Preparat: Diprivan emulsja do wstrz.(500 mg/50 ml) - amp.-strzyk. 50 ml
| Substancja czynna | Propofol |
|---|---|
| Nazwa preparatu | Diprivan emulsja do wstrz.(500 mg/50 ml) - amp.-strzyk. 50 ml |
| Producent | Aspen Pharma Trading |
| Zawartość opakowania | amp.-strzyk. 50 ml |
| Kod EAN | 5909990170036 |
| Refundowany | nie |
| Bepłatny dla seniorów 65+ | nie |
| Bepłatny dla kobiet w ciąży C | nie |
| Bepłatny dla pacjentów do ukończenia 18 roku życia Dz | nie |
| Recepta | produkt stosowany wyłącznie w lecznictwie zamkniętym |
| Cena | 104,23 PLN |
| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) | Wprowadzenie i podtrzymanie znieczulenia ogólnego u dorosłych i dzieci w wieku >1 mż. Wywołanie uspokojenia z zachowaniem świadomości u pacjentów dorosłych i dzieci w wieku >1 mż. poddawanych zabiegom diagnostycznym i chirurgicznym jako pojedynczy lek lub w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w celu wywołania znieczulenia miejscowego lub regionalnego. Sedacja pacjentów w wieku >16 lat podczas oddychania kontrolowanego, leczonych w oddziale intensywnej terapii. |
| Dawkowanie | Dożylnie. Dorośli. Wprowadzenie do znieczulenia ogólnego. Pacjentom z premedykacją lub bez niej zaleca się podawanie propofolu w dawkach podzielonych (ok. 40 mg, czyli 4 ml co 10 s u przeciętnie zdrowego człowieka) w postaci pojedynczego wstrzyknięcia lub wlewu dożylnego, w zależności od reakcji, aż do wystąpienia klinicznych cech znieczulenia. Dla większości dorosłych pacjentów w wieku < 55 lat wystarczającą dawką propofolu jest 1,5-2,5 mg/kg mc. Dawkę całkowitą, konieczną do znieczulenia, można zmniejszyć wydłużając czas podawania i zmniejszając szybkość wlewu do około 20-50 mg/min. U pacjentów >55 lat zapotrzebowanie na propofol jest mniejsze. U pacjentów z III lub IV grupy wg klasyfikacji ASA należy stosować mniejsze dawki (ok. 20 mg, czyli 2 ml co 10 s). Podtrzymywanie znieczulenia ogólnego. W celu utrzymania pożądanej głębokości znieczulenia propofol można podawać we wlewie albo w powtarzanych wstrzyknięciach (bolus). Szybkość wlewu konieczna do zapewnienia właściwej głębokości znieczulenia znacznie się różni u poszczególnych pacjentów i mieści się zwykle w zakresie od 4-12 mg/kg mc./h. Lek można również podawać w powtarzanych wstrzyknięciach. W zależności od zapotrzebowania klinicznego, dawka wynosi 25-50 mg (2,5-5 ml). Wywołanie uspokojenia z zachowaniem świadomości podczas zabiegów diagnostycznych i chirurgicznych. Dawkę należy ustalić indywidualnie, w zależności od reakcji pacjenta. Do wywołania wstępnego uspokojenia u większości pacjentów konieczne jest podanie dawki od 0,5-1,0 mg/kg mc. w czasie 1-5 min. Podtrzymanie żądanej głębokości uspokojenia osiąga się, dobierając odpowiednio szybkość wlewu. Szybkość wlewu wynosi zwykle 1,5-4,5 mg/kg mc./h. Jeśli jest konieczne szybkie pogłębienie uspokojenia, można dodatkowo podać pojedyncze wstrzyknięcia (bolus) propofolu w dawce 10-20 mg. U pacjentów z III lub IV grupy wg klasyfikacji ASA może być konieczne zmniejszenie szybkości wlewu oraz dawki propofolu. Wywołanie uspokojenia podczas intensywnej opieki medycznej u pacjentów w wieku >16 lat. W przypadku konieczności uspokojenia dorosłych pacjentów, u których stosuje się oddychanie wspomagane, zaleca się podawanie propofolu w ciągłym wlewie dożylnym. Szybkość wlewu należy dostosować do pożądanego stopnia sedacji. Zwykle skuteczne są dawki w zakresie 0,3-4,0 mg/kg mc./h. Nie stosować propofolu w celu wywołania uspokojenia podczas intensywnej terapii u pacjentów <16 lat. Pacjenci w podeszłym wieku. U pacjentów w wieku >55 lat, zarówno podczas wprowadzenia do znieczulenia jak i podczas sedacji z zachowaniem świadomości w trakcie zabiegów diagnostycznych lub chirurgicznych, może być konieczne podanie mniejszej dawki propofolu. U pacjentów z III lub IV grupy wg klasyfikacji ASA należy stosować mniejsze dawki i rzadziej je podawać. Nie należy podawać pojedynczych lub powtarzanych wstrzyknięć (bolus) ze względu na możliwość zatrzymania czynności serca i oddechu. Dzieci > 1 mż. Wprowadzenie do znieczulenia ogólnego. Propofol u dzieci należy podawać powoli, aż do wystąpienia klinicznych cech znieczulenia. Dawkę należy dostosować do wieku i (lub) masy ciała dziecka. U większości dzieci w wieku >8 lat do indukcji znieczulenia wystarcza dawka około 2,5 mg/kg mc. U dzieci młodszych, szczególnie w wieku od 1 mż. do 3 lat, wymagana dawka może być większa (2,5-4 mg/kg mc.). Mniejsze dawki zaleca się u dzieci z III lub IV grupy wg klasyfikacji ASA. Podtrzymywanie znieczulenia ogólnego. Propofol można podawać w ciągłym wlewie dożylnym lub w pojedynczych powtarzanych wstrzyknięciach. Szybkość wlewu konieczna do zapewnienia odpowiednio głębokiego znieczulenia może znacznie się różnić między poszczególnymi pacjentami, przy czym zwykle mieści się w zakresie 9-15 mg/kg mc./h. U młodszych dzieci, szczególnie w wieku od 1 mż. do 3 lat, wymagane może być zastosowanie większej dawki. Mniejsze dawki zaleca się u dzieci z III lub IV grupy wg klasyfikacji ASA. Uspokojenie z zachowaniem świadomości podczas zabiegów diagnostycznych i chirurgicznych. Dawkowanie i schemat dawkowania zależą od oczekiwanej głębokości uspokojenia oraz odpowiedzi klinicznej. Do wywołania sedacji u większości pacjentów pediatrycznych wymagane jest podanie dawki od 1-2 mg/kg mc. Podtrzymanie efektu uspokojenia jest osiągane poprzez podawanie propofolu dożylnie aż do uzyskania odpowiedniego poziomu uspokojenia. Dla większości pacjentów niezbędna dawka wynosi 1,5-9 mg/kg mc./h. Wlew może być uzupełniony przez pojedyncze wstrzyknięcia do 1 mg /kg mc., jeśli konieczne jest szybko pogłębiające się uspokojenie. Mniejsze dawki zaleca się u dzieci z III lub IV grupy wg klasyfikacji ASA. Uspokojenie podczas intensywnej opieki medycznej u dzieci. Stosowanie propofolu jest przeciwwskazane u dzieci <16 lat. Sposób podania. Lek należy stosować wyłącznie w oddziałach, w których jest dostępny system ciągłego monitorowania pacjenta, sprzęt do zapewnienia drożności dróg oddechowych, oddychania kontrolowanego, podawania tlenu oraz resuscytacji. Osoba przeprowadzająca zabieg diagnostyczny lub chirurgiczny nie powinna podawać pacjentowi propofulu. Propofol nie ma właściwości analgetycznych, dlatego podczas jego podawania zaleca się stosowanie dodatkowo leków znieczulających. Do wlewów można używać nierozcieńczony propofol. Lek można także podawać w postaci rozcieńczonej. Rozpuszczalnikiem może być wyłącznie 5% roztwór glukozy. Propofol można mieszać z roztworem alfentanylu w stężeniu 500 mg/ml, w stosunku objętościowym od 20:1 do 50:1. Ból podczas pierwszego wstrzyknięcia propofolu można zmniejszyć dodając lidokainę. Lek może być podawany za pomocą systemu Diprifusor TCI, zawierającego komputerowe oprogramowanie przeznaczone do tego celu. Podawanie leku za pomocą pompy Diprifusor z systemem TCI stosuje się do indukcji i podtrzymywania znieczulenia ogólnego wyłącznie u dorosłych; nie zaleca się stosowania tej metody w celu wywołania uspokojenia u pacjentów na OIOM, w celu wywołania uspokojenia z zachowaniem świadomości, a także podczas zabiegów chirurgicznych u dzieci. Szczegółowe informacje dotyczące sposobu podawania propofolu - patrz ChPL leku Diprivan. |
| Kompletny opis preparatu na pharmindex.pl | |