| Dawkowanie |
Lek powinien być stosowany tylko przez lekarzy okulistów, mających doświadczenie w leczeniu pacjentów ze zwyrodnieniem plamki związanym z wiekiem lub patologiczną krótkowzrocznością. Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku). Terapia fotodynamiczna przebiega w 2 etapach. Pierwszy etap: 10-minutowa infuzja dożylna preparatu w dawce 6 mg/m2 pc., rozcieńczonego w 30 ml roztworu do infuzji. Preparat należy rozpuścić w 7 ml wody do wstrzykiwań, aby uzyskać 7,5 ml roztworu o stężeniu 2 mg/ml. W celu uzyskania dawki 6 mg/m2 pc., należy rozcieńczyć odpowiednią ilość roztworu preparatu 5% roztworem glukozy do wstrzykiwań do końcowej objętości 30 ml. Nie używać roztworu NaCl. Po rozpuszczeniu i rozcieńczeniu roztwór należy chronić przed światłem do czasu podania; rozcieńczony roztwór należy podać w ciągu maksymalnie 4 h od sporządzenia. Drugi etap: aktywacja preparatu światłem dokładnie w 15 min od rozpoczęcia infuzji. W tym celu stosuje się laser diodowy, wytwarzający światło czerwone bez oddziaływania termicznego (długość fali 689 nm +/- 3 nm). Przy zalecanym natężeniu światła 600 mW/cm2, wymagana dawka światła 50 J/cm2 jest dostarczana w ciągu 83 s. Największy wymiar liniowy zmiany o charakterze neowaskularyzacji podsiatkówkowej określa się za pomocą angiografii fluoresceinowej i fotografii dna oka. Zaleca się stosowanie kamer do badania dna oka z powiększeniem w zakresie 2,4-2,6 raza. Ognisko leczenia powinno obejmować wszystkie zmiany o charakterze neowaskularyzacji, krew i (lub) zablokowaną fluorescencję. Aby zapewnić leczenie słabo zaznaczonych granic zmian, należy dodać 500 µm marginesu wokół widocznej zmiany. W kierunku donosowym ognisko leczenia musi być oddalone o co najmniej 200 µm od krawędzi skroniowej tarczy nerwu wzrokowego. Maksymalna wielkość ogniska stosowana w pierwszym cyklu leczenia w badaniach klinicznych wynosiła 6400 µm. W leczeniu zmian większych od maksymalnej wielkości ogniska leczenia, należy stosować światło na możliwie największy obszar czynnej zmiany. Badania kontrolne u pacjentów należy wykonywać co 3 miesiące. W przypadku nawrotów przecieku z nowoutworzonych naczyń naczyniówki, można powtarzać leczenie preparatem do 4 razy w roku. Szczególne grupy pacjentów. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Należy ostrożnie stosować u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością watroby lub niedrożnością dróg żółciowych. Werteporfina jest wydalana głównie przez drogi żółciowe (wątrobę), jest możliwe zwiększenie ekspozycji na werteporfinę. Ekspozycja na werteporfinę nie jest znacząco zwiększona u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby i nie wymaga dostosowania dawki. Sposób podania. Infuzja dożylna. |
