentafuspu, jeśli aktualna dawka jest mniejsza niż 68 µg lub wznowić w tej samej dawce, jeśli zwiększanie dawki zostało zakończone. Stopień 3: wstrzymać stosowanie tebentafuspu do czasu ustąpienia do stopnia ≤1 lub powrotu do stanu początkowego; podać miejscowy kortykosteroid i doustne kortykosteroidy; w przypadku utrzymywania się reakcji, które nie odpowiadają na steroidy doustne, należy rozważyć zastosowanie kortykosteroidu dożylnego (np. 2 mg/kg/dobę metyloprednizolonu lub jego odpowiednik); leczenie tebentafuspem należy wznowić w tej samej dawce (tj. nie zwiększać, jeśli CRS stopnia 3 wystąpił podczas początkowego zwiększania dawki; wznowić zwiększanie dawki, jeśli dawka będzie tolerowana). Stopień 4: na stałe przerwać podawanie leku; podać kortykosteroid dożylny (np. 2 mg/kg/dobę metyloprednizolonu lub jego odpowiednik). Szczególne grupy pacjentów. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 18 lat. U pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat) dostosowanie dawki nie jest wymagane. Dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczne. Brak zaleceń dotyczących dawki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek ze względu na brak danych farmakokinetycznych; dlatego dawkowanie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek należy przeprowadzać z zachowaniem ostrożności i starannym monitorowaniem. Leku nie badano u pacjentów z istotną chorobą serca w wywiadzie. Pacjentów z chorobą serca, wydłużeniem odstępu QT i czynnikami ryzyka niewydolności serca należy uważnie monitorować. Sposób podania. Zalecany czas trwania infuzji dożylnej to 15 do 20 min. Preparat wymaga rozcieńczenia w roztworze NaCl do wstrzykiwań o stężeniu 9 mg/ml (0,9%), zawierającym albuminę ludzką do infuzji dożylnej. Każda fiolka leku jest przeznaczona do stosowania jedynie jako dawka pojedyncza. Nie wstrząsać fiolką. Pierwsze trzy dawki. Pierwsze trzy dawki leku należy podać w warunkach szpitalnych z nocnym monitorowaniem objawów przedmiotowych i podmiotowych CRS przez co najmniej 16 h. Należy monitorować parametry czynności życiowych przed podaniem dawki i co najmniej co 4 h do ustąpienia objawów. Jeśli jest to klinicznie wskazane, należy prowadzić częstsze monitorowanie lub przedłużyć hospitalizację. Jeśli u pacjentów wystąpi niedociśnienie stopnia 3 lub 4 w czasie którejkolwiek z pierwszych trzech infuzji leku, pacjentów należy monitorować co godzinę przez co najmniej 4 h w warunkach ambulatoryjnych przez następne trzy infuzje. Kolejne dawki. W przypadku tolerancji dawki 68 µg (tzn. bez wystąpienia niedociśnienia stopnia ≥2 wymagającego interwencji medycznej) kolejne dawki można podawać w odpowiednich warunkach ambulatoryjnych. Należy obserwować pacjentów przez co najmniej 60 min po każdej infuzji. W przypadku pacjentów, którzy otrzymali leczenie tebentafuspem w warunkach ambulatoryjnych przez co najmniej 3 mies. i u których nie występowały przerwy powyżej 2 tyg., można zredukować monitoring ambulatoryjny po infuzji kolejnych dawek do co najmniej 30 min. |
