| Dawkowanie |
W bólach różnego pochodzenia. Dorośli i młodzież w wieku >12 lat: zazwyczaj 1 do 2 ml (0,3 do 0,6 mg) co 6-8 h; dzieci w wieku <12 lat: 3-6 µg/kg mc. co 6-8 h (nie przekraczać dawki 9 µg/kg mc.). Nie zbadano bezpieczeństwa stosowania buprenorfiny u dzieci w wieku poniżej 6. miesiąca życia. W premedykacji u dorosłych: 1 ml (0,3 mg) domięśniowo podawane 1 h przed zabiegiem. Jako uzupełniający lek przeciwbólowy u dorosłych: dożylnie 1-1½ ml (0,3-0,45 mg). Przed rozpoczęciem leczenia preparatem należy uzgodnić z pacjentem strategię leczenia, w tym czas trwania i cele leczenia, a także plan zakończenia leczenia, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia bólu. W trakcie leczenia lekarz i pacjent powinni pozostawać w częstym kontakcie, aby oceniać potrzebę kontynuowania leczenia, rozważyć jego przerwanie i, jeśli to konieczne, dostosowanie dawek. Gdy pacjent nie wymaga już leczenia preparatem, może być wskazane stopniowe zmniejszanie dawki, aby zapobiec objawom odstawienia. W przypadku braku wystarczającej kontroli bólu należy rozważyć możliwość wystąpienia hiperalgezji, tolerancji i progresji choroby podstawowej. Lek nie powinien być stosowany dłużej niż jest to konieczne. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. Buprenorfinę należy stosować ostrożnie u osób z zaburzeniami czynności układu oddechowego, np. astmą, niewydolnością oddechową, przerostem prawej komory serca, obniżeniem rezerwy oddechowej, niedotlenieniem narządów, hiperkapnią, uprzednio występującym zahamowaniem oddychania. Działanie buprenorfiny może być nasilone u osób z zaburzeniami czynności wątroby, dlatego też u tych pacjentów lek ten należy stosować ostrożnie. Buprenorfina, podobnie jak inne opioidy, powoduje wzrost ciśnienia w drogach żółciowych, dlatego powinna być podawana ostrożnie pacjentom z chorobami utrudniającymi odpływ żółci. Sposób podania. Preparat podawać domięśniowo lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym. |
