| Dawkowanie |
Lek może być podawany tylko przez specjalistów w zakresie anestezjologii lub lekarzy wyspecjalizowanych w intensywnej opiece medycznej oraz przygotowanych do postępowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych, w tym prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Sedacja z zachowaniem świadomości. Lek podawać dożylnie, powoli i jeśli stan pacjenta tego wymaga, można podać kolejne dawki. Działanie leku rozpoczyna się około 2 min po podaniu, najsilniejszy efekt obserwuje się po 5-10 min. Dorośli <60 lat. Dożylnie, powoli, z szybkością 1 mg/30 s: dawka początkowa 2-2,5 mg podana od 5 do 10 min przed rozpoczęciem zabiegu, kolejne dawki 1 mg, średnia dawka całkowita 3,5-7,5 mg. Zazwyczaj nie jest konieczne podanie dawki całkowitej >5 mg. Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: dawka początkowa 0,5-1 mg podana od 5 do 10 min przed rozpoczęciem zabiegu, kolejne dawki 0,5-1 mg, dawka całkowita <3,5 mg. U pacjentów tych efekt maksymalny osiągany jest wolniej, dlatego dodatkowe dawki midazolamu powinny być podawane bardzo powoli i z zachowaniem ostrożności. Dzieci. Dożylnie, w ciągu 2-3 min. Przed rozpoczęciem zabiegu lub powtórzeniem dawki należy odczekać 2-5 min, aby ocenić działanie uspokajające. Dożylnie, dzieci 12-16 lat: dawkowanie jak u dorosłych. Dożylnie, dzieci 6-12 lat: dawka początkowa 0,025-0,05 mg/kg mc., dawka całkowita: <10 mg. Dożylnie, dzieci 6 mż. - 5 lat: dawka początkowa 0,05-0,1 mg/kg mc., dawka całkowita: <6 mg; po podaniu większych dawek midazolamu wzrasta ryzyko hipowentylacji i przedłużenia się sedacji. Dzieci <6 mies.: są szczególnie narażone na niedrożność dróg oddechowych i hipowentylację; nie zaleca się podawania midazolamu w celu osiągnięcia sedacji u dzieci w tej grupie wiekowej. Doodbytniczo, dzieci >6 mż.: jednorazowo 0,3-0,5 mg/kg mc. Nie należy powtarzać podawania dawki doodbytniczo. Nie zaleca się podawania midazolamu tą drogą dzieciom <6 mies., ponieważ dla tej grupy pacjentów dostępne dane są ograniczone. Domięśniowo, dzieci 1-15 lat: 0,05-0,15 mg/kg mc.; całkowita dawka >10 mg zwykle nie jest konieczna; domięśniowe podawanie leku powinno być ograniczone do sytuacji wyjątkowych, ponieważ jest bolesne. Dzieciom o mc. <15 kg nie zaleca się podawania roztworu midazolamu w stężeniu >1 mg/ml; większe stężenia leku należy rozcieńczać wodą do wstrzykiwań do 1 mg/ml. Premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia. Jeśli midazolam jest stosowany z lekami przeciwcholinergicznymi, powinien być podawany głęboko domięśniowo w duże grupy mięśni, 20-60 min przed wprowadzeniem do znieczulenia. U dzieci metodą z wyboru jest podanie doodbytnicze. Dorośli <60 lat. Dożylnie: 1-2 mg, dawkę można powtórzyć. Domięśniowo: 0,07-0,1 mg/kg mc. Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: dawka początkowa 0,5 mg, jeżeli zachodzi konieczność, dawkę można powoli zwiększać. Domięśniowo: 0,025-0,05 mg/kg mc. W przypadku jednoczesnego podawania leków narkotycznych dawkę midazolamu należy zmniejszyć. Zwykle stosowana dawka to 2 do 3 mg. Dzieci. Doodbytniczo, dzieci >6 mż.: 0,3-0,5 mg/kg mc., 15-30 min przed wprowadzeniem do znieczulenia. Domięśniowo, dzieci 1-15 lat: 0,08-0,2 mg/kg mc.; domięśniowe podawanie leku powinno być ograniczone do sytuacji wyjątkowych, ponieważ jest bolesne. Dzieciom o mc. <15 kg nie zaleca się podawania roztworu midazolamu w stężeniu >1 mg/ml; większe stężenia leku należy rozcieńczać wodą do wstrzykiwań do 1 mg/ml. Noworodki i dzieci >6 mż.: nie zaleca się stosowania roztworu u dzieci >6 mż., ponieważ dane dotyczące stosowania są ograniczone. Wprowadzenie do znieczulenia. Dawkę podawać w sposób frakcjonowany - każdą dawkę, nie większą niż 5 mg, należy wstrzykiwać w ciągu 20-30 s, zachowując 2-minutową przerwę pomiędzy kolejnymi dawkami. Jeśli midazolam jest podawany przed innymi lekami dożylnymi lub środkami do inhalacji stosowanymi do wprowadzenia do znieczulenia lub jednocześnie z tymi lekami, zazwyczaj stosowaną dawkę początkową każdego ze środków należy znacząco zmniejszyć, niekiedy aż do 25% dawki wstępnej. Dorośli <60 lat. Dożylnie: 0,15-0,2 mg/kg mc. (0,3-0,35 mg/kg mc. bez premedykacji). Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: 0,05-0,15 mg/kg mc. podawać dożylnie przez 20-30 s i poczekać 2 min na efekt; 0,15-0,3 mg/kg mc. u pacjentów bez premedykacji. Jako składnik uspokajający w znieczuleniu złożonym. Zazwyczaj w skojarzeniu z lekami przeciwbólowymi. Dorośli <60 lat. Dożylnie: 0,03-0,1 mg/kg mc. jako dawki powtarzane lub 0,03-0,1 mg/kg mc./h we wlewie ciągłym. Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: dawki mniejsze niż u pacjentów <60 lat. Sedacja w OIOM. Dawkę nasycającą podawać w sposób frakcjonowany - każdą dawkę w ilości 1 mg do 2,5 mg, należy wstrzykiwać w ciągu 20-30 s, zachowując 2-minutową przerwę pomiędzy kolejnymi dawkami. Jeśli midazolam jest podawany z silnie działającymi lekami przeciwbólowymi, leki te powinny być podane w pierwszej kolejności. W przypadku pacjentów z hipowolemią, skurczem naczyń krwionośnych lub hipotermią dawkę nasycającą należy zmniejszyć lub pominąć; dawkę podtrzymującą midazolamu należy zmniejszyć. Jeśli podczas długotrwałej sedacji rozwinie się tolerancja - dawkę midazolamu należy zwiększyć. Dorośli <60 lat. Dożylnie: dawka nasycająca 0,03-0,3 mg/kg mc. podawana po 1-2,5 mg, dawka podtrzymująca 0,03-0,2 mg/kg mc./h. Dzieci. Dożylnie, dzieci >6 mż. zaintubowanych i sztucznie wentylowanych: dawka nasycająca 0,05-0,2 mg/kg mc. powoli, przez 2-3 min do osiągniecia pożądanego efektu, dawka podtrzymująca: 0,06-0,12 mg/kg mc./h (1-2 µg/kg mc./min). Dzieciom o mc. <15 kg nie zaleca się podawania roztworu midazolamu w stężeniu >1 mg/ml; większe stężenia leku należy rozcieńczać wodą do wstrzykiwań do 1 mg/ml. Dożylnie, noworodki <32 tygodnia wieku płodowego: 0,03 mg/kg mc./h (0,5 µg/kg mc./min). Dożylnie, noworodki >32 tygodnia wieku płodowego i dzieci do 6 mż.: 0,06 mg/kg mc./h (1 µg/kg mc./min). Lek należy podawać we wlewie, przez pierwsze kilka godzin szybszym, w celu osiągnięcia stężenia terapeutycznego w osoczu. Należy dokładnie i często kontrolować szybkość wlewu, szczególnie po pierwszej dobie, aby podać możliwie najmniejsze skuteczne dawki i zapobiec ewentualnej kumulacji leku; zaleca się uważną obserwację czynności oddechowej i monitorowanie wysycenia krwi tlenem. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (CCr <10 ml/min.) farmakokinetyka niezwiązanego midazolamu po podaniu dożylnym jest podobna do odnotowywanej u zdrowych ochotników, jednak po zastosowaniu długotrwałego wlewu działanie sedatywne może być bardziej nasilone. Brak danych dotyczących pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <30 ml/min) otrzymujących midazolam w celu wprowadzenia do znieczulenia ogólnego. Zaburzenia czynności wątroby zmniejszają klirens midazolamu podanego dożylnie i zwiększają jego T0,5 - dawkę midazolamu należy zmniejszyć oraz monitorować stan pacjenta. |
