| Substancja czynna |
Ceftriaxone |
| Nazwa preparatu |
Ceftriaxon-MIP i.v. 2 g proszek do sporz. roztw. do inf.(2 g) - 10 fiolek |
| Producent |
MIP Pharma Polska |
| Zawartość opakowania |
10 fiolek |
| Kod EAN |
5909991074333 |
| Refundowany |
nie |
| Bepłatny dla seniorów 65+ |
nie |
| Bepłatny dla kobiet w ciąży C |
nie |
| Bepłatny dla pacjentów do ukończenia 18 roku życia Dz |
nie |
| Recepta |
produkt wydawany z apteki na podstawie recepty |
| Cena |
95,99 PLN |
| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Leczenie następujących zakażeń u dorosłych i dzieci, w tym noworodków urodzonych o czasie (od urodzenia): bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, szpitalne i pozaszpitalne zapalenie płuc, ostre zapalenie ucha środkowego, zakażenie w obrębie jamy brzusznej, powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek), zakażenia kości i stawów, powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich, rzeżączka, kiła, bakteryjne zapalenie wsierdzia. Preparat można również stosować w leczeniu zaostrzeń przewlekłej obturacyjnej choroby płuc u dorosłych, w leczeniu rozsianej postaci boreliozy (wczesnej (stadium II) i późnej (stadium III)) u dorosłych i dzieci, w tym noworodków od 15. dnia życia, w przedoperacyjnym zapobieganiu zakażeniom miejsc operowanych, w leczeniu pacjentów z neutropenią, u których wystąpiła gorączka prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym, w leczeniu pacjentów z bakteriemią, która przebiega w powiązaniu z zakażeniami wymienionymi wyżej, lub podejrzewa się, że przebiega w powiązaniu z tymi zakażeniami. Preparat należy podawać w skojarzeniu z innymi lekami przeciwbakteryjnymi zawsze, gdy spektrum jego działania nie obejmuje wszystkich bakterii, które mogą wywoływać dane zakażenie. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych. |
| Dawkowanie |
Dożylnie lub domięśniowo. Dorośli i dzieci w wieku >12 lat (mc. ≥50 kg). Pozaszpitalne zapalenie płuc; zaostrzenia POChP; zakażenia w obrębie jamy brzusznej; powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek): 1-2 g raz na dobę. Szpitalne zapalenie płuc; powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich; zakażenia kości i stawów: 2 g raz na dobę. Gorączka neutropeniczna prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym; bakteryjne zapalenie wsierdzia; bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: 2-4 g raz na dobę. W potwierdzonej bakteriemii oraz w szczególnie ciężkich przypadkach należy rozważyć zastosowanie dawki z górnej granicy zalecanego zakresu. Podawanie 2 razy na dobę (co 12 h) można rozważyć, jeśli stosuje się dawki dobowe >2 g. Ostre zapalenia ucha środkowego: 1-2 g w pojedynczej dawce domięśniowej; w przypadku, gdy pacjent jest ciężko chory lub poprzednie leczenie nie przynosi poprawy, lek może być skuteczny podczas podawania domięśniowego w dawce 1-2 g na dobę przez 3 dni. Przedoperacyjne zapobieganie zakażeniom miejsc operowanych: 2 g w pojedynczej dawce, 30-90 min przed zabiegiem chirurgicznym. Rzeżączka: 500 mg w pojedynczej dawce domięśniowej. Kiła: 500 mg do 1 g raz na dobę, kiła układu nerwowego 2 g raz na dobę przez 10-14 dni (należy wziąć pod uwagę krajowe lub lokalne wytyczne). Rozsiana postać boreliozy - wczesna (stadium II) i późna (stadium III): 2 g raz na dobę przez 14-21 dni. Zaleca się różny czas trwania leczenia; należy wziąć pod uwagę krajowe lub lokalne wytyczne. Noworodki, niemowlęta i dzieci w wieku od 15. dnia życia do 12 lat (mc. <50 kg). Zakażenia w obrębie jamy brzusznej; powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek); pozaszpitalne zapalenie płuc; szpitalne zapalenie płuc: 50-80 mg/kg mc. raz na dobę. Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich; zakażenia kości i stawów; gorączka neutropeniczna prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym: 50-100 mg/kg mc. raz na dobę (maksymalnie 4 g). Bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: 80-100 mg/kg mc. raz na dobę (maksymalnie 4 g). Bakteryjne zapalenie wsierdzia: 100 mg/kg mc. raz na dobę (maksymalnie 4 g). W potwierdzonej bakteriemii należy rozważyć zastosowanie dawek z górnej granicy zalecanego zakresu. Podawanie 2 razy na dobę (co 12 h) można rozważyć, jeśli stosuje się dawki dobowe >2 g. U dzieci o masie ciała ≥50 kg należy stosować zwykłą dawkę dla dorosłych. Ostre zapalenia ucha środkowego: 50 mg/kg mc. w pojedynczej dawce domięśniowej; w przypadku, gdy dziecko jest ciężko chore lub początkowe leczenie nie przynosi poprawy, lek może być skuteczny podczas podawania domięśniowego w dawce 50 mg/kg mc. na dobę przez 3 dni. Przedoperacyjne zapobieganie zakażeniom miejsc operowanych: 50-80 mg/kg mc. w pojedynczej dawce, 30-90 min przed zabiegiem chirurgicznym. Kiła: 75-100 mg/kg mc. raz na dobę (maksymalnie 4 g) przez 10-14 dni (należy wziąć pod uwagę krajowe lub lokalne wytyczne). Rozsiana postać boreliozy - wczesna (stadium II) i późna (stadium III): 50-80 mg/kg mc. raz na dobę przez 14-21 dni. Zaleca się różny czas trwania leczenia; należy wziąć pod uwagę krajowe lub lokalne wytyczne. Noworodki 0-14 dni. Zakażenia w obrębie jamy brzusznej; powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich; powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek); pozaszpitalne zapalenie płuc; szpitalne zapalenie płuc; zakażenia kości i stawów; gorączka neutropeniczna prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym: 20-50 mg/kg mc. raz na dobę. Bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych; bakteryjne zapalenie wsierdzia: 50 mg/kg mc. raz na dobę. W potwierdzonej bakteriemii należy rozważyć zastosowanie dawki z górnej granicy zalecanego zakresu. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki wynoszącej 50 mg/kg mc./dobę. Ostre zapalenia ucha środkowego: 50 mg/kg mc. w pojedynczej dawce domięśniowej. Przedoperacyjne zapobieganie zakażeniom miejsc operowanych: 20-50 mg/kg mc. w pojedynczej dawce, 30-90 min przed zabiegiem chirurgicznym. Kiła: 50 mg/kg mc. raz na dobę przez 10-14 dni (należy wziąć pod uwagę krajowe lub lokalne wytyczne). Nie stosować u wcześniaków w wieku do 41 tyg., licząc od daty ostatniej miesiączki (wiek ciążowy + wiek chronologiczny). Czas trwania leczenia. W zależności od przebiegu choroby. Podawanie ceftriaksonu należy kontynuować przez 48 do 72 godzin po ustąpieniu gorączki u pacjenta lub potwierdzeniu eradykacji bakterii. Szczególne grupy pacjentów. U osób w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja zalecanej dawki, pod warunkiem zadowalającej czynności wątroby i nerek. Dostępne dane nie wskazują na konieczność dostosowania dawki w lekkich lub umiarkowanych zaburzeniach czynności wątroby pod warunkiem, że czynność nerek nie jest zaburzona; brak danych dotyczących pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek nie ma konieczności zmniejszania dawki pod warunkiem, że czynność wątroby nie jest zaburzona. W schyłkowej niewydolności nerek (CCr <10 ml/min) dawka ceftriaksonu nie powinna być większa niż 2 g na dobę. U pacjentów dializowanych nie ma konieczności stosowania dawek uzupełniających po dializie, ponieważ ceftriakson nie jest usuwany podczas hemodializy ani dializy otrzewnowej. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek lub wątroby, zaleca się ścisłą obserwację kliniczną w celu oceny bezpieczeństwa i skuteczności. Sposób podania. Lek można podawać w infuzji dożylnej trwającej co najmniej 30 min (zalecany sposób podania) lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym trwającym 5 min lub w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym. Dożylne wstrzyknięcie w sposób przerywany w czasie dłuższym niż 5 min należy wykonać najlepiej w duże żyły. Dawki >2 g należy podawać dożylnie. U niemowląt i dzieci w wieku <12 lat dawki dożylne wynoszące ≥50 mg/kg mc. należy podawać w postaci infuzji. U noworodków dawki dożylne należy podawać w czasie dłuższym niż 60 min, aby zmniejszyć ryzyko encefalopatii bilirubinowej. Wstrzyknięcia domięśniowe należy wykonywać w obrębie względnie dużego mięśnia; nie podawać w jedno miejsce więcej niż 1 g. Podawanie domięśniowe należy rozważyć wtedy, gdy podanie dożylne nie jest możliwe lub jest mniej odpowiednie dla danego pacjenta. Nigdy nie podawać dożylnie roztworów, w których zastosowano jako rozpuszczalnik roztwór lidokainy. Ze względu na ryzyko wytrącenia się osadu, nie wolno używać rozcieńczalników zawierających wapń (np. roztworu Ringera lub roztworu Hartmanna) do rozpuszczenia ceftriaksonu w fiolkach ani do dalszego rozcieńczania przygotowanego roztworu do podania dożylnego. Sól wapniowa ceftriaksonu może się także wytrącić w razie zmieszania ceftriaksonu z roztworem zawierającym wapń w tym samym zestawie do podawania dożylnego - leku nie wolno mieszać ani podawać jednocześnie z roztworami zawierającymi wapń. |
| Kompletny opis preparatu na pharmindex.pl
|
