| Dawkowanie |
Podczas wykonywania wszystkich rodzajów znieczuleń z użyciem lidokainy należy stosować wszelkie środki ostrożności, aby uniknąć niezamierzonego donaczyniowego podania leku. Zaleca się uważną aspirację przed podaniem i podczas podawania w celu uniknięcia podania donaczyniowego. Jeśli podaje się duże dawki, np. w blokadzie zewnątrzoponowej, zaleca się zastosowanie dawki próbnej od 3 do 5 ml roztworu lidokainy z epinefryną. Niezamierzone podanie donaczyniowe leku można rozpoznać na podstawie przemijającego przyspieszenia czynności serca. Po podaniu dawki próbnej należy przez 5 min uważnie kontrolować czynności fizjologiczne pacjenta i utrzymywać z nim kontakt słowny. Dawkę główną należy wstrzykiwać powoli, z szybkością od 25 do 50 mg/min lub podawać w dawkach podzielonych. Jednocześnie należy uważnie kontrolować czynności fizjologiczne pacjenta i utrzymywać z nim kontakt słowny. W razie wystąpienia nawet łagodnych objawów toksyczności należy natychmiast przerwać podawanie produktu leczniczego. Zaleca się również podanie dawki próbnej (3 do 5 ml lidokainy), aby uniknąć nieumyślnej blokady podpajęczynówkowej. Dawka leku, która ma być podana pacjentowi, zależy od wielkości obszaru, który ma być znieczulony, jego unaczynienia, liczby segmentów, które mają być znieczulone, techniki znieczulenia oraz indywidualnej tolerancji leku przez pacjenta. Obowiązuje zasada podawania najmniejszej dawki skutecznej. Dorośli i młodzież powyżej 12 lat. Znieczulenia chirurgiczne. Znieczulenie zewnątrzoponowe (dawka uwzględnia dawkę testową): w odcinku lędźwiowym - 15-25 ml roztworu o stężeniu 20 mg/ml (300-500 mg); w odcinku piersiowym - 10-15 ml roztworu o stężeniu 20 mg/ml (200-300 mg); w odcinku krzyżowym - 20-30 ml roztworu o stężeniu 10 mg/ml (200-300 mg) lub 15-25 ml o stężeniu 20 mg/ml (300-500 mg). Blokada dostawowa: ≤40 ml roztworu o stężeniu 10 mg/ml (≤400 mg). Znieczulenie nerwów obwodowych (znieczulenie małych nerwów i nasiękowe). Znieczulenie nasiękowe: ≤40 ml roztworu o stężeniu 10 mg/ml (≤400 mg). Znieczulenie nerwów palca metodą Obersta: 1-5 ml roztworu o stężeniu 10 mg/ml (10-50 mg). Znieczulenie nerwów międzyżebrowych (jednocześnie nie więcej niż 8 nerwów) dawka na 1 nerw: 2-5 ml roztworu o stężeniu 10 mg/ml (20-50 mg). Znieczulenie pozagałkowe: 4 ml roztworu o stężeniu 20 mg/ml (80 mg). Znieczulenie okołogałkowe: 10-15 ml o stężeniu 10 mg/ml (100-150 mg). Znieczulenie nerwów sromowych (każda strona): 10 ml roztworu o stężeniu 10 mg/ml (100 mg). Znieczulenie nerwów okołoszyjowych (każda strona): 10 ml roztworu o stężeniu 10 mg/ml (100 mg). Blokady dużych nerwów. Znieczulenie nerwów okołoszyjkowych (każda strona): 10 ml roztworu o stężeniu 10 mg/ml (100 mg). Splot ramienny. Blokada pachowa: 40-50 ml roztworu o stężeniu 10 mg/ml (400-500 mg). Dostęp nadobojczykowy, między mięśniami pochyłymi, blokada podobojczykowa okołonaczyniowa - Winnie'go: 30-40 ml roztworu o stężeniu 10 mg/ml (400-500 mg). Nerw kulszowy: 15-20 ml roztworu o stężeniu 20 mg/ml (300-400 mg); 3 w 1 - nerw udowy, zasłonowy i skórny boczny: 30-40 ml roztworu o stężeniu 10 mg/ml (300-400 mg). Dzieci od 1 roku do 12 lat. U dzieci w wieku 1-12 lat stosuje się 1% roztwór chlorowodorku lidokainy do wstrzykiwań. U dzieci z nadwagą należy rozważyć zmniejszenie dawki do ilości odpowiedniej dla prawidłowej masy ciała. Należy uwzględnić czynniki mogące wpływać na przebieg znieczulenia. Dawkę u dzieci należy obliczać na podstawie masy ciała, do 5 mg/kg mc. Szczególne grupy pacjentów. U młodzieży, pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów w złym stanie ogólnym dawkę leku należy zmniejszyć. Lidokainę należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby lub ze zmniejszonym przepływem wątrobowym oraz u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Sposób podania. Podanie nadtwardówkowe lub okołonerwowe. |
