| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Skurcze mięśni szkieletowych: związane z zaburzeniami statycznymi i czynnościowymi kręgosłupa (zespoły szyjno-lędźwiowe); po zabiegach chirurgicznych na narządzie ruchu, m.in. przepuklina dysku lub zaburzenia stawu biodrowego. Spastyczność spowodowana zaburzeniami neurologicznymi, takimi jak: stwardnienie rozsiane, przewlekła mielopatia, choroba zwyrodnieniowa rdzenia kręgowego, udary mózgowo-naczyniowe i porażenie mózgowe. |
| Dawkowanie |
Doustnie. Dorośli. Tyzanidyna ma wąski indeks terapeutyczny i dużą zmienność między pacjentami w stężeniach tyzanidyny w osoczu. Dlatego ważne jest indywidualne dostosowanie dawki. Mała dawka początkowa 2 mg 3 razy na dobę może zmniejszyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Dawkę należy zwiększać stopniowo i ostrożnie, zgodnie z indywidualnymi potrzebami pacjenta i odpowiedzią terapeutyczną. Skurcze mięśni szkieletowych: zalecana dawka to 2-4 mg 3 razy na dobę; w ciężkich przypadkach można podać dodatkową dawkę 2-4 mg, najlepiej późnym wieczorem w celu zmniejszenia działania uspokajającego. Spastyczność spowodowana zaburzeniami neurologicznymi: początkowa dawka dobowa nie powinna przekraczać 6 mg w 3 dawkach podzielonych. Dawkę tę można zwiększać stopniowo o 2-4 mg w odstępach co pół tygodnia lub cały tydzień. Optymalną odpowiedź terapeutyczną uzyskuje się zwykle po dawce dobowej od 12 do 24 mg, podzielonej na 3-4 równe dawki w ciągu doby. Całkowita dawka dobowa nie powinna przekraczać 36 mg. Przerwanie leczenia. Jeśli istnieje konieczność przerwania leczenia, szczególnie u pacjentów którzy otrzymywali długotrwale duże dawki, dawkę należy zmniejszać stopniowo. Ma to na celu zapobieganie lub zmniejszanie ryzyka nadciśnienia tętniczego z odbicia i tachykardii. Szczególne grupy pacjentów. Nie zaleca się stosowania tyzanidyny u dzieci i młodzieży. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności tyzanidyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, dostępne dane są ograniczone. Doświadczenie z tyzanidyną u osób w podeszłym wieku jest ograniczone, w tej grupie pacjentów dawka początkowa powinna być jak najmniejsza i powinna być pomału zwiększana, zgodnie z tolerancją i skutecznością. U pacjentów z niewydolnością nerek (CCr < 25 ml/min), leczenie należy rozpoczynać dawką 2 mg raz na dobę, a następnie powoli zwiększać dawkę, aż do uzyskania dawki skutecznej. Dawkę należy zwiększać o nie więcej niż 2 mg zgodnie z tolerancją na lek i skutecznością. Zaleca się powolne zwiększanie pojedynczej dawki dobowej przed zwiększeniem częstotliwości podawania leku. U pacjentów z niewydolnością nerek należy odpowiednio monitorować czynność nerek. Tyzanidyna jest przeciwwskazana u pacjentów z ciężko zaburzoną czynnością wątroby. W tej grupie pacjentów dostępne są tylko ograniczone dane. Tyzanidyna jest metabolizowana głównie w wątrobie, jej stosowanie wiąże się z odwracalnymi zaburzeniami czynności wątroby. Tyzanidynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Dawka początkowa powinna być jak najmniejsza i powinna być pomału zwiększana, zgodnie z tolerancją i skutecznością. Sposób podania. Tabletki mogą być podzielone na dwie lub cztery równe dawki. |
