| Dawkowanie |
Dożylnie. Cyklofosfamid powinien być podawany jedynie przez lekarzy z doświadczeniem w stosowaniu chemioterapii przeciwnowotworowej. Cyklofosfamid należy podawać wyłącznie w miejscach, gdzie dostępne są urządzenia umożliwiające regularne monitorowanie wskaźników klinicznych, biochemicznych i hematologicznych zarówno przed, jak i w trakcie oraz po podaniu, pod nadzorem specjalisty onkologa. Dawkę należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta. Dawki oraz czas trwania leczenia i (lub) przerwy w leczeniu zależą od wskazania terapeutycznego, schematu terapii skojarzonej, ogólnego stanu zdrowia pacjenta i czynności narządów, a także od wyników kontrolnych badań laboratoryjnych (w szczególności kontroli komórek krwi). W leczeniu skojarzonym z innymi cytostatykami o podobnej toksyczności może być konieczne zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów między kolejnymi cyklami leczenia. Można rozważyć zastosowanie czynników pobudzających hematopoezę (czynniki wzrostu kolonii i czynniki stymulujące erytropoezę) w celu zmniejszenia ryzyka powikłań związanych z zahamowaniem czynności szpiku kostnego i (lub) ułatwienia dostarczenia przeznaczonej dawki. W celu zmniejszenia ryzyka toksycznego działania na drogi moczowe, przed, w trakcie i niezwłocznie po podaniu leku należy podać pacjentowi, doustnie lub w infuzji, odpowiednią ilość płynów w celu wymuszenia diurezy. Dlatego lek podawać rano. Decyzja o zastosowaniu cyklofosfamidu zgodnie z obowiązującymi wytycznymi dotyczącymi schematów leczenia należy do lekarza. Niżej podane dawki można traktować jako ogólne wytyczne. Nowotwory hematologiczne i guzy lite. a) leczenie ciągłe (codzienne): 3-6 mg/kg mc. (=120-240 mg/m2 pc.) we wstrzyknięciu dożylnym; b) leczenie przerywane: 10-15 mg/kg mc. (=400-600 mg/m2 pc.) we wstrzyknięciu dożylnym, w odstępach od 2 do 5 dni; c) leczenie przerywane z zastosowaniem dużej dawki: 20-40 mg/kg mc. (=800-1600 mg/m2 pc.) we wstrzyknięciu dożylnym, w odstępach 21 do 28 dni. Przygotowanie do przeszczepienia szpiku. 60 mg/kg mc. przez 2 dni lub 50 mg/kg mc. przez 4 dni we wstrzyknięciu dożylnym. Jeśli stosowany jest schemat leczenia obejmujący busulfan i cyklofosfamid (Bu/Cy), pierwszą dawkę cyklofosfamidu należy podać nie wcześniej niż po 24 h od podania ostatniej dawki busulfanu. Choroby autoimmunologiczne. 500-1000 mg/m2 pc. na miesiąc. Modyfikacja dawki ze względu na mielosupresję. Podczas stosowania cyklofosfamidu należy regularnie oznaczać liczbę leukocytów i płytek krwi. Jeśli wystąpią objawy zahamowania czynności szpiku, należy w razie konieczności dostosować dawkę: liczba leukocytów >4000/µl, liczba płytek krwi >100 000/µl - 100% planowej dawki; liczba leukocytów 2500-4000/µl, liczba płytek krwi 50 000-100 000/µl - 50% planowej dawki; liczba leukocytów <2500/µl, liczba płytek krwi <50 000/µl - nie podawać do czasu powrotu wartości do normy lub podejmować decyzję indywidualnie dla każdego pacjenta. W leczeniu skojarzonym może być konieczne dalsze zmniejszenie dawki. Zaleca się również systematyczne kontrolowanie osadu moczu, w kierunku obecności erytrocytów. Szczególne grupy pacjentów. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby mogą wiązać się ze zmniejszoną aktywacją cyklofosfamidu. To z kolei może zmienić skuteczność leczenia cyklofosfamidem, i powinno być brane pod uwagę podczas ustalania dawki i interpretacji odpowiedzi pacjenta na wybraną dawkę. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy stosować zmniejszoną dawkę. Jeśli stężenie bilirubiny w surowicy wynosi od 3,1 do 5 mg/100 ml (=0,053-0,086 mmol/l), zaleca się zmniejszenie dawki o 25%. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, zwłaszcza ciężkimi, zmniejszone wydalanie przez nerki może spowodować zwiększenie stężenia cyklofosfamidu i jego metabolitów w osoczu. To w konsekwencji może spowodować zwiększenie jego toksyczności i powinno być brane pod uwagę podczas ustalania dawkowania u tych pacjentów. Jeśli przesączanie kłębuszkowe wynosi mniej niż 10 ml/min, zaleca się zmniejszenie dawki o 50%. Cyklofosfamid i jego metabolity można usunąć metodą dializy, chociaż mogą występować różnice w oczyszczaniu zależnie od użytego systemu do dializy. U pacjentów wymagających dializy należy rozważyć utrzymanie stałych odstępów pomiędzy podaniem cyklofosfamidu a dializą. U pacjentów w podeszłym wieku przy ustalaniu monitorowania działań toksycznych i konieczności dostosowania dawki należy uwzględnić występujące częściej zaburzenia czynności wątroby, nerek, serca lub innych narządów i współistniejące choroby lub inne stosowane leki. Lek jest przeciwwskazany u dzieci w wieku poniżej 5 lat ze względu na obawy dotyczące bezpieczeństwa substancji pomocniczych. Cyklofosfamid był stosowany u dzieci. Profil bezpieczeństwa stosowania cyklofosfamidu u dzieci i młodzieży oraz u dorosłych jest podobny. Sposób podania. Cyklofosfamid jest nieaktywny do czasu uczynnienia przez enzymy wątrobowe. Jednak podobnie jak w przypadku wszystkich leków cytotoksycznych, zaleca się, aby lek przygotowywany był przez wyszkolony personel medyczny, w przeznaczonym do tego miejscu. Osoby przygotowujące lek powinny nosić rękawiczki ochronne. Należy zachować ostrożność w celu uniknięcia kontaktu leku z oczami. Kobiety w ciąży lub karmiące piersią nie powinny mieć bezpośredniego kontaktu z lekiem. Objętość rozpuszczalnika wymagana do rozcieńczenia leku zależy od drogi podania. Jeśli lek będzie stosowany w infuzji dożylnej, koncentrat o stężeniu 100 mg/ml należy rozcieńczyć odpowiednią objętością jednego z następujących rozcieńczalników: roztwór NaCl o stężeniu 0,9%, roztwór NaCl o stężeniu 0,45%, roztwór dekstrozy o stężeniu 5%, roztwór zawierający dekstrozę w stężeniu 5% i NaCl w stężeniu 0,9%. Jeśli lek będzie stosowany w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym, koncentrat o stężeniu 100 mg/ml należy rozcieńczyć do stężenia 20 mg/ml odpowiednią objętością jednego z następujących rozcieńczalników: roztwór NaCl o stężeniu 0,9%, roztwór NaCl sodu o stężeniu 0,45%, roztwór dekstrozy o stężeniu 5%, roztwór zawierający dekstrozę w stężeniu 5% i NaCl w stężeniu 0,9%. Preparat odtworzony w wodzie jest hipotoniczny i nie powinien być podawany w bezpośrednim wstrzyknięciu. Preferowanym sposobem podania dożylnego jest infuzja. Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych, które wydają się być zależne od szybkości podawania (np. obrzęk twarzy, ból głowy, przekrwienie błony śluzowej nosa, odczucie pieczenia skóry głowy), cyklofosfamid należy podawać w powolnym wstrzyknięciu lub powolnej infuzji. Czas trwania infuzji (od 30 min do 2 h) należy dostosować do objętości i rodzaju płynu użytego jako nośnik. |
